[Tour] Thor de France

Er vloog een gier hoog door de lucht
Het interesseerde Roy geen zier
Hij ging ervoor, maar op het laatst
Verloor hij van een Noorse gier

Daniël Oss verraste me vanmorgen al vroeg. Hij twitterde dat hij fan van Muse was en dat ben ik ook. Maar er was nog iemand die verraste, want wie verwacht nou dat de etappe wordt gewonnen door een sprinter? Natuurlijk kan Thor aardig omhoog, maar als echte klimmers op de Aubisque gas geven, dan ligt hij zo op minuten.
Maar de echte klimmers gaven geen gas op de Aubisque. Ze spaarden hun benen voor morgen. En zo kon die gekke Voeckler weer een nieuwe gele trui aantrekken na afloop van de rit.

Toch was het geen saaie etappe.
Eerst weer even wat vervelende momenten. Het afstappen van Klöden, Isaichev en Boom. Klöden rijdt gewoon in de verkeerde ploeg, want dat is er eentje waar een vloek op rust en die kon zelfs niet teniet worden gedaan door Bernadette. En bij Boom werd zijn achilleshiel duidelijk. Steegmans konden we zelfs niet zien afstappen, want die was niet eens opgestapt.
Daarna zagen we die oude Voigt helemaal verkeerd met zijn etenszakje omgaan. Hij weet toch wel dat je nooit van de grond moet eten.
Leuk was wel om te zien dat Gilbert zich gek sprintte om de tussensprint te winnen en bij de echte tussensprint in geen velden of wegen te zien was. Hij is weer helemaal de oude: aanvallen op het verkeerde moment.

Daarna werd het een tijdje stil. Er was een kopgroep en een peloton. Maar voor het zover was werd er nogal wat gedemarreerd. Een groepje met onder andere Terpstra. Barredo probeerde het en zelfs Gesink zagen we even meespringen voor Rabobank. Maar het jachtseizoen was geopend en toen de mist was opgetrokken, zat alleen Tjallingii mee voor Rabo. Dat was de verkeerde klimmer. Verder vond ik het knap dat Lars Bak erbij zat na al dat werk dat hij de afgelopen dagen had gedaan. Lars Klasbak dus.
De mist was tussen de kopgroep en het peloton dan misschien opgetrokken, maar hij had zich verplaatst naar de top van de Aubisque. En naarmate het peloton die top naderde werd hij steeds dikker. Nu weet Wim van Est wat je na de top allemaal voor gevaarlijke ravijnen hebt, maar gelukkig hadden de renners oortjes in en geen horloges om. Ze wisten dus dat er een gevaarlijk tunneltje was en kregen ook te horen dat ze voorzichtig moesten dalen. De kopgroep was toen al in stukken gehakt. Roy ging de bollen halen zodat hij nu de echte Roy des montagnes is voor een dagje. Maar liet zich daarna niet uitbollen.

Nu hadden Herbert en Maarten het steeds over de prestatie van Roy, omdat die gisteren ook al in de aanval was geweest en nu ook zo goed klom, maar ik denk toch dat je niet echt goed klimt als je Hushovd maar op twee minuten rijdt in zestien kilometer met behoorlijke stijgingspercentages. Alleen van Moncoutié had ik wel meer verwacht. De jaren gaan blijkbaar tellen. Het was wel vreemd dat het groepje Mollema niet dichterbij Roy kwam. Mollema moet normaal gesproken een betere klimmer zijn.

De laatste twintig kilometer waren echt heel spannend. Niet omdat er een Nederlander voorop reed helaas, maar omdat die jonge Fransman een turbonoor achter zich aan kreeg. En die Noor zei op het laatst ook nog: ‘poef’ en weg was hij. De Fransen bewezen aan de finish weer eens waarom iedereen Frankrijk een prachtig land vindt en het alleen jammer vinden dat er zo veel Fransen wonen.

In het zonnetje

Ik vind hem vandaag niet alleen Roy des montagnes, maar ook Roy soleil en hij was ook net zo gek als Louis Quatorze, want wie gaat er nu zo’n lange vlucht ondernemen. In ieder geval kan hij na vandaag beslist net zo veel maîtresses krijgen als die ouwe Louis. 

Morgen naar Plateau de Beille.
Dit wordt toch wel een eerste dag van de waarheid denk ik. Een beklimming van de derde categorie, twee van de tweede, twee van de eerste en als laatste beklimming de buitencategorie. De Alpen moeten weliswaar nog komen, maar als bijvoorbeeld Contador er morgen doorheen zakt, dan kan hij dat daar niet meer goed maken. Daarvoor zijn renners als de gebroeders Schleck, Evans en Basso te goed.
Tot nu toe was het wel zo, dat alle winnaars van de rit naar Plateau de Beille in het verleden ook de winnaars werden van de Tour de France. Het is een rit met minder steile bergen dan de Aubisque en de Tourmalet, maar je krijgt er vandaag wel een heel stel achter elkaar en dat maakt het wel erg vermoeiend. Alles zal afhangen van de klassementsrenners of het nog een strijd wordt tussen hen. Durft iemand van hen al op de Col d’Agnes aan te vallen of wordt het temporijden door wat knechten tot aan de laatste beklimming? Ooit was er een klassementsrenner die echt al vroeg in een etappe demarreerde en over meerdere cols volhield en ook nog de etappe won. Dat was Landis en we weten allemaal hoe dat kwam. Wat voor voorsprong krijgen de vluchters? Want die komen er zeker. En wie zijn het?

Een kijkje in de omgeving

In dit gebied ligt onder andere het plaatsje Tarascon-sur-Ariège. Daar vlakbij zijn talrijke holen en de bekendste is de grot van Niaux. In die grot vind je tekeningen uit het Magdalénien tijdperk en dat is zo’n 10.000 tot 14.000 jaar geleden. En er zijn meer van dat soort grotten met prehistorische tekeningen. In de grot van Lombrives zijn enkele zeer mooie concreties te zien te midden van lange galerijen en sprookjesachtige zalen: de mammoet, het graf van Pyrène, de troon van Bébryx en de zaal met de duizend zuilen.

Maar nog bekender is Montségur en niet alleen vanwege dat geweldige nummer van Iron Maiden. Het is één van de beroemdste burchten van de Katharen. Het was het centrum van de Katharenbeweging die weerstand bood aan de rooms-katholieke overheersing. De burcht wordt door sommigen gezien als een zonnetempel en door anderen als sanctuarium van de heilige graal.
Bij iedere zonnewende komen er talloze gelukszoekers die hopen dat ze de rode straal zullen waarnemen. Die wordt gevormd door de zonnestralen die door de schietgaten priemen. De rode straal zou naar de schat van de Katharen wijzen. Dat is echter een sprookje, want de Katharen die daar leefden waren straatarm. Er zijn daar halverwege de dertiende eeuw verschrikkelijke gevechten geleverd met de legers van de paus. Uiteindelijk waren er onderhandelingen waarbij de aanvallers van de Katharen eisten dat ze hun geloof zouden afzweren, dan kregen ze een vrijgeleide. Maar de Katharen waren net Zeeuwen. Ze stierven liever dan dat ze toegaven. Ze verlieten de rots met de burcht en gooiden zichzelf beneden vrijwillig op de brandstapel.
Ik denk dat er op de flanken van Plateau de Beille ook wel veel strijd geleverd gaat worden, maar die zal wel minder bloederig zijn.