Murat D.

Volgens het jeugdrecht zou Murat D. maximaal 2 jaar gevangenisstraf en 6 jaar TBS kunnen krijgen, terwijl hij nu aankijkt tegen 5 jaar gevangenisstraf met daarna TBS tot hij (als dat ooit gebeurt) weer als een normale burger kan functioneren in de maatschappij.

Laten we de discussie over de hoogte van de straf en de achtergrond van de dader eens niet voeren, en kijken naar de zaak op zich, want wat ik eigenlijk niet begrijp is het volgende. Als je 16 bent val je onder het jeugdstrafrecht en gelden de lagere straffen. Maar als een rechter kan besluiten dat je als 16 jarige ook berecht kan worden via het volwassenenstrafrecht, waarom is het voor een rechter dan niet mogelijk de maximale straffen binnen het jeugdstrafrecht op te rekken?

De berechting van Murat D. als volwassene levert in ieder geval, zoals nu blijkt, een berg aan werk op voor de grof declarerende Bram en houdt een flink aantal rechters van de straat. Zou het daarom niet beter zijn om van de maximale strafmaat een richtlijn te maken, waarbij een rechter de mogelijkheid heeft hiervan af te wijken? In een zaterdagavond verjaardagsgesprek ligt het vertrouwen in onze rechterlijke macht niet echt hoog, maar ik durf te beweren dat de gemiddelde rechter met wat meer bevoegdheden goed uit de voeten zou kunnen, of zouden we dan alleen nog maar machtsgeile dictators in de rechtszaal krijgen?

Update: en we hebben een winnaar. De Hoge Raad heeft het cassatieberoep verworpen.