Vroeger...
Dat vroeger alles beter was is een statement dat vaak gemaakt wordt door veelal oudere gamers. Op sommige uitzonderingen na vinden ze het niveau van huidige generatie spellen erg laag, het is allemaal te simpel, een variatie van een ander spel en/of originaliteit is ver te zoeken. Met weemoed wordt gedacht aan die goede oude tijd toen gamers nog echte mannen waren met haar op de borst (of zoiets).
De klachten vallen eigenlijk onder te verdelen in een aantal categorieën, ik zal deze hieronder afzonderlijk behandelen.
Vroeger waren games beter
Ik heb hierover nagedacht en volgens mij klopt dit gewoon niet. Ook op de C64, Amiga en andere klassieke systemen is genoeg bagger uitgebracht. Ik weet nog dat ik vroeger in de winkel stond voor een schap vol games, de meeste daarvan zijn al lang vergeten en slechts enkele hebben de titel klassieker gekregen.
De Gameplay van tegenwoordig is veels te simpel
Ik heb een tijdje geleden weer eens wat oude games gespeeld, gewoon om wat herinneringen op te halen. De gedachte die daarbij steeds naar boven kwam was meestal toch "vond ik dit vroeger leuk?". Niet alleen visueel en geluid zijn stukken slechter dan ik me herinnerde maar vooral de gameplay is soms zwaar frustrerend. Geen diepgang, valsspelende AI, geen savemogelijkheid, games die onmogelijk uit te spelen zijn aangezien levels steeds opnieuw worden opgebouwd totdat de moeilijkheidsgraad absurd hoog is. Games zijn niet zozeer simpeler geworden, maar door een hoop frustraties weg te nemen zijn ze wel toegankelijker geworden.
Originaliteit is in de huidige industrie ver te zoeken
Vroeger waren uitgevers kleine zelfstandige bedrijven en werden games alleen of met een kleine groep mensen op zolder gemaakt. Dit kwam de creativiteit zeker ten goede. Je kon na een avond stappen in een dronken bui nog wel eens wat leuks verzinnen en direct implementeren.
Tegenwoordig kost een game echter tientallen miljoenen euro's om te maken en bestaan ontwikkelteams vaak uit meer dan honderd mensen. Uitgevers zijn grote multinationals geworden met aandeelhouders die elk jaar hogere winsten willen zien. Men is dus niet zo snel meer bereid risico's te nemen en speelt op safe, hetgeen de originaliteit niet ten goede komt. Games worden ontwikkeld voor doelgroepen waarbij een concept voorop staat waarmee je het product zo goed mogelijk kan verkopen. Dat deze strategie werkt bewijst EA, met herkenbare doch middelmatige games en gelikte marketing zijn ze de grootse gamesuitgever ooit geworden. De omzet van EA is zelfs groter dan de gezamenlijke omzet van alle overige uitgevers bij elkaar opgeteld!
Toch bestaan originele games nog wel, gamers moeten alleen even zoeken en bereid zijn een risico te nemen. Door altijd maar de laatste hypes volgen (soms terecht, soms niet) en op safe spelen door alles met een EA-label te kopen zal men nooit tegen originele titels aanlopen. Games als ICO, Rez, Super Monkey Ball en kortgeleden Katamari Damacy zijn niet alleen erg origineel, ze hebben ook een geweldige gameplay.
Ik denk dat de belangrijkste reden dat oudere gamers terug naar vroeger verlangen is dat het nu eenmaal menselijk is dat men zich na verloop van tijd alleen maar de goede dingen van vroeger te herinnert. Dit geldt dus ook voor spellen waarmee de liefde voor games eigenlijk begonnen is. Dat dit een tijd was zonder verplichtingen (werk, partner, andere hobby') en men dus gemakkelijk veel tijd in een game kon steken versterkt dit gevoel alleen maar.
Maar het is nu eenmaal zo dat Knight Rider niet de stoerste auto ooit is, het haar van Bon Jovi was niet ruig, het witte handschoentje van M.J. was vreselijk fout en een spel helemaal opnieuw moeten spelen alleen omdat je bij de eindbaas dood bent gegaan is niet hardcore maar frustrerend.
Nee, gamers hebben het nog nooit zo goed gehad als nu. Toch betekent dit niet dat oude games slecht zijn. Games als Ufo: Enemy unknown, The Secret of Monkey Island, It Came from the Desert en Flashback moet iedereen eigenlijk een keer gespeeld hebben. Maar om nu te zeggen dat ik terug verlang naar deze tijd...
Game On!
