Het kutlevel

Ken je dat gevoel? Je hebt net het beste spel ooit gekocht. Je kan niet wachten om het te spelen, waardoor je op de rit naar huis al zo'n gigantische glimlach op je gezicht hebt staan dat de mensen om je heen denken dat je niet goed snik bent. Thuis ren je met 120 per uur door naar je machine, propt de game er in en de blijdschap in je neemt zulke grote vormen aan dat de kamer begint te vervagen. Je gaat er helemaal in op. Gamen! Gamen! En dan komt het...

Van de ene op de andere seconde verandert je blijdschap in pure pure haat. Welke achterlijke idioot heeft in vredesnaam zo'n baggerlevel ontworpen!? Het is al ver na je bedtijd, maar je moet en zal dit stompzinnige level uitspelen! Net was je nog de übermensch die alle vijanden aankon. Geen quest was te moeilijk en alles zat mee. Je stikte van de levens en credits. Niemand kon je ooit nog verslaan! Maar in dit kutlevel stellen al je supergaven niets meer voor. De besturing loopt mis of je hebt geen idee waar je naar toe moet. Je credits en levens gaan ook bijzonder hard achteruit, maar je laat je niet kennen! Je maintiendrai!

Helaas zijn al je pogingen nutteloos. Het wil steeds maar nèt niet lukken en het wordt nu wel heel erg laat. Kwaad stap je je bed in en zweer je bij alle goden in het universum dat je morgen het level zult uitspelen! Niets of niemand houdt je tegen! De nacht is rusteloos en vol met angstige dromen over dat kutlevel. Ook in dromenland kom je er nog steeds niet achter wat je nu precies moet doen.

De volgende dag loop je al een stuk minder blij naar je machine. Argwanend prop je de game er weer in en selecteer je een savegame. Blijdschap heeft plaatsgemaakt voor kwaadheid, want één van je vrienden heeft het gewaagd te vragen of het een beetje een leuk spel is. De woeste blikken die je zijn kant uitstuurt laten hem schrikken. Terug in de game probeer je het kutlevel weer... en weer... en weer... en nog maar eens een keer.

"Het gaat niet zo best hè?", klinkt een stem uit de vervaagde kamer. Twee tellen later is al je adrenaline en concentratie veranderd in een zwarte poel van haat jegens de spreker. Ietsje later gaan je gedachten helemaal niet meer naar het spel, maar stel je je tienduizend keer per seconde voor wat de meest afgrijselijke dood zou zijn die je op zijn lichaam zou kunnen uitoefenen.

Nu is het genoeg! Na het slaken van de oerkreet "Prepare to be OWNED!" grijpen je vingers de controls. Het plastic begint gevaarlijk hard te kraken, maar je merkt niets. Er is nu enkel jij en het kutlevel. Je springt, sprint en klautert door het afgrijselijke level heen en ontwijkt alles net op tijd. Je timing is overal optimaal en na een kwartiertje komen de verlossende woorden in beeld "level completed!". Je springt op en begint te dansen als een Parkinsonpatiënt onder stroom. "Jaaaaaaaaahhh!!! Ik heeeeeeeeeersch! In your face!" gilt het door de kamer. De mensen om je heen denken nu niet meer dat je niet goed snik bent, maar zijn er zeker van! Ook daar krijg je niets van mee. Je bent weer super! Jij bent fantastisch! De wereld is mooi en zit vol prachtige dingen! Snel saven en naar bed.

Morgen level drie dan maar?