Suikerfeest? Ja!!
Het is weer Ramadan en dat betekent voor de moslims geen eten tussen zonsopgang en ondergang. Traditiegetrouw komt in deze periode ook weer de discussie op: moet het suikerfeest een nationale feestdag worden?
'Absoluut niet!', hoor ik bijna alle Nederlanders met een rechts hart schreeuwen. Het Suikerfeest hoort hier namelijk niet en die mensen moeten zich aanpassen. Hoe durven ze het überhaupt ten sprake te brengen, die vuile nep-Nederlanders. Echter als ik mensen hoor praten over een extra feestdag dan komt het feestbeest in mij boven en sterft mijn rechtse hart. Zoete hapjes en gezelligheid is nu eenmaal lekkerder dan politiek. Dus een Suikerfeest als nationale feestdag? Ja, absoluut!!
Voordat ik mezelf volkomen onmogelijk ga maken als aanhanger van Pim Fortuyn wil ik eerst nog even in de bres springen voor de vriendelijke christenfundamentalist en minister: Mevrouw Huizinga. Zij kreeg vanuit de politiek en de media de afgelopen week een bak met stront over haar heen, omdat ze gepleit zou hebben voor het Suikerfeest in het programma van Knevel en Van de Brink. Ik als trouwe kijker van de gezellige elf uur babbelprogramma’s op Nederland 1 heb hier de minister helemaal niet op betrapt. Haar woorden waren iets in de trant van: ‘Ik vind dit een moeilijke kwestie. Nederland heeft namelijk een christelijke cultuur en dat moet zo blijven. Als de moslimpopulatie echter een omvang krijgt die dermate groot is dan zouden we misschien kunnen overwegen het aan te passen. Echter niet in ruil voor 2e Pinksterdag'.
Ja, ook IKEA-dag stond ter discussie. Uiterst grove vorm van heiligschennis natuurlijk en daar kom nog eens bij dat ze één miljoen Moslims niet genoeg vindt voor een extra feestdag. Nou, als dat tegenwoordig ‘pleiten voor suikerfeest’ heet dan mag je Agnes Kant van de SP, hier, betichten van pleiten voor kerncentrales. Een Storm in een glas water dus.
Nee, dat kan ik beter. Ik ben namelijk voor suikerfeest, omdat ik er voordelen in zie. Een feestdag extra is onder andere goed voor de economie. Iedereen gaat immers spullen in huis halen om het feestje te vieren. Restaurants zullen overvol zitten en cafés draaien overuren, want het is feest! Ook blijkt het een goede traditie, in de moslimcultuur, kinderen veel geld te geven tijdens het suikerfeest als beloning voor het overleven van de Ramadan. Nu zullen wij natuurlijk geen ramadan doen, maar geld geven aan kinderen is een goed idee. Zijn gaan hier namelijk computerspelletjes van kopen en dat is weer goed voor onze economie. Daarnaast is het misschien goed om eens een mooi gebaar te doen naar onze trouwste immigranten. Ik stel me al voor, dat onze minister-president het volgende zegt: ‘Ja, ik weet dat we af en toe ruzie hebben en het vaak niet eens zijn. Jullie moeten echter snappen, dat het ons pijn doet wanneer jullie ons landje niet accepteren zoals het is. Wij vinden het echt verschrikkelijk, dat jullie geen Sinterklaas met ons willen vieren en niet af en toe een biertje met ons willen drinken. Misschien zien we het wel fout en moet dit soort dingen van twee kanten komen en daarom krijgen jullie van ons een feestje!’.
Laten we wel wezen als we dit niet doen zitten we over vijf jaar weer opgescheept met zo’n surrogaatfeest als nationale–Moslimdag, zoals met nationale buitenspeeldag, nationale vrouwendag, dag van de arbeider etcetera.
Als we het suikerfeest echter willen doen slagen moet er wel een Nederlands tintje aan worden toegevoegd. Het moet immers ook een feestje zijn waar wij ons thuis voelen, toch? Dat wordt dus op zijn minst vijf keer op een avond Fransie Bouwerrr draaien en de polonaise dansen. De moslims moeten natuurlijk meedoen, want het is immers hun feest. Ook gaan we van die typische Nederlandse spelletjes doen, maar dan met een Arabisch tintje: ‘Wat zit er onder die Burka?’, ‘Wie heeft de bom?’ en ‘hand of geen hand’. 's avonds eten we gevulde matlouh en zuipen we samen bier. En een nationale feestdag is natuurlijk geen feestdag zonder ons koningshuis. Dus zal de koningin ieder jaar een grote moslimgemeenschap in Nederland aan doen en moet ze inclusief hoofddoek meedoen aan het middaggebed. Zoete dingen vreten, flink zuipen en feesten. Kom maar op met je suikerfeest!
Even alle gekheid op een stokje. We hebben al zoveel feesten en veel van deze worden maar mondjesmaat gevierd. Ook dekken de meeste feesten niet de behoefte van iedereen in de bevolkingsgroep. Sinterklaas is bijvoorbeeld voor de kinderen, Kerst van de rijken om te laten zien dat overdaad lekker is en Valentijnsdag voor de middenstand, omdat het vergeetachtige klootjesvolk nog wel eens een trouwdatum wil vergeten of vaak buiten de deur eet. Een suikerfeest zou mooi zijn als de dag in het teken zal staan van het nader tot elkaar brengen van twee bevolkingsgroepen. Een dag van echte integratie of zoals het woordenboek dat zo mooi zegt: het maken van of opnemen van een groter geheel. Want als we dit land echt naar een hoger niveau willen tillen moeten we het uiteindelijk met elkaar zien te rooien. Dus een dag, die niet gevierd wordt door één groep, maar door iedereen in dit land. Echter zie ik dat niet zo snel gebeuren, want de echte betekenis van suikerfeest zal verdwijnen en daar zal met name één groep het niet mee eens zijn. Niet vreemd natuurlijk, want zoals bij ieder feestje is er een kleine groep, die het verpest voor de rest.
