Downloadverbod
De consument kiest altijd voor gemak. We leven nu eenmaal in een consumptiesamenleving, waarin het afnemen van producten en diensten centraal staat. Industrieën zullen dus altijd op hun hoede moeten zijn. De concurrentie een stap voorblijven door hun producten en diensten op originele, toegankelijke wijze aan te bieden.
In het nieuwe milennium werd het plotseling mogelijk om met uitwisselprogramma’s muziek en films te delen. Deze nieuwe wijze van muziek aanschaffen was mateloos populair. Niet legaal wellicht, maar niet illegaler dan het kopiëren van een cd’tje. De hoofdreden voor het massaal downloaden was dat de consument werd voorzien van een zeer gemakkelijke, laagdrempelige wijze voor het aanschaffen van muziek. Waar je vroeger de deur uit moest om een cd’tje bij de Free Record Shop aan te schaffen, hoefde je nog enkel een paar zoektermen in te kloppen en de muziek stroomde zo je huiskamer binnen. Bijkomend voordeel was dat gedownloade muziek veel gemakkelijker naar iPods en mp3-spelers te kopiëren was dan vanaf cd.
De muziekindustrie en zelfs sommige bands toonden zich slechte verliezers. In plaats van mee te gaan in deze ontwikkelingen om de consument zo goed mogelijk te bedienen, werd gekozen voor massale represailles en rechtszaken. Het zijn starre organisaties die vernieuwing tegengaan. Helaas blijken ze nog over dikke bankrekeningen te beschikken waarmee ze clubjes zoals stichting BREIN sponsoren om het illegaal downloaden tegen te gaan. Het meest trieste dieptepunt is vooralsnog de bekende rechtszaak waarbij ze een digibete rechter zover hebben gekregen om The Pirate Bay te verbieden. Erger nog, BREIN heeft van de rechter een mandaat gekregen om geheel naar eigen willekeur internetproviders te dwingen websites te blokkeren. Blijkbaar hebben de heren van BREIN niet geleerd dat er op internet niks te verbieden valt. Alternatieven en manieren om blokkades te omzeilen schieten als paddenstoelen uit de grond. Met die verboden en blokkades schiet je niks op. Hoewel BREIN ons anders wil doen geloven, wordt er niet minder gedownload dankzij een blokkade van The Pirate Bay. Ook een algeheel downloadverbod gaat niet werken.
De entertainmentindustrie zou zich beter kunnen gaan richten op het aanbieden van toegankelijke platforms om muziek en films te consumeren. Juist daarmee wordt het illegaal downloaden enorm beperkt. Een prachtig voorbeeld is natuurlijk Spotify. Toen ik voor het eerst hoorde van Spotify, gaf ik ze weinig kans. ‘Iedereen heeft alle muziek zo’n beetje al gedownload,’ dacht ik. En daarnaast bestaan er al legale, betaalde alternatieven zoals iTunes. Maar het succes van Spotify is juist te danken aan de wijze waarop muziek wordt aangeboden, die het gemak van downloaden overtreft.
Pasgeleden was ik met een aantal oud studiegenoten bij elkaar om te eten en even bij te kletsen, dat doen we een paar keer per jaar. De gastheer beschikte over Spotify op zijn iPad en het geluid kwam uit zijn muziekinstallatie. Een prachtige wereld ging voor ons open. Muziek is instant beschikbaar, en bij het uitzoeken van muziek worden vele suggesties van vergelijkbare artiesten gedaan. We hebben de hele avond muziek uitgezocht en herinneringen opgehaald. En dat verklaart nou het succes van Spotify, het gebruikersgemak en de laagdrempeligheid van ‘illegaal’ downloaden zijn overtroffen. Voor films bestaat een dergelijk alternatief nog niet en daar blijven de illegale downloads hoog.
Het is hoog tijd dat de entertainmentindustrie eens onder zijn steen vandaan komt en zich realiseert dat er een nieuw tijdperk is aangebroken. Je wint alleen als je er in slaagt om de consument van toegankelijke diensten te voorzien. Niet door je achterhaalde verdienmodel tegen wil en dank op te leggen. Als het aan BREIN lag fietsten we nog steeds naar de Free Record Shop voor een cd’tje.
