Feeding Frenzy
Feeding Frenzy heeft een verhaallijn die eigenlijk te verwaarlozen is. Het komt er op neer dat je als klein visje begint, laag op de voedselketen. Het is je doel om te klimmen op deze keten, opdat je uiteindelijk de Shark King van de troon kan stoten.
Dit is vervolgens opgedeeld in meerdere zones, aangezien een goudvis die uiteindelijk een haai eet natuurlijk totaal nergens op slaat. Je begint met een simpel klein visje, Andy de Angel Fish. Met hem zul je een aantal levels doorspelen, waarna je de beschikking krijgt over een iets grotere vis, waar je tijdens die levels nog op gejaagd hebt. In totaal zijn er vijf verschillende vissen met ieder hun eigen \"verhaal\".
De levels spelen zoals gezegd een beetje als Pac-Man. Je begint elk level weer als klein visje. De bedoeling is dat je de nog kleinere visjes eet, opdat je gaat groeien en grotere vissen kan verslinden. Dit is uiteraard niet zonder gevaar, want zolang die grotere vissen nog echt groter zijn zullen ze jouw maar al te graag opeten.
Naast vissen zullen er ook zeesterbellen, luchtbellen met zeesterren erin, langskomen die je kunt opeten. Hiervan zul je niet groeien, maar ze leveren punten op. Ook liggen er op de bodem van de zee nog oesters met parels. Deze parels leveren ook punten en groei op, al moet je wel uitkijken dat de oester niet dichtslaat met jouw ertussen.
De game stuurt prima, al snel zul je moeiteloos dwars tussen de vissen door zwemen naar de kleine visjes die je wel kan eten. Daarnaast speel je af en toe een bonuslevel waarin je rustig kan eten zonder gevaar van een plots langs zwemmende Barracuda. De game wordt ook, naarmate je verder komt, wat lastiger. Zeker als je in de zee komt waar de haaien zwemmen zul je goed moeten oppassen. Hier stikt het werkelijk van de vissen en het meerdendeel groter dan jij. Het maakt de game niet moeilijk, maar gewoon iets lastiger.
Ondanks dat game dus lekker simpel en toegankelijk is maar ook enige uitdaging kent, is het absoluut geen top arcadegame geworden. Het punt is dat de game vrij kort is. Er zijn welliswaar meer dan veertig levels, maar je speelt er wel in een uurtje doorheen. Na de eerste keer al die levels doorgespeeld te hebben blijft er ook weinig over. Je kunt hooguit nog een keer het spel doorspelen, nu vanaf de plek waar jij zin in hebt, maar meer is het niet. Na voor de tweede keer de storyline te hebben doorgewerkt, heel misschien voor de derde keer, ben je echt klaar met de game. Nu is het maar een arcade game, maar je moet er toch 800 points voor neerleggen.
Eigenlijk is dat ook het enige minpunt aan de game. Zoals gezegd, de besturing is prima, en ook grafisch is de game in orde. De stijl van de game ligt een beetje tussen serieus en comic in, wat het geheel een look geeft die perfect bij de game past. De achievements in deze game zijn voor het meerendeel prima te halen, al denk ik niet dat veel mensen de acht uur grens zullen passeren. Ook grappig is dat er zo\'n vijftig weetjes in de game zitten die je voorbij zult zien komen. Of het je interesseert is een ander verhaal, maar het is grappig om te weten dat een papegaaivis van geslacht kan veranderen. Het is dan ook jammer dat de game zo kort en weinig afwisselend is, want de tijd dat je de game speelt is erg vermakelijk.
