Painkiller Hell & Damnation
Painkiller Hell & Damnation is een remake en gelijk ook het vervolg op de in 2004 verschenen game Painkiller. Het verhaal draait om Daniel Garner die na het verslaan van de legers in Hell en Purgatory, alsnog het recht wordt ontzegd om zijn vrouw weer te zien. Op het moment dat Daniel het echt niet meer ziet zitten komt Dood hem opzoeken met een nieuw voorstel: Hereniging met zijn vrouw in ruil voor 7000 zielen. Na wat aarzelen gaat Daniel toch akkoord en kan de 'pain' beginnen.
Je ziet dit soort shoot ‘em up’s tegenwoordig niet vaak meer. Het gaat allemaal niet om mooie plaatjes en diepgang, maar het gaat er juist om dat je niet hoeft na te denken en zoveel mogelijk vijanden neermaait. De game is grafisch helemaal opnieuw opgebouwd met de Unreal 3-engine en dat valt op. Dit valt goed op bij de wapens die er stuk voor stuk erg gedetailleerd uitzien. Hoewel de levels gevarieerd zijn, zijn de omgevingen daarin tegen wat saai en komen de vijanden ook net niet overtuigend genoeg over. Daarnaast lijkt het wel of de camera te ver ingezoomd staat waardoor je gezichtsveld erg beperkt is. Wat ook opvalt is dat tijdens het lopen de wapens zo erg op en neer bewegen, dat je het gevoel krijgt dat je in de game de hele tijd op een waterbed loopt.
De bedoeling van de game is lekker rechtlijnig en simpel: in ieder level moet je verschillende waves met een groot aantal vijanden verslaan voordat je naar het volgende gedeelte kunt. Je kunt dus niet zomaar even doorlopen naar het einde van een level want dan blijf je vastzitten. De verschillende wapens die je hiervoor tot je beschikking krijgt zijn erg leuk, origineel en bieden een leuke afwisseling van de traditionele Sniper Rifles en M-16's die we kennen uit series zoals Modern Warfare en Battlefield.
Als het bij de saaie omgevingen en rechtlijnigheid was gebleven had ik Painkiller Hell & Damnation nog het voordeel van de twijfel willen geven, maar mijn grootste ergernissen waren wel de vreemde damage momenten: Je ontwijkt een zwaard door naar achteren te lopen en vervolgens wordt je om onverklaarbare reden nog steeds geraakt terwijl je veel te ver weg staat. Maar de verschrikkelijk domme AI spant toch echt wel de kroon. Om een indruk te geven: in het tweede level krijg je een wapen met roterende messen, cool melee wapen op het eerste gezicht, maar het enige wat je hoeft te doen is stilstaan en wachten tot de vijanden er tegenaan lopen, wat ze ook gewoon blijven doen. Op een geven moment had ik 25 kills door alleen maar stil te staan, oké later moet je zo nu en dan een bijl ontwijken maar dat is ook echt het enige. Ook de eindbazen blijven dit lot niet bespaard en lijken vaak niet eens de moeite te nemen om echt op je te mikken.
De singleplayer-mode heb je na een uurtje of zes wel gezien en er is weinig reden om het nog eens over te doen. Het ook mogelijk om de game coop te spelen wat de levensduur wat verlengt, maar gewoon niet lang genoeg interessant blijft. Deze game moet het dan ook echt hebben van de multiplayer deathmatches. De originele Pailkiller stond bekend om de sterke multiplayer en dat is ook is ook nog steeds zo in dit deel. Matches zijn lekker snel en door de variatie aan bijzondere wapens levert het genoeg leuke momenten op. Het geeft je echt het gevoel als of je terug in de tijd gaat en je gewoon lekker hersenloos los kunt gaan zoals dat kon met Quake en Unreal Tournament.
Alleen waar de console-versie nog meer last van heeft als de pc-versie is dat er maar heel weinig spelers online zijn te vinden. Je merkt tijdens de online matches dat Nordic Games heeft zijn best gedaan om juist het miltiplayer gedeelte eruit te laten springen en dan is het jammer om te zien dat de servers na genoeg leeg zijn.
Conclusie:
Painkiller Hell & Damnation is puur een remake op grafisch gebied en dat is echt jammer. Had men bijvoorbeeld gewoon net even meer moeite gedaan om bijvoorbeeld de AI aan te passen dan was deze game veel toegankelijker geweest. De multiplayer is leuk maar zonder tegenstanders blijft weinig over. Mensen die het origineel hebben gespeeld zullen veel herkennen en de onvolmaaktheden door de ogen kunnen zien, maar het gros van de gamers zal na een speelsessie een paar aspirientjes nemen en deze game voorlopig niet meer aanraken.
| Pluspunten | Minpunten | Cijfer |
| + Grafisch update komt goed tot zijn recht | - Weinig variantie | 5,5 |
| + Multiplayer is tof | - Als er iemand online is | |
| + Lekker knallen | - Domme, domme AI |
Gespeeld op Xbox 360, ook verkrijgbaar voor PlayStation 3 en Windows
