Film: Brüno

Het zal je vast niet zijn ontgaan: Sacha Baron Cohen is terug! Niet als Ali G, niet als Borat, maar deze keer als de homoseksuele modeverslaggever uit Oostenrijk: Brüno. Ook Cohen’s laatste creatie is niet onopgemerkt gebleven in de media. Zo zou hij een vrouw een hersenbloeding hebben bezorgd, heeft hij zich de woede van homo-activisten op de hals gehaald en was er onlangs het incident met Eminem bij de MTV Awards, welke later in scène gezet bleek te zijn. Ook werd op het laatste moment nog een stuk uit de film gehaald: er zat een scène in waarin Brüno Latoya Jackson interviewde en Michael Jackson belachelijk maakte. Uit respect voor Jackson is dit gedeelte verwijderd.


Brüno is modeverslaggever bij het Oostenrijkse televisieprogramma ‘Funkyzeit’. Maar als hij daar wordt ontslagen, moet hij iets anders verzinnen om ‘de beroemdste Oostenrijker sinds Hitler’ te worden. Brüno wil koste wat het kost wereldberoemd worden, en probeert dit op verschillende manieren te bereiken. Het steunen van goede doelen, het maken van een seksvideo, het adopteren van een kindje uit Afrika. Of, als het echt niet anders kan, is hij zelfs bereid om hetero te worden. Hij gaat hiervoor in therapie bij een dominee, waaraan hij midden in het gesprek vraagt of hij misschien toch geen homo is, omdat hij van die lekkere pijplippen heeft.


Het zijn zulke momenten waar Sacha Baron Cohen bekend om is en waar ook Brüno het van moet hebben: nietsvermoedende mensen in verlegenheid brengen en dit filmen met een verborgen camera. Ook in Brüno is weinig tot geen plot te vinden, het is vooral een aaneenschakeling van zulke momenten van plaatsvervangende schaamte. Dit is wat Cohen’s typetjes Ali G en Borat succesvol maakten, en het werkt ook weer in Brüno. Een ander mooi moment is als Brüno, als een ‘echte man’, gaat jagen met drie andere stoere mannen. Als ze ’s avonds rondom een kampvuurtje zitten, merkt Brüno op dat ze net de vier meiden van Sex and the City zijn. Hierop volgt een wel erg lange, ongemakkelijke stilte.

Waarin Brüno echter verschilt ten opzichte van de blanke neger en de Kazachstaanse journalist, is dat hij homoseksueel is. Maar Brüno is niet zomaar een homo: hij is één van de grootste nichten die er rondloopt. Dit gaat gepaard met (veel) blote piemels, dildo’s en strakke, glanzende pakjes. En Brüno zou Brüno niet zijn als hij geen uitdagingen zou opzoeken. Zo rent hij met zijn assistent, verstrengeld in een SM-pak, halfnaakt over straat langs een aantal homohaters en staat hij zoenend (met een man, uiteraard) in een kooi waar duizenden mannen aanwezig zijn om naar een bokswedstrijd te kijken. Je kunt veel van hem zeggen, maar Brüno heeft in elk geval lef.


Sacha Baron Cohen doet ook in Brüno weer waar hij goed in is, en dat is in twee woorden samen te vatten: plaatsvervangende schaamte. Bovendien wordt nog eens pijnlijk duidelijk hoe de meeste Amerikanen over homoseksuelen denken. Als je van de typetjes van Sacha Baron Cohen houdt zul je ook van Brüno kunnen genieten. Zo niet, kun je deze film beter aan je voorbij laten gaan.

Leuke prijzen winnen? Doe mee aan de Brüno prijsvraag!


Label: Universal Pictures Releasedatum: 9 juli 2009
Kijkwijzer: Waardering Film:

Kijk voor meer films en dvd's in Film, Tv & Radio.