ICO

Grafisch is ICO nog steeds een van de mooiste games van deze generatie, best knap aangezien dit spel in de begindagen van de PS2 is verschenen. Maar de grafische pracht en praal van ICO wordt niet luidruchtig in je gezicht gesmeten, verwacht geen felle kleuren of geweldige explosies. De graphics in ICO zijn heel erg ingetogen. Het is een samenspel van elementen. Het is daarom beter om over sfeer te praten dan over graphics.

Vooral het gebruik van de belichting draagt bij aan de prachtige sfeer van ICO. Het spel speelt zich binnen één etmaal af. Zo begint het spel ’s ochtends vroeg en je merkt aan de belichting dat er tijd verloopt. Zo ga je van de ochtendgloren via een hoogstaande zon naar een schemerige avond. Binnengebieden zijn somber en hebben een dreigende sfeer, buitengebieden zijn bewust overbelicht. Verder is er een soort waas over het hele spel dat een hele droomachtige sfeer creëert.



<\/center>

Naast de belichting is de locatie ook enorm belangrijk. Het spel speelt zich af in een groot kasteel, maar dit biedt toch genoeg unieke locaties. Soms zit je een één grote ruimte, soms in een aantal kleine kamers die met elkaar verbonden zijn en soms in omheinde buitengebieden. Wat opvalt is hoeveel aandacht er aan de architectuur is besteed. Je hebt echt het gevoel dat je in een groot kasteel bent en niet in serie levels afwerkt. De verschillende gebieden zijn logische onderdelen van een kasteel en hebben een functie. Het zijn geen kunstmatige ruimtes bedoeld om het bezoekende helden moeilijk te maken. Daarnaast wordt het gevoel van schaal en eenheid versterkt doordat in de verte gedeeltes van het kasteel ziet die je al hebt bezocht of nog zult bezoeken.

Wat tenslotte nog aandacht verdient aangezien het zo enorm bijdraagt aan de sfeer van ICO is het ontbreken van een HUD. Er zijn geen menubalkjes, healthbars of dergelijke zaken die maar zouden afleiden van al het prachts dat wordt getoond.



<\/center>