In Memoriam: David Bowie 1947 - 2016
Black Tie White Noise
Please wait.
Please wait.
Wait, don't lose faith.
(uit: 'I Know It's Gonna Happen Someday')
Nadat de band Tin Machine in 1992 uiteen was gegaan besloot Bowie om zich te gaan richten op de opnames van zijn 18e album Black Tie White Noise. Op de plaat werkte hij weer samen met zijn vertrouwde producer Nile Rodgers, met wie hij eerder het uiterst succesvolle album Let's Dance had gemaakt. Bowie was echter geenszins van plan om een vervolg op dat album te maken. Na de tegenvallende resultaten van een aantal voorgaande platen was Black Tie White Noise op zijn zachtst een verademing te noemen waarop de Britse muzikant zichzelf leek te herontdekken. Black Tie White Noise kende geen hitsingles maar was een album waarop Bowie een nieuwe fase van zijn muzikale loopbaan zou inslaan.
Volgens critici was de plaat alleen maar een succes vanwege de aanwezigheid van de naam David Bowie, maar deze flauwekul werd in 1993 al snel naar het land der fabelen verwezen toen club remixen van 'Pallas Athenas' op een maxisingle met witte labels werd uitgebracht en een grote hit werd in de Amerikaanse dance undergroundscene.
Ook verscheen dat jaar de soundtrack The Buddha of Suburbia voor de gelijknamige vierdelige tv-serie van de BBC. De plaat, die in 1995 pas in Amerika zou worden uitgebracht vanwege meningsverschillen tussen Bowie en zijn label, was geen groot succes en zou jarenlang niet meer beschikbaar zijn voor de fans.
1995 was ook het jaar waarin Bowie zijn imponerende conceptalbum 1.Outside zou uitbrengen. Op 1.Outside werkte de muzikant voor het eerst in vele jaren weer met zijn goede vriend Brian Eno. Het tweetal was elkaar tegengekomen bij Bowie's huwelijk in 1992 met fotomodel Iman Abdulmajid en hadden ook beiden opgetreden voor de aangenaam verraste huwelijksgasten. In 1994 kreeg Bowie van het blad Q Magazine de vraag of hij een tiendelig dagboek voor het blad wilde maken. Bowie zag zijn leven als vrij saai (naar de studio, naar huis, naar bed, etcetera) en besloot om een dagboek te schrijven rondom het fictieve personage Nathan Adler.
Your silhouette is so stationary.
You're released but your custody calls.
And I want to be free.
Don't you want to be free.
(uit: 'Hallo Spaceboy')
In tegenstelling tot voorgaande platen werden de tracks op 1.Outside grotendeels op de dag van de opname geschreven door Bowie en Eno. Deze werkwijze beviel evenwel zo goed dat er genoeg materiaal opgenomen werd om drie cd's mee te vullen. Op 1.Outside konden we horen hoe Bowie zich ook prima wist te redden met behoorlijke experimentele industrial rock. Ter promotie van de plaat ging Bowie samen met de band Nine Inch Nails op tournee onder de noemer Outside Tour, waarbij de band op 28 januari 1998 ook te zien was in de Prins Van Oranjehal in Utrecht.
In 1997 werd Bowie niet alleen 50 jaar maar verscheen ook zijn 21e studioalbum Earthling, waarop we duidelijk de invloed van de in die tijd populaire industrial rock, techno en drum and bass terug konden horen. Earthling was het eerste album sinds Diamond Dogs uit 1974 dat weer door Bowie zelf was geproduceerd. Het volledige album werd in slechts tweeëneenhalve week opgenomen en kende hitgevoelige singles als 'Little Wonder', 'Dead Man Walking' en 'I'm Afraid of Americans'. Ter promotie konden fans op de website het liedje 'Telling Lies' in een drietal verschillende remixen downloaden, waardoor David Bowie ook de allereerste artiest op deze planeet was waarvan legaal muziek mocht worden binnengehaald via het toenmalige internet.
You're still breathing but you don't know why.
Life's a bit and sometimes you die.
You're still breathing but you just can't tell.
Don't hold your breath.
(uit: 'The Pretty Things Are Going To Hell')
Op 21 september 1999 had David Bowie alweer een wereldprimeur door als eerste gerenomeerde artiest een volledig album ter download aan te bieden via het wereldwijde web. Ook was 'Hours...' het laatste album van Bowie dat in de 20e eeuw zou verschijnen. Op zijn 22e studioplaat keerde Bowie terug naar de oorsprong van zijn muzikale loopbaan en leverde een plaat af waarop we de nodige sporen uit vooral de vroege jaren zeventig terug konden horen. Naast een aantal tracks die eerder in andere uitvoeringen al te horen waren geweest in het computerspel Omikron: The Nomad Soul, stond er op de plaat ook het nummer 'What's Really Happening' waarvan de tekst was geschreven door een fan van de muzikant die aan een contest had meegedaan. Ondanks alle lovende krietieken was 'Hours...' de eerste elpee van Bowie sinds The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars uit 1972 die niet de Amerikaanse Album Top 40 wist te halen.
