CD: Underworld - Oblivion With Bells
Als het album twee minuten onderweg is en je hoort de stem van Karl Hyde, weet je dat het goed gaat komen. Dit eerste nummer is erg melancholisch. Je wordt toegezongen op een manier die je geruststelt. Holding The Moth kent een straf tempo. De track is erg vierkant en de teksten worden er in een heerlijk tempo overheen geknald. Dat allemaal terwijl op de achtergrond verschillende geluidjes opkomen en wegvallen. Het is opgebouwd uit een flink aantal lagen, is subliem afgewerkt en veruit de beste track van het album. Aan het einde wordt het een kakofonie in Underworld stijl. De track die daarna komt, To Heal, begint met strijkers. Het voelt als een wedergeboorte en, als je heel goed luistert, hoor je op de achtergrond het leven tinkelen. Het album gaat verder met een song waar in spoken word-stijl de tekst overheen is gelegd. Maar dan uiteraard met af en toe een opgerekte lettergreep of verkeerde klemtoon. De tekst gaat van de hak op de tak, waardoor er in eerste instantie geen touw aan vast te knopen is. Dit maakt het diepzinnig en erg poëtisch. Vooral het refrein, dat na anderhalve minuut komt, is typisch Underworld. Ring Road klinkt heerlijk.
In Boy, Boy, Boy klinken de vocalen krachtiger en schreeuweriger dan op de rest van het album. Dat heeft misschien te maken met het feit dat Larry Mullen Jr. een deuntje meespeelt. De krachtige drums maken, samen met de doorzingende gitaar, een krachtig geheel. Na ongeveer twee minuten komt er in het lage deel van het spectrum een extra geluidsdimensie bij. Hierdoor wordt er een fundament onder de muziek gelegd waardoor het geluid steviger staat en voller klinkt. De rustige, kabbelende, muziek aan het einde is in mooi contrast met de heftige vocalen. Cuddle Bunny vs. The Celtic Villages klinkt eerder als een Keltisch dorpje dan een knuffelkonijn. De atmosfeer doet sterk denken aan een kerker: je voelt de tocht langs je sokken omhoog kruipen. In de volgende track gaan de heren verder met een sluimerend en warm geluid. Faxed Invitation wordt verder opgebouwd met een bescheiden ritme. In dit nummer wordt het zachte gemompel wél goed uitgevoerd. Misschien moeten Junior Boys maar eens op cursus bij Underworld. Op het einde komt er een hele fijne synth bij, inclusief subtiele reverbs. Een bijna klassiek werkje is Good Morning Cockerel. Het is een helder pianospel waarbij de eerste aanslag gelijk raak is. Dit wordt alleen maar mooier door de poëzie die Hyde erover uitstrooit.
Dit album bevat vooral subtiele muziek met mooie geluidjes. Er wordt niet geknald zoals met Born Slipy of King of Snake. De teksten zijn fragmentarisch en, zoals we dat gewend zijn, vaak onbegrijpelijk. Toch is dit geen slecht album. Integendeel, ze doen wat ze beloven in de promotekst van dit album. Ze maken het beste Underworld album ooit. En daar zit nou net het probleem: we weten al jaren wat Underworld kan en doet. Dit album is erg goed, binnen de Underworld-stijl. Er wordt helaas niet nieuws gebracht. Er is geen enkel nummer dat uitblinkt in originaliteit.
Label: Different Recordings Releasedatum: 6 november 2007
Waardering:
