CD: Mystery Jets - Making Dens

Harry (Dinosaur_Sr)
Hype is hét buzzwoord heden ten dage. Niet alleen in de muziek overigens, het is een maatschappelijke trend (ja, sommigen zouden zeggen een 'hype'), maar godsgruwelijk veel bands worden gehyped als de 'next big thing'. De definitieve Cruijf van de muziekwereld. Hotter dan de hel overgoten met tabasco. Mystery Jets is zo'n bandje. Je komt uit Engeland, je bent arty-farty hip, hemeltje wat ben je creatief op een breed vlak, je maakt iets wat voor alternatieve gitaarmuziek moet doorgaan, vanzelfsprekend ben je de werelds hoop. Ik ga collega muziekscribenten maar niet citeren, noch de bio van de heren, maar enige voorstudie maakte wel dat ik verwachtingen zo hoog als de Petronas Towers op elkaar gestapeld had van dit album.



Eigen schuld dikke bult. Van twee Petronas Towers op elkaar kun je diep vallen, trouwens zelfs van één al.

Het kan aan mij liggen, maar zelden heb ik zo'n druk album gehoord. Een potpourri van stijlen en nootjes. Alsof het idee was om er alles in te stoppen, zodat er voor iedereen wel iets wils in zou zitten. Elk gaatje is bovendien nauwgezet volgestopt met een filltertje, als is het maar de geluidsman op tamboerijn. Helemaal volgeplamuurd. Resultaat is dat het één grote brij van geluid wordt, en helaas gaat alle smaak daardoor verloren.

Kleurloosheid is het gevolg. En dat is tot daar aan toe, maar mijn verwachtingen waren al zo onmenselijk hoog, opgezweept door alle hype. Een toren van Babylon, met penthouse erop. Met hele hoge plafonds. Vanuit mijn raam zie ik een Mystery Jet met progressieve snelheid richting afgrond duiken.

Ergens is het mis gegaan met de compositie en productie. Dadendrang, budget, teveel knopjes om aan te draaien, en vooral teveel kanalen hebben het gewonnen van gezond verstand en focus. Ach, zelfkennis helpt: de bio weet te vertellen dat "Well, not everybody will get a band who combine lysergic post-punk with all out prog, or whose compulsive creativity leave some songs (at the time of writing) with 128 separate instrumental parts" (cursivering van mijn hand). Ik maak mij veelvuldig schuldig aan oeverloos ruimtelijk gezwam (en daar zijn jullie lijdend voorwerp van), maar bij 128 instrumental parts in één nummer haak ik definitief af. Daar ben ik bij lange na niet ADHD genoeg voor. Heel jammer, want de bio vervolgt met "But for those who do get it, their lives will be enriched forever". Heb ik dat weer.

Helaas, deze reis naar het beloofde musica-nirvana gaat aan mijn oren voorbij. Ik ga na het draaien van Making Dens van Mystery Jets eerst maar eens mijn luidsprekers ontstoppen.


Label: 679 Recordings/Warner Releasedatum: 24-03-2006
Waardering:

Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!