Dossier: André Hazes, een vriend voor altijd
André Hazes, volkszanger, held, maar vooral Amsterdammer, is niet meer. En dat maakte veel gevoelens los tijdens de herdenkinsdienst in de Amsterdam ArenA. We kwamen aan rond 16.00 uur aan bij het stadion en de sfeer buiten de hekken zat er al er goed in. Er werd volop gezongen, gelachen, en de zon scheen dus, dus was het tijd voor een biertje ook! (c) André Hazes)
Rond 17.30 uur gingen de hekken dan eindelijk open en langzaam stroomde de ArenA vol. 50.000 Mensen kwamen afscheid nemen van 'onze Dré'. Twee uur later was het zover, alle gasten waren inmiddels aanwezig, en iedereen ging staan. De kist werd naar binnen gereden. Rachel, Dré jr. en Roxanne liepen voorop.
De reacties op dat moment waren ongelooflijk. De familie had aan het publiek gevraagd te reageren, maar het publiek had die aanmoediging niet nodig. Er vielen stiltes, die weer onderbroken werden door een hoop geklap, die werden opgevolgd door een gezamelijk 'André bedankt'. Rachel en de kinderen waren duidelijk ontroerd door de grote opkomst van fans en de hartverwarmende reacties.
Droomland
André's chauffeur en beste vriend was ceremoniemeester van de avond. Burgemeester Job Cohen hield een mooie toespraak over het ereburgerschap van André en nam daarna plaats op de grote tribune, om met zijn vrouw tussen de 'gewone mensen' te zitten. Vervolgens werd het lied, 'liefde, leven geven' gezongen door niemand minder dan Guus Meeuwis.
Iedereen was ontroerd toen Frits Barend zijn toespraak hield. Ook Paul de Leeuw maakte enorm veel indruk toen hij zachtjes 'Droomland' begon te zingen aan het eind van zijn toespraak. Het publiek zong uit volle borst met hem mee. Dit was een van de mooiste speeches trouwens.
Er volgden prachtige optredens van ondermeer Blof, Marianne Weber en Danny de Munk die samen een eigen nummer hadden geschreven, René Froger, Trijntje Oosterhuis, Wolter Kroes en Peter Beense. Allen zongen zij een nummer van André op hun eigen manier. Alleen Blof zong eogen liedjes, maar wel die wie André zo mooi had gevonden.
André's eigen band speelde op zijn lievelingsnummer: 'Still got the bluess' van Gary Moore.
Erg ontroerend waren de overige toespraken van zijn managers, de directeur van zijn platenlabel EMI, zijn band, Johan Cruijf. Maar hartvercheurend was de toespraak van zijn schoonvader en Dré Jr. Iedereen die aanwezig was moest een traantje wegpinken. 'Dag papa, ik zal nooit meer zo brutaal zijn!
Kippevel
Iedereen kende André en iedereen heeft wel eens zijn muziek meegezongen op een feestje, in het café... Want een café zonder muziek van Hazes is geen café.
'Dit was de laatste keer', en 'Ach, zeg maar niets meer...'. Xander de Buisonje zong op een fantastische manier Rachel's lied, 'Zij gelooft in mij, waarvan iedereen kippevel kreeg. Hij wist de emotie er erg goed in te leggen. Op de klanken van zijn pianospel kreeg André een ererondje door de ArenA, door zijn ArenA, waar hij zo graag kwam. En toen was het tijd om echt afscheid te nemen, de hoogste tijd. De kist werd weer in de auto gezet, en Rachel en de kinderen gingen in de volgauto achter hun André aan.
Met vuurwerk en een stadion vol fans verliet André de ArenA. Voor de laatste keer. Dag André, het ga je goed in de hemel. Heb je wel een biertje voor onderweg?
Proost!
