Contact

Mark (Strolie75)
Al vanaf het eerste moment is duidelijk dat Contact een erg bijzonder spel is. De barrire die er tussen de gamer aan de ene, en de hoofdpersoon in het spel aan de andere kant zit wordt namelijk direct afgebroken. Als speler kruip je niet in de rol van de hoofdpersoon, je wordt aangespoord om deze door het spel heen te loodsen. Dit klinkt misschien wat vaag, dus ik zal het wat concreter proberen uit te leggen. Er zijn twee hoofdpersonen in het spel: een verstrooide wetenschapper die zijn ruimteschip probeert te herstellen na een aanval door aliens en Terry, een aardbewoner die per ongeluk wordt meegenomen door deze professor. Tijdens de aanval wordt het ruimteschip van de professor zwaar beschadigd en raken de energiebronnen (uiteraard kristallen) die het schip aandrijven verspreid over de aarde. Om weer thuis te komen besluit Terry de professor te helpen bij het terugvinden van deze kristallen. Echter, de professor beseft dat hij bekeken wordt via een communicatieapparaat met de naam “DS”. Hij richt zich rechtstreeks tot de bediener daarvan (tot jou dus) en vraagt om hulp. Zijn verzoek is om Terry bij te staan tijdens zijn zoektocht naar de vermiste kristallen zonder jou bestaan te onthullen.



Dit is erg leuk gevonden, maar in de praktijk komt het er toch op neer dat je als speler, net als in elke andere RPG tips van de professor krijgt en je Terry rechtstreeks bedient. Je doorloopt dungeons, lost simpele puzzels op, verzamelt voorwerpen en vecht tegen monsters. Het vechten is wel iets anders dan in de meeste andere RPG’s. Je voert niet direct een actie uit, maar zet Terry met in druk op een knop in een vecht-modus. Hij valt dan automatisch een vijand aan wanneer deze in reikwijdte is. Het enige wat je als speler doet is speciale moves uitvoeren, healing items gebruiken en wegvluchten als het gevecht de verkeerde kant opgaat. Die laatste twee zaken zul je overigens vaak doen aangezien sommige vijanden in Contact een behoorlijke uitdaging vormen. Andere elementen in het spel zijn herkenbaar voor iedereen die wel eens een RPG heeft gespeeld, zo beschikt Terry over een veelheid aan statistieken. Door een handeling vaak uit te voeren zal deze na verloop van tijd vanzelf een leveltje hoger worden. Daarnaast kun je tal van kostuums verzamelen die je bijzondere vaardigheden geven of sommige statistieken verhogen. Zo kom je vroeg in het spel een kok tegen die je zijn uniform geeft. Trek je deze aan dan kun je een aardappelschilmesje als wapen gebruiken en allerlei gerechten bereiden die je health verhogen. Wat dat betreft is Contact wel een echte verzamelgame en de droom van completisten (is dat eigenlijk een woord?). Je inventaris bevat een rooster waarin te zien is welke wapens, voorwerpen, kostuums en typen voedsel je hebt gevonden en belangrijker: hoeveel je er nog mist. Het is twijfelachtig of je tijdens de eerste keer spelen alle voorwerpen zult vinden, sommige zitten echt erg goed verstopt.