Het komt best wel goed

Ja grut. Een column over het coronavirus. Ga ik iets toevoegen? Nee hoor. Maar ik zit er net als jullie ook middenin. Mijn dagelijkse - soms enigszins neurotische – routine is ook doorbroken. Ik deel nu enkel mijn ervaringen. Zonder vóór of tégen iets te zijn.

Want laat me daar mee beginnen. De 'oorlog verklaren' aan het coronavirus, is een beetje zot. Het is er en daar zullen we mee moeten dealen. Net als met een extreem hete zomer of een extreem hete winter. En pakt de overheid het wel of niet goed op? Alsof ik daar een mening over kan vormen. Ik ben geen viroloog of epidemioloog. Wereldwijd zien we tientallen verschillende aanpakken en overal verspreidt de ziekte zich toch gewoon. Ik vertrouw verder vooral op de wetenschap, die echt wel een keer met een vaccin gaat komen.

Hoe mijn wereldje dan toch een beetje op z'n kop is komen te staan?

Nou! Laat me beginnen met werk. Afgelopen vrijdag kreeg ik de opdracht om de laptop, mét voeding, mee naar huis te nemen. Ik werk op een chemische fabriek, waar de productie gewoon doorgaat. Wel met een minimale bezetting van productiepersoneel. En om die productiemedewerkers te beschermen, moeten alle kantoormietjes naar huis. Ik ben werkvoorbereider en supervisor en dus kantoormietje. En dus zit ik nu thuis te werken.

Eerste foutje. Ik was vergeten een groot beeldscherm mee te nemen. Zondag dus naar de Mediamarkt. En daar stonden er nog maar drie! Verder uitverkocht! Vandaar dat ik nu achter een net te grote en net te dure monitor zit te werken. O ja! De laptop had geen HDMI maar een displayport. Daar had je dan weer een adapter voor nodig. En die was dus écht uitverkocht! Dus maar op internet besteld.

Hoe werk je als je voor je werk alles via internet, netwerkverbindingen op afstand, Skype, Whatsapp, mail en de telefoon moet doen? Dat doe je voor zo'n 75% dus. Mij maak je niet wijs dat heel veel mensen thuis net zo productief zijn als op kantoor. Ik slaap sowieso twee uurtjes langer. De eerste twee uren werk ik ongewassen. Boodschappen doe ik nu onder werktijd. En sommige dingen werk ik juist 's avonds af.

Maar! We houden de tent wel draaiende. Storingen worden opgelost. Wettelijke eisen worden ingevuld. En onze klanten blijven hun product krijgen.

Tja. Ik werk inmiddels alweer bijna achtendertig jaar. Omdat ik een groot deel op projectbasis heb gewerkt, heb ik heel wat organisaties meegemaakt. En voor mij is deze werksituatie net zo nieuw als voor mijn jongere collega's. We zijn dus met z'n allen lerende. En dat geldt natuurlijk voor heel Nederland. Iedere volgende week kan de situatie weer anders zijn en hebben we er maar mee te dealen.

Ik ga volgende week alweer naar twintig uur per week en zal dus bij het UWV aan moeten kloppen. Die twintig uur werk zal ik zeker zeer productief moeten gaan maken. Als mijn klussen moeten worden uitgevoerd zullen we weer moeten zien hoe we dat onder de geldende restricties in moeten vullen.

Maar hé. Wij zijn Nederland. We hebben altijd al gezeurd en geklaagd. Maar zelfs na de watersnoodramp van '53 draaiden we binnen de kortste keren nóg beter door. Ik zie dit wel weer goed komen.