Delen in succes

Al ruim een decennium lang vertrouwen ouders van diverse pluimage hun kroost aan mij toe. Gelukkig mag ik ze om drie uur weer naar huis bonjouren (het werkwoord 'bonjouren', dat slaat toch eigenlijk ook nergens op? Maar goed, focus!) Deze ouders gaan er vanuit dat alles wat ik zeg hout zal snijden en hun kind daardoor nog slimmer van school terug zal komen dan het erheen ging. Want daar is school per slot van rekening voor bedoeld!

Nu hoop ik dat ouders zich ook wel realiseren dat het niet zo simpel ligt. Op een aantal fronten zal de inhoud en het effect van mijn onderwijs anders, meer of minder zijn dan wat de klant (ouder) zich ervan voorstelt. Dat kan komen door een aantal factoren.

Allereerst de leerkracht. Iedere leerkracht is anders en neemt zijn of haar persoonlijkheid mee naar school. De een is supersterk op het gebied van rekenen, de ander blinkt uit in de creatieve vakken. Maar wij hebben ook onze blinde vlekken. Zelf heb ik er een handje van de kinderen te overladen met zevenenveertig bijzinnen, waarbij de zinsbouw van minstens twaalf van die tussenwerpsels (goeie genade!) niet eens grammaticaal dan wel feitelijk volledig juist blijkt te zijn. Gelukkig heb ik een redelijk taalgevoel en liefde voor muziek.

Dan de school. Deze heeft zijn eigen visie, waarop ze onder andere hun aanpak, zorgbeleid en onderwijsaanbod baseren. Zo maakt de ene school veelvuldig gebruik van methodes, terwijl een andere school deze juist als inspiratie voor de lessen inzet. Waar ze zich sowieso aan dienen te houden zijn de kerndoelen, die door de overheid zijn vastgesteld. Hierin ontbreekt tegenwoordig het Wilhelmus, maar gelukkig zijn tegenwoordig zaken als medemenselijkheid en burgerschap goed vastgelegd in wettelijke richtlijnen.

En als laatste - en misschien wel de belangrijkste factor - wil ik de kinderen zélf aanmerken. Want wij (de leerkracht, school, overheid) kunnen een oneindige stroom informatie op ze afvuren, uiteindelijk komt het erop neer wat een leerling daar zélf mee doet. Dat hebben wij als school gedeeltelijk in de hand. Dat wil zeggen: wij beschikken in zekere mate over de vaardigheden en middelen om eruit te halen wat erin zit. Maar het onderste stukje van de kan, daar kunnen wij leerkrachten niet bij. Daar kunnen de ouders ook niet bij en de overheid al helemaal niet. Want de leerling zélf speelt ook een actieve rol. Dit zeg ik niet om mijn handen van eventuele mislukkingen of tegenvallers af te kunnen trekken, maar om duidelijk te maken dat de leerling deel is van zijn eigen succes. Kinderen zien het niet altijd zo en danken of wijten bepaalde resultaten vaak niet aan zichzelf.

School is een feest, maar je moet zelf de leerkracht ophangen. Of zoiets.

Dit item is geschreven door Bas van schrijverscollectief Kaf.