Pukkels en puisten
Het is een uurtje of één als ik wakker word van een geluid dat mij doet denken aan een schoolplein met spelende kinderen. Nadat ik had vastgesteld dat ik geen lucide droom had, keek ik uit mijn raam naar buiten op het lelijkste plein van Nederland: het Koningsplein in Tilburg. Een lange rij schoolkinderen scandeerde iets onverstaanbaars. Dat is waar ook, de leerlingen zijn aan het staken, want ze zijn het niet eens met de regering. Waarmee ze het niet eens zijn, dat maakt niet zoveel uit, want het belangrijkste voor de scholieren is dat ze hun ongenoegen kunnen uiten. Rebellie is hun devies! Toen ik nog op het VWO zat werd er ook gestaakt: tegen het studiehuis. Persoonlijk had ik niets tegen het studiehuis, want ik zag het studiehuis als het Walhalla voor de luie scholier. Om mijn mening omtrent het studiehuis kracht bij te zetten, besloot ik die dag dan ook in bed te blijven liggen. De volgende dag op school deden allerlei verhalen de ronde over het ingooien van ruiten, het gooien van eieren en het leukste van alles: een kluit grond gooien tegen het hoofd van Paul Rosemuller.
Nu vind ik Rosemuller een typisch geval van ‘links lullen en rechts zakken vullen’- en vind ik het niet erg wanneer deze man geconfronteerd wordt met actievoeren-, maar dit wens je zo’n man toch ook weer niet toe. Waarom gaat het bij scholierendemonstraties altijd mis? Het antwoord is: puberende massahysterie. Dat krijg je namelijk als je meer dan een paar honderd pukkels en puisten bij elkaar brengt om ergens tegen te demonstreren. Met hun ouders hebben ze al moeite, laat staan met de hoogste autoriteit van het land: de regering. Toch zal de regering haar plannen omtrent de urennorm gaan uitvoeren, net zoals zij het studiehuis heeft ingevoerd.
Ondanks het protest van de scholieren. Dat is een soort van trend in het onderwijs: iets invoeren, vervolgens niet luisteren naar de mensen in het onderwijs, en als het dan niet blijkt te werken enigszins aanpassen, totdat er weer een andere minister komt die zijn vingers durft te branden en met een nieuw plan komt. Maar wie is hier nu echt de dupe van? Nederland heeft zijn zaakjes aardig op orde in vergelijking met andere landen, ook op het gebied van onderwijs. Het kan uiteraard altijd beter, maar enig relativeren is op zijn plaats. De mensen die echt de dupe zijn van deze regering zijn de mensen die een biertje drinken, een sigaretje roken, in een duivels apparaat benzine verslinden of mensen die af en toe een gokje wagen.
Onze betuttelende vrienden van de regering pakken deze zondaars aan door accijnsverhoging. Dit alles ter financiering van hun nieuwe plannen. Gij zult niet roken! Gij zult niet drinken! Gij zult niet gokken! Gij zult geen automobiel rijden! Wee, deze zondaars! De toorn der regering zal neerdalen op deze groep schorremorrie. Althans, op hun portemonnee, want het is toch wel handig dat mensen blijven drinken, roken, autorijden en gokken, anders zou onderwijsvernieuwing simpelweg niet mogelijk zijn. En die gaat er komen, of de pukkels en puisten het nu willen of niet. Het is der regerings wil en die is anno 2007 wet.
Wil jij columnist worden? FOK!columns zoekt columnisten
