Russische bruid
Het zat er al een hele tijd in. Wat zat er al een hele tijd in? Nou, dat ik het huishouden spuugzat zou worden. Ben jij het huishouden spuugzat? Ja, het komt me zo langzamerhand mijn strot uit!
Dit gesprek voerde ik een half jaar geleden met mezelf. Voordeel van gesprekken zonder gesprekspartner is dat je, als het mee zit en in mijn geval, zelden of nooit tegengesproken wordt. Nadeel is dat elke mededeling, zie hierboven, in een vragende vorm weer bij me terug komt. Het mag duidelijk zijn dat ik geen zin meer heb in dat altijd maar koken, wassen, boodschappen doen, strijken, stofzuigen en noem nog maar een paar van die kl***rige klusjes op. Ik geef er de brui aan!
Disclaimer
De rest van het verhaal kan ietwat vrouwonvriendelijk overkomen, maar houd dan steeds in je achterhoofd, dat ik eigenlijk de vriendelijkheid in eigen persoon ben. Verder lezen is op eigen risico en in geval van blijvende geestelijke schade, kan de auteur niet aansprakelijk gesteld worden.
Goede raad is duur! Dit in tegenstelling tot Oost-Europese bruiden, die je voor een prikkie op de kop kan tikken, en daarom was het besluit snel genomen. Op het internet ging ik de bruidsmarkt afstruinen. Het kon toch niet zo moeilijk zijn, om een desperate (ja, desperaat moet ze zijn, want anders ben ik alsnog kansloos) vrouw te bestellen. En om te voorkomen dat ze me ooit zou gaan tegenspreken, moest ik voor een onoverkomelijke taalbarrière zorgen.
Zoekend naar een combinatie van onuitspreekbaar dialect en leerachterstand, kwam ik al snel op een site voor Russische bruiden in de dop terecht. Mijn oog viel, geheel toevallig, op een ontzettend lekker ding: blond haar, blauwe ogen en een bos hout voor de deur waar een gemiddeld gezin, volop stokend, een strenge Siberische winter mee door kan komen. En, als klap op de vuurpijl, gestrand op de Russische variant van onze basisschool.
Hoewel ik eerlijk genoeg ben om toe te geven, dat het oog ook wat wil, was dat laatste gegeven van doorslaggevende aard. Met de rest kan ik weinig tot niets, gezien mijn, in een eerder verhaal gememoreerde, potentieproblemen. Maar mijn hersenen registreren nog steeds feilloos wat mijn ogen waarnemen en dit was een onvervalste beauty. Om een toch al lang verhaal een ietsje korter te maken: de bestelling is online geplaatst en vrijdag kan ik haar van Schiphol halen.
Gisteren heb ik alvast, bij wijze van welkomsgeschenk, een gloednieuwe stofzuiger voor haar gekocht. Zal ze blij mee zijn!
