Harry Potter and the Order of the Phoenix

De games, altijd gebaseerd op de gelijknamige films, ontvangen zelden hoge cijfers en krijgen eerder veel hoongelach te verduren uit de hoek van de ‘echte gamers’. De harde kern: zij de precies weten welke elementen een spel goed vormen, en er bij voorbaat al vanuit gaan dat deze elementen in een filmgame niet aanwezig zijn. Dat ook deze groep er wel eens naast kan zitten wordt regelmatig bewezen door ontwikkelaars die wel degelijk de drijfveer hebben om een goed spel te maken, in plaats van een wanproduct dat enkel dient ter spekking van de bedrijfskas. Ook EA Games, bekend van vele games die middelmatig scoren maar goed verkopen, meent van Harry Potter and the Order of The Phoenix echt iets te hebben willen maken. Ze zijn al vroeg begonnen met ontwikkelen, zodat er ten tijde van de filmpremière een goede game klaar zou liggen. Dat moment is nou aangebroken, en nu is het aan mij om te bepalen aan wiens verwachtingen de game het meest voldoet: Electronic Arts of de harde kern.

Verhaal
In de game speel je het verhaal na zoals dat in de film verteld wordt. Daarbij heeft EA zich gelukkig wel de vrijheid gegeven om ten behoeve van de lengte van de game dingen toe te voegen. Zo zul je personages tegenkomen die wel in het boek of de vorige films zaten, maar vanwege tijdgebrek niet hun weg in de nieuwste film vonden. Hoe het ook zij, überklootzak Voldemort is herrezen en maakt van de gelegenheid gebruik om een leger dooddoeners op te bouwen en daarmee chaos te veroorzaken in de wereld. Deze gebeurtenis wordt door het ministerie van toverkunst echter glashard ontkent, en dus zal Harry er alles aan moeten doen om de heerschappij van zijn gelijk te overtuigen. Tegelijkertijd verblijft Harry in het kasteel Zweinstein, alweer hij onderwezen wordt in de meest uiteenlopende magische vakken. Het boek en de film werden over het algemeen goed ontvangen. De game moet het daarentegen niet echt van de verhaalvertelling hebben, deze is weinig onderhoudend en komt bij vlagen echt knullig over. Waar de film al wat lastig te volgen was voor niet-lezers, daar is de game helemaal onbegonnen werk.

Opzet
Een toverschool, niet de meest voorkomende setting voor een game. Dat EA wat dat betreft nogal wat moeite had bleek wel uit de vorige Harry Potter game. Daarin zaten slechts enkele losse levels, allen puur actiegeoriënteerd, waardoor de speler totaal niet het idee kreeg zich daadwerkelijk op Zweinstein te begeven. Voor dit deel heeft EA dat concept compleet overboord gegooid en heeft een game gemaakt meer in de richting van hetgeen Harry Potter echt over gaat: een jongen die op school leert toveren en tussendoor in vele penibele en minder penibele situaties belandt. Wat het meest opvalt is het feit dat Zweinstein helemaal is nagebouwd, gebaseerd op de informatie uit de films en de boeken. Als Harry kun je je vrij door het kasteel verplaatsen, waardoor de game heerlijk free roaming aanvoelt. Het kasteel benadert feilloos de sfeer uit de films: de vele kamers, hallen en gangen hebben dezelfde touch als op het witte doek en allen zijn ze gevuld met Griffoendors, Zwadderaars, Huffelpufs en Ravenklauwers. De leerlingen lopen, studeren, babbelen met elkaar en schelden in sommige gevallen zelfs Harry en co uit. Voor de PS2 zien met name de omgevingen er heel behoorlijk uit, de personages zelf ogen wat levenloos, maar lijken wel op hun cinematische evenbeeld. Het schoolse Harry Potter sfeertje is in ieder geval nog nooit zo goed overgezet in een game, en daar verdient EA al een flinke pluim voor.