Schoolagenda Sletjes
Ik krijg de neiging om mijn krant op te rollen om er vervolgens keihard mee te gaan slaan. NEEM GEWOON EEN FUCKING AGENDA, ZE ZIJN ALLEMAAL HETZELFDE EN ZE WORDEN TOCH VOLGEPLAKT.
Ja dames en heren. De Schoolagenda Sletjes lopen weer vrij rond in Nederland.
Schoolagenda Sletjes zijn van alle tijden. Ik beleefde mijn jeugd in de jaren tachtig. Reeds in de grote zomervakantie gonsde het in de straten. De schoolagenda’s zijn weer uit. Ze liggen er weer. Alsof het een vaatje nieuwe haring betrof, of de nieuwe cd van Michael Jackson, de meisjes werden echt helemaal gek. Nee, tijd om mee te gaan naar het zwembad hadden ze niet. Ze hadden afgesproken om schoolagenda’s te gaan kijken. Let op, ik zeg bewust kijken. Want kopen deed je pas na lang wikken en wegen, er werden hele discussieavonden georganiseerd. Wie zich wel eens afvraagt wat er zoal wordt besproken tijdens een pyjamafeestje van meisjes: ‘welke agenda gaan we kopen?’
En de keuze was enorm en is alleen nog maar groter geworden. Leest u even mee? We hebben een Hitkrant, Rijam, Rode Kater, Fancy, Simpsons, Yes, Strip, Film, Yorin, Fokke en Sukke, Suske en Wiske, Hema, Wannahaves, Radio538, Avantgarde, TMF, Garfield, MTV, Hunks, Loesje, Levi's, Campus, Babes, Succes, Viva en Playboy-agenda. En dat is nog maar een kleine greep uit het totale aanbod.
Nu is de vraag: doet het er überhaupt toe welke agenda er gekocht wordt? Nee natuurlijk niet! Want welke agenda er ook wordt aangeschaft, ze worden vanaf dag één volgeplakt met de meest lelijke plaatjes van Justin Timberlake, Freddy Prinze junior, Chipz en Kim-Lian. Namen waarbij niemand over vijf jaar nog een gezicht bij kan bedenken. Nee, ik overdrijf niet. De Schoolagenda Sletjes in mijn tijd kregen allemaal natte slipjes van Richard Grieco en Glenn Medeiros. ‘Wie?’, zeg je? Precies!
Het blijft natuurlijk niet bij plaatjes alleen. Want er komen ook teksten in. ‘Jongens zijn lucht voor me, en zonder lucht kan ik niet leven. Jongens zijn net gebakjes, voordat je het weet word je er dik van. Jongens zijn net een bus, voordat je het weet lig je er onder.’
Waarschijnlijk weet jij er nog veel meer, of heb je zelf nog een agenda liggen. Sla ze maar eens open, het staat er allemaal in.
Het fascinerende van een schoolagenda is de metamorfose die het ondergaat. Het begint met een redelijk plat boekje, waarop maagdelijk lege bladzijden staan met de dagen van de week keurig onderverdeeld. Het eindigt met een driemaal zo dik boekwerk waarin plaatjes, posters, kaartjes en foto’s zijn geplakt. Foto’s van vriendjes en vriendinnetjes, een heimelijk geschoten foto van een jongen uit de bovenbouw en een servetje waaraan hij zijn mond heeft afgeveegd.
Alle meiden uit de klas zijn overigens verantwoordelijk voor wat er allemaal in komt te staan. Of er nu biologie wordt gegeven, geschiedenis of misschien maatschappijleer, ze hebben het niet door. Want al voordat de leraar de les opent, zijn de agenda’s reeds aan elkaar doorgegeven en kalkt iedereen iets in elkaars boekwerk. In de jaren tachtig was er nog geen internet op school, maar er werden complete chatlogs geschreven. En waar ging het over? Over jongens natuurlijk. ‘Oh heb je gezoend? Hoe was het? Heb je ‘het’ aangeraakt? Nee, ga weg. Echt? Vet stoer. Maar nu doet hij zo koel. Ja, ik weet het ook niet. Wat een lul. Zeg, als jij hem niet meer wilt, dan ga ik er wel achteraan! SLET!’
Ik ken vrouwen die al hun schoolagenda’s hebben bewaard. Ze staan nog net niet rij aan rij in de boekenkast tussen Nicci French en John Grisham, maar ze liggen wel op een plek waar ze snel gevonden worden. Soms bladeren ze de agenda’s nog eens door. Zolang geleden was het toch niet, die middelbare schooltijd, denken ze dan. Nu zijn ze keurige huismoeders met tienerdochters die ook een leuke agenda willen. Helaas voor hen is mama niet meer die leuke vrije meid van welleer.
Want als het op kopen van een agenda aankomt dan gaat mama mee namelijk. Dit beeld is nog schrijnender dan de sletjes alleen om de tafel met agenda’s heen. Want de agenda die dochterlief wil is te duur. Een agenda met Johny Depp op de cover kost al snel 8 euro meer dan een Hema-agenda. ‘Dan plak je er toch zelf een plaatje op’, probeert moeder nog. Dan volgt er een ruzie (‘ik mag ook nóóit wat’) en vervolgens komen de tranen van woede: ‘ik haat je! Ik steel gewoon een agenda. Mag je me uit de bak komen halen!’
Meestal wordt er een tussenweg gekozen. Het verschil tussen de Hema-agenda en die van de Fancy wordt door de dochter zelf bijgelegd. Als zij nog geen week later een foto van Friends over de cover met Johny Depp heeft geplakt, hoor je haar moeder mompelen dat het toch zonde van het geld is.
De Schoolagenda Sletjes zal het een zorg zijn. Ze hebben nu een boekwerk om een jaar lang in te kletsen, te roddelen, te smoezen en te dromen. Een boekwerk voor alle vriendjes van het komende jaar en om alle idolen die komen en ook weer zullen gaan in te plakken.
En om huiswerk in te schrijven, zeg je? Nee, doe normaal, uiteraard niet. Huiswerk wordt niet in de agenda’s maar op papiertjes geschreven, op kladblaadjes, of op de rug van de hand en soms wordt het gewoon onthouden. De enige afspraken die er worden neergezet zijn die met vriendjes, de vrije uren en de vakanties. Want het moet wel leuk blijven natuurlijk, zo’n schoolagenda.
