Armoede en Haags beleid

Toen mij gevraagd werd om columnist te worden bij FOK.NL, vroeg ik vier dagen bedenktijd. Ongeduldig als ik ben, gaf ik na 1 dag al mijn ‘jawoord’. De vorige keer dat ik dat deed, verliep dat niet helemaal volgens plan, al heb ik er dan weer wel 2 zoons aan overgehouden. Hoe dan ook: vanaf vandaag zal er, voorlopig een keer per 14 dagen, op deze plaats een column van mijn hand staan.

Een aantal jaren geleden werd aan Tweede Kamerleden gevraagd wat zij dachten, dat de hoogte van een bijstandsuitkering was. Het resultaat was verbijsterend. Slechts een enkeling bleek op de hoogte. De grootste uitschieter was de schatting die uitkwam op een bedrag dat 4 à 5 keer hoger lag dan de werkelijkheid. Het is altijd fijn om te weten, dat dergelijke idioten voor ons bepalen hoe onze, door wetten ingekaderde, levens dienen te verlopen. Zo weinig kennis van de gang van zaken buiten het parlement doet vermoeden, dat ze als kind heel erg gepest zijn en daarom nooit buiten speelden. Van het werkelijke leven hebben ze absoluut geen kaas gegeten en de gemiddelde bijstandsgerechtigde heeft dan weer niet het geld voor dergelijk broodbeleg.

Bijstand is geen vetpot en het overgrote deel van de mensen dat daar van afhankelijk is, kiest daar niet zelf voor. Ze zijn niet te lui om te werken, maar zijn daar vaak, en om uiteenlopende redenen, niet toe in staat. Mensen met een lichamelijke of geestelijke handicap en zij die voor hen zorgen, hebben simpelweg of niet de tijd of niet de capaciteit om zelfstandig een inkomen te verwerven. En langzaam maar zeker zakken deze mensen steeds verder weg in het moeras van de armoede.

Om die armoede te verlichten, zijn de voedselbanken in ons land de afgelopen jaren als paddenstoelen uit de grond geschoten. Toen het echtpaar Froger vorig jaar met het programma ‘FF geen cent te makken’ actie voerde ten bate van deze voedselbanken, kwam er meer dan 2 miljoen euro in het laatje. Daarnaast melden zich nog eens 2000 klanten aan en daardoor werd de spoeling steeds dunner. De Nederlandse wet verbiedt de organisatie om zelf voedsel in te kopen, dus het forse bedrag dat opgehaald werd, kan alleen voor andere zaken, zoals de logistiek, gebruikt worden.

Wanneer je via Google zoekt op de combinatie armoede en gezondheid dan levert dat meer dan 268.000 treffers op. Er is dan ook een aantoonbaar en duidelijk verband tussen het leven in armoedige omstandigheden en een slechte gezondheid. Dat gegeven alleen al, zou moeten pleiten voor een versoepeling van de regelgeving die geldt voor de voedselbanken. Ik heb zo maar het idee, dat, wanneer er meer aan armoedebestrijding gedaan wordt, de kosten van de gezondheidszorg ook beter in de hand te houden zijn. In Den Haag blijkt men echter heel erg slecht in het herkennen van oorzaken en gevolgen en er vervolgens dan ook nog bijpassend beleid op te voeren.

Het wemelt in het Haagse van de rare ideeën en moeiteloos schud ik zo nog wat van die voorbeelden uit mijn mouw. Wat doe je bijvoorbeeld, wanneer je het gebruik van het openbaar vervoer wilt stimuleren om daarmee het autogebruik terug te dringen? Juist, je hebt het door! Dan heffen we natuurlijk een aantal bus- en treinlijnen op. Nog meer voor de hand liggend is de maatregel om de stijgende werkloosheid een halt toe te roepen. Je raadt het vast al wel: we trekken de pensioengerechtigde leeftijd op tot 67 jaar. Dan kan je nog 2 jaar extra van je werkloosheid genieten, met, en zo zijn we weer terug bij armoede, na verloop van tijd een bijstandsuitkering.

Als ik dan toch genaaid word, dan wil ik er bij zoenen ook! Helemaal niets mis met Haagse zoenen.