Ik ga scheiden (7)

Fout, fout. Het gonsde door mijn hoofd terwijl ik de koffiemachine aanzette beneden. Jan lag nog boven te slapen. Markus en Ilse kwamen naar beneden.
"Is pap hier, mam?" vroeg Markus. Ilse ging direct ontbijten. Markus wilde alles weten, hij voelde wanneer er iets niet klopte in huis. Ik streek hem door zijn volle bos krullen.
"Ja lieverd, pap is blijven slapen."
"Dus het komt allemaal weer goed, mam? Vind ik leuk, mam", zei hij terwijl hij een halve boterham met hagelslag naar binnen duwde.
"Nou, direct weer goed, lieverd..."
Ik voelde een spagaat, niet in mijn kruis maar in mijn gedachtes.
"Ja, hij is hier toch gebleven vannacht, pap?"
"Ja lieverd, nogmaals: niet direct. Wij moeten nog heel veel praten. Snap je dat?"
"Natuurlijk."
Hij knipoogde naar mij als een volwassene. Ik was even sprakeloos.
Jan kwam naar beneden, Ilse en Mark keken direct naar hem, de tv was even buiten hun beeld. Vanuit de kamer konden de kinderen vanaf hun positie op de bank in de keuken kijken.

"Hoi schoonheid, het was heerlijk vannacht."
Hij kneep mij zachtjes in mijn kont. Ik had nog geen slip aan alleen mijn ochtendjas. Hij zocht mijn mond met zijn lippen, ik week voorzichtig uit. Zijn lippen landden doelloos op mijn wang. Ik voelde niets. Geilheid dus. Ik wilde mijzelf wurgen, maar besefte dat het leven eigenlijk veel simpeler was. Mijn geilheid stond helemaal los van al mijn problemen. Het is iets vanuit het diepste van mij en van niemand anders. Ik was geil, Jan was geil en we kennen elkaar al een tijdje, dat was de enige voedingsbodem. Het verdere verloop van de ochtend leek een ingestudeerd toneelstuk. De kinderen reageerden er goed op, Jan ook. Ik twijfelde. Mijn enige vraag was hoe lang hij dit vol kon houden. Wanneer hij zijn zelfbeheersing weer zou verliezen, waardoor ik mijn respect voor hem nog meer zou verliezen. Respecteerde ik hem sowieso nog wel? Ik twijfelde. Veronderstel dat het een andere vent uit een kroeg was geweest? Dan had ik mij net zo gevoeld als nu: bevredigd na een geile bui. Maar wat wilde ik dan met Jan!? Ik wilde nu niets met Jan. De voorgebakken broodjes en croissants waren klaar. De kinderen genoten van het beeld van hun ouders bij elkaar en gelukkig.

Ik voelde dat mijn vagina gebruikt was. Ik weet niet wat Jan voelde, maar ik was wel erg benieuwd hoe hij deze zondag zou gaan besteden. Hij deed zoals ik van hem verwacht zou hebben en speelde met de kinderen. Zij genoten ervan. Hij gaf ze aandacht zoals hij niet veel zijn aandacht gaf en dat was heerlijk voor Ilse en Markus. Ilse was zijn oogappel, met Markus had hij vaak meer moeite dan lol. Markus was meer mijn maatje.

Mijn samenzijn met Jan en ons gezin ging op deze zondagochtend voorbeeldig. Ik voelde mij goed en zou het vervelende ‘maar als' uit willen schakelen in mijn gedachte. Maar dat lukte niet. Zou ik hem dan nu apart moeten roepen en zeggen dat onze relatie absoluut nooit meer een kans van slagen zou kunnen hebben? Omdat ik geen reet meer om hem geef? Nee, dat niet. Maar, was het wel zo? Gaf ik helemaal niets meer om hem? Ik die altijd geroepen had dat een onenightstand niets voor mij was. Ik moest iets voor de man voelen.

Markus en Ilse zouden in een onherstelbaar diep gat vallen en ik zou als enige schuldige aangewezen worden. Uiteindelijk lijken kinderen te houden van mensen die het leukst en het liefst overkomen.

Jan bleef die zondag. Het was tien uur in de avond. Hij had Ilse en Markus ontzettend lief naar bed gebracht. En alweer voelde ik het in mijn onderbuik, zo'n raar gevoel. Ik maakte Jan in mijn geest tot iets moois dat hij niet was. Hij kwam beneden, het was inmiddels elf uur in de avond. Hij ging weer naast mij zitten op de bank net als de avond ervoor. Ik besefte dat wanneer ik dit spel niet mee zou spelen het tot heftige reacties zou leiden bij Jan. Maar ik besefte ook dat ik moest doen wat ik voelde.

"Jan, ik hoop echt dat je niet boos wordt na wat ik je moet zeggen."
"Ik denk het niet, Petra. Ik wil jullie terug."
Hij sloeg zijn arm om mij heen. We zaten naast elkaar op de bank.
"Kun je je voorstellen dat ik momenten heb gekend met jou de afgelopen tijd dat ik doodsbang voor je was?"
Hij keek strak voor zich uit.
"Ik kan het mij voorstellen, maar die Jan ben ik niet meer. Geef mij een kans om het je te bewijzen."
"De kinderen zijn zich doodgeschrokken van jou, Jan. Ik ben mij kapot geschrokken. Maar hoe zit het met je vriendinnen?"
"Vriendinnen?"
"Ja, waar jij plezier mee had beneden toen ik boven was, weet je nog?" Ik hoopte dat zijn goede gedrag niet als een nachtkaars uit zou gaan.
"Ik was dronken, dat is geen excuus. Ik heb daar best spijt van gehad. Ik heb tijdens mijn gevangenschap best veel kunnen nadenken."
Hij verdween even naar het toilet en had ook aangeboden koffie te halen. Zijn iPhone lag nog op de tafel en zoemde een paar keer. Ik kon de verleiding niet weerstaan en drukte zijn telefoon aan. Het was een whatsapp-bericht. Bij de iPhone staat deze dan direct in je beeld wanneer je op de startknop drukt.

"Schat, ik heb je een week moeten missen. Ik vond het zo lief dat je..." Meer zag ik niet, nog niet. Ik schoof met mijn vingers over het scherm en keek gespannen naar de deur. Ik zou mijn excuus al klaar hebben: ‘dat ding bleef maar zoemen'. Slap natuurlijk maar nu wilde ik het weten. Of zou ik hem direct de deur uit flikkeren? De hond! Ik ging naar de chat van Miranda en Jan in zijn WhatsApp. "Schat, ik heb je een week moeten missen. Ik vond het zo lief dat je mij iedere dag belde vanuit de gevangenis. Ben je nog naar je ex gegaan om het definitief uit te maken?"
"Nog steeds alleen melk, schat?" hoorde ik vanuit de keuken. Ik wist direct hoe ver hij was, hij zou binnen dertig seconden binnen zijn. Ik legde zijn telefoon neer en besloot niets te zeggen. Ik wilde weten wat zijn bedoeling echt was. Steeds meer begon het te bezinken dat deze relatie echt kansloos was.