Hitman: Marrakesh
Er is weer een maand voorbij en dat betekent een nieuwe opdracht voor 47. Dana wil kennelijk dat de kale knikker van 47 een beetje bruin wordt, want dit keer heeft hij een nieuwe opdracht in het zonovergoten Marrakesh. Zo rustig Sapienza en Parijs waren, zo druk zijn de straten van Marrakesh. Er is een coup aan de gang en het is aan 47 om deze als een one-man-army de kop in te drukken. Soms zit de sterkte niet in de getallen, maar in de stille diplomatie…
Net zoals in de vorige delen is het dit keer weer de bedoeling dat er twee hoge piefen omgelegd worden. Een stilstaand target is er niet. Dit keer gaat de eer naar een Zweedse bankier die een paar miljard heeft gestolen van argeloze Marokkanen. Tijdens het transport van de rechtbank naar zijn cel wordt hij bevrijd door een groepje militie. Daarna is hij naar de ambassade van Zweden gevlucht en houdt hij zich daar schuil. Dit alles is mede mogelijk gemaakt door een hoge generaal van het Marokkaanse leger die erop uit is om coup te plegen. Daarvoor heeft hij een opstand nodig en die wordt steeds groter omdat het volk de Zweedse bankier ziet als alles wat er op dit moment mis is met de wereld.
Niet alleen het verhaal is dit keer beter, ook heeft IO Interactive de game an sich verbeterd. Laadtijden voelen wat sneller aan, de physics van de game maken wat minder rare fouten en de AI lijkt wat slimmer te zijn. Agenten en militairen, maar ook normale mensen, lopen minder in voorspelbare rondjes en lijken wat verder te kijken dan hun neus lang is. Soms zijn ze wat te alert en dat leidt meestal tot spannende situaties. Ook de grote mensenmassa op de verschillende pleinen zorgt ervoor dat deze episode beter aanvoelt dan de vorige twee delen. Marrakesh is levendig, geen slaapstadje zoals Sapienza. Helaas zakte op de PS4-versie de framerate weleens in tijdens het rondlopen, maar dat mag de pret niet drukken.
Waarom dit deel wel beter aanvoelt dan de twee andere, is dat de mappen wat kleiner aanvoelen ook daadwerkelijk kleiner zijn qua oppervlakte. Hierdoor voelt het meer aan als een map uit de vorige delen. Marrakech is opgedeeld in drie gebieden. Het eerste gebied is een oud schoolgebouw afgezet door de militairen, het middenstuk bestaat uit kleine straatjes en een groot plein voor de protesteerders en de ambassade is een gebouw dat vooral heel erg klinisch aanvoelt. Het voelt alsof je in Super Mario een zwem- en vuurgebied en een kasteel tegelijk in één map stopt. Deze samenvoeging zorgt voor de hoognodige variatie die de map zo leuk maakt.
IO Interactive begint zijn snor steeds meer te drukken op het stuk van de opportunities. Ik kreeg mijn twee hits niet omgelegd zonder gebruik te maken van deze mogelijkheden. Wat ik ook probeerde, ik kwam maar niet in de buurt als ik mijn eigen plan trok. Gelukkig zijn de opportunities dit keer wel een stuk leuker. Niet dat ze realistischer zijn geworden, maar meer over de top. Op een gegeven moment had ik het gevoel dat ik zo iedereen aan het bepiepelen was dat ik meer op Jigsaw uit Saw leek dan op 47.
Wat ook opviel is dat wij nu eindelijk getrakteerd worden op wat meer verhaal tussen de episodes door. Het is nog steeds splinterdun en als je net iets te vaak met je ogen knippert kun je het missen, maar in die halve minuut wordt er eindelijk eens uitgelegd welke rol 47 in dit allemaal speelt.Tel daarbij de verbeterde gameplay op en voor het eerst krijg ik weer een beetje vertrouwen in IO Interactive. Maar één zwaluw maakt nog geen zomer en er zijn nog genoeg punten waar IO Interactive aan moet schaven.
