"Time enough for tears" is het enige nummer op het album dat het viertal niet zelf heeft geschreven. Onder andere Bono heeft dit voor elkaar gekregen, waardoor de stem van Andrea dit keer alleen het aandeel van de groep laat horen. En dat doet ze goed! Breekbaar, emotioneel en vooral met enorm veel lef toont ze haar kunsten. Dit is een van de hoogtepunten op het album. Dit nummer klinkt ook een stuk minder poppy dan de nummers erna: "Humdrum" en "Even If". Gelukkig is "Borrowed Heaven" heel anders. Het nummer klinkt heel natuurlijk en aan het einde doet Ladysmith Black Mambazo mee, waardoor er ook een Afrikaans tintje over het nummer komt. The Corrs trad hiermee op op Nelson Mandela's 46664 aids charity concert in Kaapstad. Het nummer laat de afwisseling, groei en vooral de samenwerkingen zien die The Corrs in de afgelopen jaren hebben laten groeien.
"Confidence for Quiet" en "Baby be Brave" laten weer de herkenbare Corrs-sound horen: lekkere poprock met een vleugje Ierse mentaliteit ("Baby be Brave"), waardoor eigenlijk de weg wordt vrijgemaakt naar "Silver Strand", een supermooie instrumentale track, geschreven door Caroline en Sharon Corr. Zoals de titel doet vermoeden, voel je hier de wind van het strand door je haren. "We wanted a traditional element and we remembered the tune. It's important for us to have a real Irish flavour on the album. Part of us would be missing without it", zegt Sharon, de violiste van het stel.
"Borrowed Heaven" doet me over de hele linie weer denken aan de Corrs-sound. Maar tekstueel en muzikaal zijn ze gegroeid op dit album. Andea: "I think it's the best we’ve ever done. There's an incredible range of styles and moods and I think it really flows".
