VVD: wél neuken, niet betalen

In de rubriek Plat Haags nemen TheGrandWazoo, Driek Oplopers, Petertjeprik, ArchEnemy en harry64 het Nederlandse politieke landschap onder de loep. Vandaag verdeelt petertjeprik armen van VVD-ers in Afrika.

Besten,

Gisteren heeft de VVD haar conceptverkiezingsprogramma gepubliceerd waarin staat dat de partij zich voor de komende verkiezingen sterk zal maken voor drie miljard aan bezuinigingen op ontwikkelingsamenwerking en de Nederlandse hulpindustrie. De redenen voor deze bezuinigingen zijn dat volgens de VVD de rol van de overheid in de ontwikkelingshulp niet tot goede resultaten zou hebben geleid. Hulp zou de regeringen van de landen die steun krijgen ontslaan van de plicht zelf orde op zaken te stellen. Deze afhankelijkheid wordt dus veroorzaakt, volgens de VVD, doordat de Westerse regeringen blijven geven. 

Wanneer men niet verder kijkt dan de neus lang is, heeft de VVD gelijk. Ondanks de miljarden die jaarlijks aan deze landen worden geschonken willen de mensen aldaar maar niet rijker worden. De bevolkingen blijft afhankelijk van de steun van Westerse regeringen.
Echter, de frase ‘het werkt gewoon niet’ schiet tekort. Men zal verder moeten gaan dan dat en dus verder moeten vragen. Een volgende logische vraag, als ontwikkelingshulp niet werkt, zou zijn ‘waarom werkt het niet?’ Wellicht werkt ontwikkelingshulp in principe wel, maar zijn er krachten die deze hulp tegen werken. Of wellicht werkt het inderdaad niet.  Voor deze column, die misschien geen column genoemd mag worden, zal Afrika dienen als casus.Dit omdat u zich allen bij ontwikkelingshulp zielige kleine dikbuikige negertjes inbeeldt met vliegen eromheen, die de hele dag een beetje lopen te chillen, terwijl hun vaders en moeders met lepra elkaars lidmaten aftrekken in een wilde stoeipartij zonder condoom. De situatie in Afrika heeft echter eerst wat historische duiding nodig.

Verdeel-en-Heerspolitiek.
Engeland, België, Frankrijk en Italië hadden allen koloniën in Afrika.  Een kolonie hebben in Afrika is lucratief voor Westerse landen, omdat het land op dit continent zeer vruchtbaar is en bovendien vol mineralen en fossiele brandstoffen zit. Daarnaast heeft de bevolking over het algemeen een achterstand op de rest van de wereldbevolking, waardoor zij en hun land gemakkelijk te exploiteren zijn. Dit is dus tot op heden het geval. Toch begonnen de koloniën in Afrika  zich vlak na de Tweede Wereld oorlog af te splitsen van hun Westerse bezitters. Wanneer een bevolking allerlei rijkdommen van hun grond ziet komen en zien hoe anderen zich ermee verijken, terwijl ze er zelf niet beter van worden, wil een dergelijke bevolking na een aantal jaartjes nog wel eens in opstand komen. Heel gek.

Nou ja, best gek, omdat de Westerse landen hiermee rekening hadden gehouden. Ze hadden zelfs een strategie om dergelijke opstanden te voorkomen. De bekend klinkende verdeel-en-heersstrategie – afkomstig uit de tijd toen zo’n beetje heel Europa een kolonie was van Italië - waarmee het ene volk binnen een kolonie meer rechten wordt gegeven dan het andere volk. De koloniebezitters maakten een duidelijk onderscheid; het ene volk werd aangewezen voor de handarbeid, het andere voor bureaucratie en beperkte leidinggevende functies.  

De verdeel-en-heerspolitiek in deze voormalige koloniën heeft diepe groeven achtergelaten in de Afrikaanse samenlevingen. Bepaalde volkeren voelen zich nog steeds beter dan andere volkeren en deze andere volkeren strijden, al dan niet met geweld, voor erkenning.  Tot op heden doen zich in Afrika immense slachtpartijen voor als gevolg van de verdeel-en-heersstrategie. De slachtpartij in de jaren ’90 tussen de hosties en de tosti’s is hier het bekendste voorbeeld van. Maar ook bij de Arabische Lente in Noord-Afrika zijn de sporen van deze verdeel-en-heersstrategie duidelijk zichtbaar.

Afrika is er om door het westen te worden leeggeplunderd
In een land dat bekendstaat als de Verenigde Staten [VS] leefde ene George Kennan. Deze man was voor lange tijd een planner van het buitenlandse beleid op het daarvoor aangewezen ministerie in de VS en wordt gezien als de architect van de Koude Oorlog. Na de Tweede Wereldoorlog deelde hij in één van zijn beleidsstukken de wereld op in stukken, waarin hij elk continent een eigen taak gaf. Voor Afrika kwam het er op neer dat zij er was om uitgebaat te worden ten behoeve van de Europese wederopbouw. Hoewel de wederopbouw van Europa  is voltooid - enkelen spreken zelfs al van een wederafbraak geholpen door links-dragenden en kutmarokkanen - gaat het uitbaten van Afrika door. Westerse corporaties doen hun best om Afrika te houden aan de taak die George Kennan haar heeft toegewezen.

Om aan te tonen dat ook de Nederlandse corporaties niet vies zijn van uitbuiting neem ik de aanwezigheid van Shell in de Nigerdelta als voorbeeld. Tien procent van Shells winst is te danken aan de Nigerdelta, wat neerkomt op een jaarlijks bedrag van zo’n 1,8 miljard euro. Om de verrijkingen uit de Nigeriaanse grond zoveel mogelijk in het voordeel te laten te zijn van Shell, past het bedrijf een bekende strategie toe. Jawel. Verdeel en Heers. Shell koopt van bepaalde leden binnen een gemeenschap grond om daar olie op te kunnen pompen. Via deze gekochte grond pompt Shell ook de olie weg uit de grond van de rest van de gemeenschap. Deze rest wordt echter niet betaald door Shell, wat tot conflicten leidt binnen de gemeenschappen. Deze conflicten monden vaak uit in geweld, waarop een groot deel van de gemeenschap wegvlucht uit het gebied en er maar enkelen overblijven. En heeft Shell vrij baan.

 Shell is hier echterl nog niet klaar, want de pijpleidingen in de Nigerdelta liggen boven de grond en zorgen regelmatig voor lekkages. De schade hiervan blijkt enorm. Men spreekt zelfs van een ware olieramp, die zich met gemak kan meten aan die in de golf van Mexico. Waar BP echter zijn zooi in Mexico moet opruimen en keiharde doekoe moet betalen, lacht Shell zich rot. Shell doet niks om de situatie in de Nigerdelta te verbeteren. De olie blijft gewoon liggen, want weghalen kost miljarden en dat gaat ten koste van de winst. Het gevolg is dat gemeenschappen in de Nigerdelta hun landbouwvelden en rivieren niet langer kunnen gebruiken om aan voedsel te komen.  En dus? Juist! Honger! En als gevolg van honger vallen er doden. Dat is balen, maar niet getreurd, want vervolgens komen wij Nederlanders met zes miljard om deze mensen te helpen ontwikkelen. Niet?

Dus waarvoor betaalt Nederland nou echt?
Het geld dat men in Nederland en andere landen uitgeeft aan ontwikkelingshulp is, wanneer men zeer cynisch kijkt, geen geld voor ontwikkelingshulp. Het is slechts compensatie door Westerse regeringen voor de exploitatie van Afrikaanse bevolkingen door Westerse bedrijven. Shell is namelijk niet het enige Nederlandse bedrijf dat dergelijke fratsen uithaalt in Afrika; er zijn er tientallen. Die bedrijven exploiteren Afrika en maken hier miljarden winst mee. De miljardenschade die zij achterlaten mag u, de burger, betalen, in de vorm van ontwikkelingsgeld. Ontwikkelingsgeld werkt dus niet, omdat het eigenlijk niet eens ontwikkelingsgeld genoemd mag worden. Het is compensatie voor een flinke naaipartij.

Wanneer men het positief bekijkt zouden we wellicht binnen tien jaar van die 6 miljard jaarlijks af kunnen zijn.  Mits we de Afrikaanse bevolking tegen onze eigen bedrijven beschermen. Mits we ervoor zorgen dat de handelsverdragen die met de Afrikaanse landen worden gesloten, niet alleen in het voordeel zijn van de Westerse corporaties, maar ook in het voordeel van de Afrikaanse bevolking. Tuurlijk, we kunnen ook gewoon stoppen met geld uitgeven aan de bevolkingen van Afrika en de huidige verdragen behouden en onze corporaties hun gang laten. De VVD en PVV hebben velen van u al zo ver dat een groot deel van u vindt niet langer te hoeven betalen. Wij de baten, zij de lasten.
Ik vind echter dat als we Afrika exploiteren en naaien als een uit het voormalig Oostblokland geïmporteerd hoertje, we haar dan ook op z’n minst moeten blijven betalen als een hoer. Wanneer we Afrika niet betalen als de Nederlandse corporaties willen neuken, dan zal er eerst een relatie moeten worden opgebouwd (moeite!) of we gaan lekker ouderwets over op verkrachting (strafbaar!). Nee, dan is hoererij een mooie en in Nederland grotendeels legale tussenvariant. Hoererij maakt bovendien deel uit van de Nederlandse cultuur, dus dat verklaart wel een hoop.

Ja, zo kijk ik er naar mijn waarde collegae en lezers. Ach, je bent links-symphatisant of je bent het niet.