CD Review: Lil' J - Back To J
01. Real Hip Hop
02. Baby Girl
03. Just Relax
04. A Day In The Life
05. Make It Hot
06. Call Me
07. Young Dudes
08. You Know How We Do
09. Sweet Dreams
10. What Would You Do
11. Stay All Night
12. Love Me Not
"Back to J" is geproduceerd door een aantal top-notch producers zoals Cornelio Austin (K-Ci & JoJo), Doc Little (Mya), Livio Harris (Mya, Adina Howard, Keith Sweat), Edge Krusher (Cypress Hill) en MAAD PHUNK! (Flipmode Squad, MC Lyte, Fabulous). Zelf noemt Lil' J het album volwassener dan het vorige. Maar dat hebben we vaker gehoord, dus dat bepalen we zelf wel.
De discussie over de definitie van rap en hiphop wil ik hier niet opnieuw aanzwengelen. Deze review is gebaseerd op mijn persoonlijke opvatting daarover. Dit is geen hiphop. Dit is pop met een leuke smoel. Glad geproduceerd en met een uitgedacht concept. Goed passend bij de jonge kijkertjes van Disney Channel en de daardoor gegarandeerde verkoopcijfers.
In "Real Hip Hop" probeert Lil' J hard binnen te komen, maar slaagt daar niet in. De scratches klinken alsof ze rechtstreeks uit een oude Roland komen en de beats zijn doorspekt met sampletjes die zo uit een slechte SF-film lijken te komen. Oh ja, en als je uit Longbeach komt betekent dat niet dat je een echte hiphopper bent. Als dit echte hiphop is, ben ik ergens een paar jaar kwijtgeraakt.
"Baby girl" heeft een lekker geproduceerd zangkoortje in de chorus, maar de lyrics zijn niet echt spannend te noemen. "Baby girl won't you come into my world. Baby girl I just wanna be with you. I wanna spend my life with you". Misschien dat de fans van het al eerder genoemde Disney Channel hier gevoelig voor zijn, maar ik niet.
Ook "Just Relax" heeft, net zoals de meeste nummers op dit album, een lekker koortje. Deze flow doet me sterk denken aan "I Need Love" van LL Cool J. Het kan zijn dat een vriendinnetje onder de indruk is als je deze rap uit het hoofd brengt, maar val hier een rapliefhebber niet mee lastig.
Waar ken ik die sample uit "A Day In The Life" toch van? Oh ja, van Slick Rick: "Here's a little story..". Vervolgens komt er een verhaal over "Tanika, oow it's nice to meet ya" en nog een aantal meisjesnamen en wat rijmelarij. Ik heb het eind amper gehaald, en ik weet niet meer hoe het verhaal afloopt.
In "Make It Hot" wordt een aardige rock/pop/rap combi neergezet. Vooral de raps van de vrouwelijke Morgan Smith, één van de gastrappers op deze track, zijn goed. Lil' J steekt hier heel bleekjes bij af.
"Call Me" begint met een aardige beat en als vervolgens ook ene Heaven aardig begint te zingen lijkt het wat te worden. Maar dan begint Lil' J te rappen en is de lol er af. "Now I can be your king and we can rule LA. Or we can run away. We can chase our goals in life and later on you can be my wife". Dat heeft zo'n jongen toch niet nodig?
"Young dudes" is een aardige clubtrack. Lil' J komt hier gewoon goed uit de verf en het is de beste track van dit album. Voorwaarde is wel dat je niet teveel naar de lyrics luistert en niet op gastrapper Cashflow let, die op het laatste moment dit nummer nog even om zeep komt helpen.
"Young Know How We Do" is een aaneenschakeling van clichés rond een chorus met een aardige zangeres. Daar laat ik het bij om niet in herhaling te vallen.
De beat op "Sweet Dreams" is aardig, al doet het me ergens aan denken en ik weet niet waaraan. Misschien omdat de slecht gerapte lyrics van Lil' J door m'n hoofd blijven zeuren. De teksten zijn echt het zwakste punt van dit album.
Op "What would you do" belooft een Killafornia-achtige beat wel wat te worden. The flow van de gastrapper, die klinkt als Killer Mike, is OK. Maar ook hier wordt de track om zeep geholpen door de lyrics. Nuff said.
Het door Jermaine Russ AKA Mac G (Kurupt, Eve) geproduceerde "Stay All Night" klinkt als een (redelijke) Neptunes ripp-off. Wederom props voor het koortje. Deze keer van LaShay. En wederom zijn de lyrics een heel zwak punt.
Lil' J heeft echt geprobeerd om "Love Me Or Love Me Not" een clubtrack te maken, maar dat is amper gelukt. De beats zijn saai, de lyrics zijn flauw en het nummer verveelt, ondanks het koortje, na ongeveer anderhalve minuut.
Conclusie
Een album dat goed aansluit bij de gemiddelde Disney Channel-kijker en daar waarschijnlijk ook voor gemaakt is. Een kritische luisteraar zal echter moeite hebben om de hele CD te beluisteren. Het spannende van dit album zit hem in de verscheidenheid aan soorten tracks, maar daardoor ontbreekt een samenhang. "Voor ieder wat wils" moeten de duurbetaalde producers gedacht hebben. De lyrics van Lil' J zijn afgezaagd en weinig spannend. Zijn flow is middelmatig en de beats hebben we allemaal al eerder gehoord. Het lichtpuntje op dit album vormen de dames die, op twee of drie tracks na, overal in het chorus zitten. En dat doen ze goed. Kortom: als ik een jobcoacher was zou ik tegen Lil' J willen zeggen: "Ga lekker acteren of presenteren als je daar succes mee hebt. Probeer niet ook nog wat bij te verdienen in de rapgame. Dat komt je geloofwaardigheid niet ten goede".
