Berichtje van mevrouw Kal
Hoi Allemaal,
Die man van mij, Raas, die ligt met een jetlag op bed. Vandaar dat ik nu maar eens een berichtje schrijf. Zo kan hij lekker bijkomen van een week hard werken in een onmenselijke tijdzone. Dat geeft me ook de gelegenheid om eens even lekker het een en 't ander uit de doeken te doen over hem. Raas is soms best een rare hoor. Hij wordt nu echt een dagje ouder.
Wat me nou laatst toch overkwam: hij stond de auto te wassen! Ook de binnenkant van de auto werd schoongemaakt, het interieur gepoetst en de bekleding gestofzuigd.Nou, als Raas de auto schoonmaakt, dan is er iets aan de hand hoor. Dan is-ie de weg kwijt omdat hij bijna 40 graden koorts heeft, of hij moet naar een bruiloft ofzo. Anders kijkt hij niet op of om naar de mate waarin onze auto behoefte heeft aan een schoonmaakbeurt.
Omdat Raas geen bruiloft in het vooruitzicht had vreesde ik dat hij een zware griep had. 'Gaat het lieve jongen?' vroeg ik. 'Moet je niet lekker op bed gaan liggen als je koorts hebt?'
'Ik ben niet ziek,' antwoordde Raas. 'Weet je dat ik vanavond naar dat concert ga met de jongens? Nou, dan moet de auto toch echt schoon zijn. Het is mijn beurt om te rijden en ik schaam me kapot zo. Die auto is al bijna een jaar niet schoongemaakt.'
Dat was ook zo. Op het dashboard lag een dikke laag stof, overal lagen kruimels, zand en lege Mc Donalds verpakkingen. Dat werd nu allemaal opgeruimd. De auto zag er weer als nieuw uit en om het helemaal af te maken hing Raas zelfs zo'n lekker geurtje voor het ventilatierooster.
Dat mag op zijn minst merkwaardig genoemd worden. Die metal-vrienden van Raas, inclusief hijzelf, die deinsden er vroeger namelijk niet voor terug om bij het bezoeken van festivals te gaan kamperen in een laag modder van 20 centimeter. Ze poetsten 's ochtends hun tanden met bier en raakten verder geen druppel water of badschuim aan.
En nu, jaren later, staat meneer zijn autootje te poetsen omdat hij diezelfde metal-jongens meeneemt naar een concert. Niemand heeft de eeuwige jeugd natuurlijk, maar die van Raas is nu dus echt helemaal voorbij. De volgende keer dat ik geen zin heb om het huis te poetsen zal ik eens voorstellen dat hij bij ons thuis een metal-feestje organiseert.
Groetjes,
Mevrouw Kal
