Interview/Concert: Black Stone Cherry
Black Stone Cherry
Op welke manier wordt de titel, Folklore and Superstition, gereflecteerd op het album?
Jon: "Wij komen uit Kentucky en deze stad staat bekend om het vertellen van verhalen. Eigenlijk staat het hele zuiden van Amerika bekend om het beeld van het oude mannetje dat op een bankje verhalen vertelt, met kinderen die erom heen zitten. Oudere mensen geven deze verhalen door aan hun kinderen. Wij doen eigenlijk hetzelfde met Black Stone Cherry. Nummers als ‘Ghost of Floyd Collins’ en ‘Reverend Wrinkle’ zijn gebaseerd op zulke oude verhalen, welke wij tot songs verwerken. Zo kunnen we onze geschiedenis aan de wereld vertellen, maar dan meer op een betoverende manier."
Ben: "Dat is eigenlijk ook een beetje de sfeer van Black Stone Cherry, dit komt ook terug in het artwork en de foto’s. Verder gaat het allemaal niet zo diep, eigenlijk zijn wij hele normale jongens."
Ben Wells
Zijn jullie zelf bijgelovig?
Ben: "Jazeker, met bepaalde dingen. Omgekeerde kruizen bijvoorbeeld."
Jon: "Ik zal nooit onder een ladder doorlopen. Als ik zout knoei, gooi ik het over m’n schouder. Ik geloof niet werkelijk dat als ik een spiegel breek, dat ik zeven jaar ongeluk zal hebben, maar het is meer de macht der gewoonte."
De nieuwe single ‘Things My Father Said’ is een erg emotioneel nummer. Kun je daar wat over vertellen?
Jon: "Ik denk dat het verliezen van een ouder één van de moeilijkste dingen is die je kunt meemaken. Vanaf het moment dat je geboren wordt, zorgen zij voor je. Wat er ook gebeurt, je bent altijd veilig bij je ouders. Ik kan me alleen maar voorstellen hoe ik me zou voelen als ik één van mijn ouders zou verliezen. Daarom wilden we dit nummer schrijven, voor iedereen die ooit een ouder heeft verloren, zodat ze iets hebben om aan vast te houden."
Jon Lawhon
Waarom hebben jullie voor zo’n videoclip gekozen bij het nummer?
Ben: "We hebben de videoclip erg simpel gehouden, zonder script. Het nummer is erg emotioneel, de videoclip visualiseert eigenlijk wat het nummer betekent voor mensen als ze het horen. In de clip zijn fans van over de hele wereld te zien, die een foto van hun vader vasthouden. Wie of waar je ook bent, iedereen kan zich identificeren met het nummer."
Jon: "Het idee van mensen die een foto van hun vader vasthouden, in plaats van foto’s waar zij met hun vader opstaan, is dat zij er nog zijn, maar dat hun vaders helaas zijn overleden."
Het laatste album is opnieuw uitgebracht met tien nieuwe nummers. Waarom is dat?
Ben: "Ik noem het niet graag zo, maar het is eigenlijk een B-side. Sommige nummers hadden we al vóór het eerste album. Het zijn eigenlijk onze favoriete nummers. Het is niet zo dat het label het heeft gedaan om er extra geld uit te halen, we zijn er echt heel blij mee, omdat het onze favorieten zijn."
John Fred Young
De tekst van ‘Blind Man’ is erg symbolisch. Wat wilden jullie met dit nummer zeggen?
Jon: "Het idee achter ‘Blind Man’ is de boodschap aan mensen dat ze niet door het leven moeten lopen met hun ogen dicht. Je kunt niet zomaar over mensen oordelen, omdat je niet weet wie ze zijn of wat ze meegemaakt hebben. Hou je ogen open en let op de dingen die om je heen gebeuren."
Met welke band of artiest zouden jullie nog graag willen werken?
Jon: "Ik zou nog erg graag met Aerosmith willen werken, of met AC/DC."
Ben: "Ik zou met nog zo veel bands willen werken, maar wel vooral de wat oudere bands."
John: "Een nieuwere band waarmee ik nog wel zou willen spelen, is de Foo Fighters, dat zou echt geweldig zijn. Foo Fighters is een echte rockband, en er zijn tegenwoordig niet veel echte rockbands meer."
Chris Robertson
Dat de mannen van Black Stone Cherry wel degelijk kunnen rocken, bewezen ze diezelfde avond. Maar eerst was het de beurt aan het, in Nederland redelijk onbekende, Engelse Heaven’s Basement. Bij aanvang van het voorprogramma stonden er nog geen 50 man in de zaal. De meesten hiervan stonden ook nog eens helemaal achterin, ongeveer 15 mensen stonden vooraan bij het podium. Natuurlijk niet de ideale omstandigheden om te spelen, de mannen waren dan ook duidelijk teleurgesteld. Gelukkig waren er drie Engelse meisjes die speciaal voor Heaven’s Basement gekomen waren, deze zongen uit volle borst mee. Hoewel de mannen niet slecht speelden, was het geluid niet helemaal goed afgesteld en was te zien dat ze het niet helemaal naar hun zin hadden. Maar ze bleven positief, bedankten hun ‘new friends’ en gingen na een paar nummers het podium af.
Gitarist Ben, zanger Chris en bassist Jon
Een klein half uurtje later was het de beurt aan Black Stone Cherry. De zaal was inmiddels iets voller, maar er waren nog steeds erg weinig mensen. Duidelijk was wel dat deze voor Black Stone Cherry kwamen. Vanaf de eerste tonen van ‘Rain Wizard’ rockten de vier mannen erop los, en dat wisten ze gedurende anderhalf vast te houden. Zanger Chris zong erg zuiver, gitarist Ben en bassist John renden over het podium heen en weer. De energie spatte er vanaf. Toch werden er ook een aantal rustige momenten ingelast, zoals bij 'Things My Father Said' en het erg mooi gezongen 'Peace is Free'. De mannen namen deze avond de gelegenheid om een aantal nieuwe dingen uit te proberen. Zo wisselden Chris en drummer John Fred even van plek, wat resulteerde in een verrassend goed nummer. Chris kan drummen, John Fred kan zeer goed zingen. Ook werden er wat meer blues-achtige nummers gespeeld die niet op beide albums staan, en gaf drummer John-Fred een kwartier durende, spetterende drumsolo weg. De weinige vrouwen die er waren, werd opgedragen met hun kont te schudden, want: 'your mama gave you an ass for a reason'. Ondanks de (erg) lage opkomst, was het een zeer geslaagd, en, juist doordat er niet zoveel mensen waren, intiem optreden. En dan te bedenken dat Black Stone Cherry een paar weken ervoor nog in een volle O2 Arena in Londen stond. Verschil moet er zijn.
