Final Fantasy XV

Noctis zelf is de teleport-goeroe. Het kost hem wel energie, door te vaak naar punten te teleporteren om daarvan uit aanvallen op te zetten geraakt hij in ‘stasis’ en is hij erg kwetsbaar. Maar door te teleporteren kun je makkelijker achter vijanden komen en bonusschade doen, of veilig vanaf een rots de situatie overzien en plannen maken. Het vechten was door die ene aanvalsknop in het begin erg saai, maar wezens worden later veel sterker en beter waardoor je met simpelweg buttonbashen echt niet meer wint. Na een paar uur begon ik het pas leuk te vinden omdat je dan pas tactisch te werk moet gaan.

Elk van de vier heeft een skilltree, Ascension genaamd in Final Fantasy XV. Je krijgt AP-punten voor gevechten, en bonuspunten als je het gevecht doet zoals teamleden af en toe vragen hoe je een gevecht zou kunnen doen. Ze kunnen bijvoorbeeld zeggen dat je de vijand moet besluipen en een verrassingsaanval moet doen. Of wat te denken van een aanval via een hoger gelegen punt. De Ascension van Noctis is logischerwijs van belang voor je eigen speelstijl, die van de anderen zijn er vooral om Noctis te helpen.

Zo zorgt een van de skills van je teamgenoten dat het wapen van Noctis tijdelijk met vuur wordt behekst voor extra vuurschade. Of mag een ander schilden gaan dragen om zichzelf te beschermen. Dat is dan weer handig voor Noctis, want dat is een zorg minder. Een teamlid dat verslagen wordt is namelijk heel even nog te genezen. Jij of een ander teamlid moet dan naar die strompelende looser rennen en hem even helpen. Ben je niet op tijd, dan hoop ik dat er een ‘phoenix down’ in je inventaris ligt om een dode weer tot leven te wekken.

Je krijgt je ervaring pas nadat je ergens gaat slapen. Dat kan in een hotelletje of stacaravan zijn, maar vaak genoeg slaap je in de open lucht en zet je dus je eigen kamp op. Bij zo’n kampplek kun je trainen, maar ook eten en slapen om zo uitgerust weer op pad te gaan. Ignis is de kok van het stel. Je leert op je tocht allerlei recepten. Soms van een persoon, maar soms door het vinden van nieuwe ingrediënten. Elk recept geeft het team bonussen. Denk bijvoorbeeld aan meer levensmeter of aanvalskracht. Ignis moet een betere kok worden om de betere recepten te kunnen maken, voor elk gemaakt recept krijgt hij dan ook ervaringspunten.

De overige teamleden hebben ook een extra vaardigheid. Noctis moet beter worden in het vissen, zodat hij andere en betere soorten vis kan vangen, die weer dienen als ingredient voor de recepten van Ignis. Gladiolus heeft teveel survival-shows gekeken. Door rond te lopen en plekken te ontdekken krijgt hij meer ervaring. Wat precies het nut is heb ik nog niet kunnen achterhalen. Prompto is fotograaf en maakt van allerlei momenten foto’s, die je tijdens een kamp bekijkt en opslaat. Er zijn natuurlijk momenten die je zelf moet zoeken, al geeft Prompto of een andere vriend vaak wel een hint als ze iets zien waarvan dan een foto wordt gemaakt. Maar ook foto’s van epische gevechten of andere momenten die je zonder te zoeken hebt, worden door Prompto op de gevoelige plaat vastgelegd.

Bij de eerste kampplek die ik tegen kom zitten wat apart uitziende gaten in de grond en leer ik over magie. Er zijn verschillende punten waar je vuur, electriciteit en ijs kunt opladen. Deze energie is de brandstof voor je magische spreuken. Wil je bijvoorbeeld vuur gebruiken, dan zul je dit in een wapenslot moeten zetten. Magie kost dan ook geen mana, maar raakt wel op, waardoor je moet bijtanken bij een van de energiepunten. Tof is om te zien hoe vuur op een klaarlichte dag ook de omgeving in vlammen zet, maar als het regent het vuur snel weer uitdooft. En dan zijn er nog de Summons, de ondertussen bekende Ramuh, Ifrit, Titan en meer goden die Noctis bijstaan. Tenminste, als je ze eerst bewijst dat je ze waardig bent door ze te verslaan. Iets dat niet eenvoudig gaat.

Het tofste aan mijn hele dag Final Fantasy XV waren de boss-fights. Het begon ‘simpel’ met een grotere versie van wat wild in de omgeving van Hammerhead. Tenminste, op dat moment dacht ik al dat het een pittig gevecht was. Niet dodelijk voor mij, maar eerder een ‘hoeveel hitpoints heeft dat ding?” Dat werd anders toen de eerste Niflheim-robot mijn pad kruiste. Dat is gewoonweg net werk om die beste neer te krijgen. Tig hittezoekende raketten, die ook achter kistjes willen droppen, snipers in de omgeving en natuurlijk een boze baas die met tact neergehaald moet worden. Het rotte ervan is als je dood gaat: je mag een heel stuk opnieuw doen. Daar waar Final Fantasy XIII savepoints om een scheet had, zijn ze hier minder bedeeld.

Hetgeen dat op mij een enorme, dat mag je letterlijk nemen, indruk achterliet was mijn eerste Behemoth. Ik was vijf levels te laag voor deze missie, maar schijt, toch doen omdat het bijna einde van de dag was. Ik wil toch echt wel een Behemoth in actie zien. Je kruipt door een holle boomstam langs hem af, terwijl het reusachtige beest een ander dier uit het bos opvreet. Je hoort zijn adem, terwijl hij een beest aan stukken rijt. Je ziet hem van een meter of drie van je af. De details en de sfeer in dat mistige bos zijn fenomenaal. Je moet hem in de mist zien te volgen, maar te dichtbij komen is te gevaarlijk, je moet hem verrassen bij zijn hol. En dat doen we dan ook. Helaas, zonder winst, daarvoor was hij net 25 procent van zijn levensmeter te sterk. Maar gruwelijk hoe een Behemoth tegenwoordig eruit ziet. Dit was dan nog wel een speciale baas, maar als dit al in de eerste paar uur van Final Fantasy je pad kruist, dan ben ik nieuwsgierig naar wat me nog meer te wachten staat in het verdere avontuur.

Final Fantasy XV doet veel aan de klachten van Final Fantasy XIII. Savepoints zijn er als je kampeert, in plaats van om de drie meter. Maar vooral de enorme open wereld die meteen aan je voeten ligt is een verademing. Deel XIII was tot het laatste hoofdstuk zo ongeveer een lang pad. In dit nieuwe deel heb je een auto, heb je een al open omgeving die na een paar uur enorm groot wordt en dat is dan nog maar één land. Grafisch is het, ondanks de glitches, enorm mooi. Er zijn geen laadtijden in de omgevingen zelf, alleen als je dood gaat mag je naar een voortgangsbalkje kijken. Het vechten lijkt eerst simpel, te simpel zelfs. Na een tijdje worden de vijanden groter, agressiever en slimmer, waardoor je anders te werk moet gaan dan op de aanvalsknop rammen. Zeker als je genoeg skillpoints voor je team wil verzamelen is het handiger aanvallen op de gehinte manieren te doen. Maar alles verbleekt bij de bossfights, zeker die van Behemoth. Gru-we-lijk. Helaas, mijn tweede poging om hem te verslaan duurt nog even: Final Fantasy XV is vertraagd en komt 29 november uit op PlayStation 4 en Xbox One.