Kelderman geniet van 'Koers naar de Zon'

Mooi en onvoorspelbaar. Het zijn omschrijvingen die Wilco Kelderman toedicht aan Parijs-Nice, de rittenkoers die zondag begint met een proloog in Maurepas. Een tijdrit aan het begin, een klimtijdrit op de slotdag en daartussen tal van uitdagingen. "Van alles wat, dat is het mooie aan die wedstrijd", zegt de kopman van LottoNL-Jumbo woensdag na een trainingsritje in de buurt van zijn woonplaats Veenendaal.

Veel wedstrijdkilometers heeft de 23-jarige Kelderman nog niet in de benen. Hij reed de Ruta del Sol, meer niet. "De Tour Down Under is te vroeg voor mij en verder hadden we daarvoor met de ploeg geen wedstrijden. Het maakt me niet uit. Ik heb goed getraind, onder meer op Tenerife en thuis en heb bovendien niet veel koersdagen nodig om goed te zijn."

Kelderman onderscheidde zich in de Catalaanse rittenkoers met de tweede plaats in de individuele tijdrit over ruim 9 kilometer achter de Spanjaard Javier Moreno, maar voor bijvoorbeeld Alberto Contador. "Het was gewoon een goede tijdrit en ik weet dat het nog beter kan." Zijn betrokkenheid bij een massale valpartij in de eerste rit (",de schade viel mee, ik kwam op mijn fiets terecht") maakte hem kansloos voor een goed klassement.

In december waren de gevolgen bij een val tijdens een training in Spanje erger. Kelderman brak zijn rechtersleutelbeen. "Dat heeft gelukkig niet veel tijd gekost. Het gebeurde net voor een rustweek. Erna zat ik weer snel weer op de roller en binnen een half weekje reed ik weer op de weg. Er is een plaatje ingezet. Dat laat ik er na mijn carrière wel weer uithalen."

Het deelnemersveld van de Tirreno-Adriatico met Contador, Froome en Nibali mag dan aansprekender zijn, Kelderman verkiest de Franse Koers naar de Zon boven de Italiaanse rittenkoers. "Ik heb Parijs-Nice altijd een supermooie wedstrijd gevonden. Alles zit erin: tijdrijden, klimmen, lastige waaierritten. Het is veel onvoorspelbaarder dan de Tirreno."

Vorig jaar verloor hij het zicht op een mooie eindklassering door een botsing met landgenoot Tom-Jelte Slagter. "Ik reed mijn voorwiel kapot, hij zijn derailleur. We waren niet echt boos op elkaar maar het was voor ons allebei wel klote omdat we in de top vijf hadden kunnen eindigen. Dat is nu het doel. Zeker ook dankzij een afsluitende klimtijdrit is het parcours dit jaar op mijn lijf geschreven."