CD: Wye Oak - The Knot

Harry (Dinosaur_Sr)
"The Wye Oak was the honorary state tree of Maryland, and the largest white oak tree in the United States. Located in the town of Wye Mills, in Talbot County, Maryland, the Wye Oak was believed to be over 460 years old at the time of its destruction during a severe thunderstorm on June 6, 2002, and measured 31 feet 10 inches (970 cm) in circumference of the trunk at diameter at breast height, 96 feet (29 m) in height, with a crown spread of 119 feet (36 m). It is believed that the acorn that became the oak germinated around the year 1540." Alsdus het alwetende wikipedia. Niet toevalligerwijs herbergt dezelfde staat Andy Stack en Jenn Wasner, die samen de band Wye Oak vormen, en die met The Knot verrekte mooie bruiloftsmuziek maken. Of is het toch scheidingsmuziek?



Hoe kun je met twee mensen zoveel laagjes in muziek aanbregen? The Knot heeft een soort groezelige ondertoon van vervormde tonen, in goede indie gitaar traditie. Het geluid wordt gedragen door meerdere lagen behang waar overheen geschilderd wordt. Een laag van strijkers of gitaren, vaag, ongrijpbaar, en belangrijker: zonder dat het irritant wordt, of dat het de muziek tot een brij slaat. Mede daardoor, en door de monotone trage maar betoverende zang van Wasner, is de sfeer intiem melancholisch met her en der een zonnestraaltje door het wolkendek. Ergens doet het denken aan een sobere versie van Midlake (vooral in 'Siamese', maar dat zal door de plagerige strijkers komen).

The Knot is daarmee geen zomers album, maar eerder herfst annex winter. Vallende blaadjes, open haarden zonder lief, enzo. Maar een aanrader voor degene die houdt van ietwat trage melancholische indie muziek. Hoogtepunten zijn 'Take It In', wat direct de meest dynamische track van het album is. Of 'Siamese', gedragen door strijkers, al dan niet achterstevoren, knap gearrangeerd zonder dat nummer eenheid verliest. En niet te vergeten 'Mary is Mary' met een even wezenloze als weergaloze intro, en een hypnotiserend vervolg.



Alle tracks delen dezelfde schijnbaar onbewogen bijna afstandelijke zang. Ik stel me een starre blik op de verre horizon voor. Daarentegen is de muziek juist warm en juist heel soms tegen het ongecontroleerde aan. De spanning daartussen geeft de muziek veel energie. Best een lekker plaatje dus.

Als het album een verwijt te maken is, is het wel dat het vrij consequent in één sfeer en tempo blijft hangen. Het is weinig afwisselend en daarom zal het een beperkt publiek aanspreken. Je houdt ervan, of niet. Wie meer van poppy, springerige of vrolijke muziek houdt, zal niet zo'n fan van Wye Oak zijn.

Genoeg voorproefjes beschikbaar op deze pagina. Het gehele album is ook nog eventjes the horen op de 3voor12 luisterpaal.

Label: Affairs Of The Heart Releasedatum: September 2009
Waardering:

Kijk voor meer muziek in MUZ.