Praten met je kind of 25 miljoen euro

Nederland is in een diepe crisis beland. Niet qua financiën. Erger! Taalachterstand! Onze peuters kunnen niet meer fatsoenlijk praten! Ze stromen de basisscholen in als een stel neanderthalers en brullen elkaar en de juf nog enkel oerkreten toe in de hoop dat iemand begrijpt dat ze moeten pissen. En die arme leerkrachten moeten dat zooitje ongeregeld dan maar richting “aap, noot, mies” zien te lullen.
Logisch toch? Dat daar tientallen miljoenen euro’s voor vrij worden gemaakt?

Nu denk ik bij taalachterstand meteen aan kinderen die in een andere taal opgroeien. Peuters die thuis in Swahili worden opgevoed en op crèches ineens door wildvreemden in één van de lastigste talen ter wereld worden opgedragen dat ze niet naast maar in de pot moeten pissen.
Maar niets van dat al. Ik heb alle berichten er nog eens op nagelezen en kom nergens tegen dat etniciteit het grootste probleem is. Het wordt zeker aangestipt, maar het blijkt vooral een algemeen probleem te zijn. Ook onder autochtone kinderen is het blijkbaar een enorm probleem. Dit maakt het nóg belangrijker om de oorzaak te achterhalen.

Wat lees ik vervolgens? Minister Marja van Bijsterveldt heeft de conclusie getrokken dat de kwaliteit van peuterleidsters niet voldoet. De oplossing is om dáár een enorme bak geld tegenaan te gooien om het huidige personeel beter te scholen en meer hbo’ers als begeleiders aan te nemen.
Even opnieuw. We hebben het hier over peuterspeelzalen! Niet over de basisschool. Niet over beroepsonderwijs. Het is niet de bedoeling dat algoritmes of de relativiteitstheorie worden onderwezen. We hebben het over peuterspeelzalen, waar peuters met blokken en poppen spelen, vingerverven en ruziemaken over wie vandaag op de driewieler mag!

Deze gedachtegang is onderdeel van een heel scala aan maatregelen om de kwaliteit van het onderwijs zogenaamd "te verbeteren". Voorscholen. Zomerscholen. Schakelklassen. Hier wordt in 2012 al 70 miljoen euro voor uitgetrokken en daar moet dus nog een keer 25 miljoen euro bovenop om de taalvaardigheid van peuters op te krikken. Terwijl er al jarenlang minder geld naar onderwijs is gegaan en het niveau van letterlijk iedere opleiding al jarenlang naar de kloten is geholpen.
Hier ontbreekt iedere logica.

Terug naar het grote probleem.
Kunnen peuters en kleuters tegenwoordig echt slechter praten dan twintig jaar terug? Heeft de evolutie ergens een enorme blunder gemaakt? Zitten we plotseling met een hele generatie debieltjes opgescheept? Of heeft een overijverige ambtenaar weer een nieuw probleem ontdekt om andere problemen mee te verdoezelen?

Interessante theorie toch? Universiteiten lichten de boel op om studenten te laten slagen. Het lukt niet om fatsoenlijke hbo’ers af te leveren. De mbo is vaak amper nog een fatsoenlijke opleiding te noemen. Het vmbo is op sterven na dood. Basisscholen leveren kinderen af die elementaire vaardigheden als lezen en schrijven beperkt beheersen. En niemand die hier de verantwoordelijkheid voor neemt. Dus gooien ze het er nu maar op dat peuterspeelzalen niet deugen en wordt daar weer een nieuw lapmiddel voor uit de kast getrokken.

Zou het niet een betere oplossing zijn om gewoon weer genoeg geld in onderwijs in het algemeen te stoppen? Zorgen dat alle opleidingen weer op een gezond niveau komen? Gewoon voldoende leerkrachten voor de klassen zetten om al die leerlingen de nodige schoppen onder hun reet te geven. Onderwijs moet weer hard werken worden om vaardigheden aan te leren en niet steeds makkelijker worden gemaakt om nog een kans van slagen te creëren.
Dan kunnen peuters weer gewoon peuters, en kleuters weer gewoon kleuters zijn. Is het zo hard nodig dat zij op hun vierde Multatuli hebben gelezen? Ik was allang blij dat mijn jongens zindelijk waren!

O ja. Taalvaardigheid. Toch nog een kleine steek onder water.
Weet u wat echt goed helpt om kinderen hun taal onder de knie te laten krijgen? Praten met je kinderen! Verhaaltjes voorlezen. Samen verhaaltjes verzinnen! AANDACHT VOOR JE KIND!
Met alle respect voor medewerkers in de kinderdagopvang. Jullie doen dit werk echt naar alle eer en geweten. Maar twee ouders kunnen meer aandacht en meer bagage aan één of twee kinderen geven dan één medewerker van een dagopvang aan tien of meer. Dat heeft niets met de kwaliteit van de opvang te maken. Wel alles met de kwantiteit in de opvoeding door ouders.

Misschien wat prioriteiten bijstellen? Dat bespaart zomaar tientallen miljoenen euro’s.