Portret: Coby Grant - Liever een lange weg dan vluchtig succes
In oktober jongstleden bracht Coby Grant haar album Is in Full Color uit en toert ze momenteel door Nederland om dit te promoten. Eerder was ze al te gast bij Giel Beelen op 3FM met een cover van Ben Howards: Keep Your Head Up. Op 16 december betreedt zij in haar eentje het podium van de Nijmeegse Merleyn. Ze heeft dan ook niemand anders nodig om de aandacht van het publiek gedurende bijna anderhalf uur vast te houden in een adembenemende solo-show.
Het oogt erg kaal: één gitaar, twee monitorspeakers en twee microfoons. Geen fraaie achtergrond, maar alleen de zwarte muur van de zaal en wat podiumlampen die wat warmte aan de sfeer geven. Je zou je er bijna zorgen om maken. Kan één persoon deze avond waarmaken?
Wanneer ze begint met zingen is het muisstil. De breedlachse en blonde Australische is een charmante vertoning. Haar heldere stem is indrukwekkend en krijgt moeiteloos de aandacht en waardering van het publiek. Met alle gemak brengt zij haar verhaal, zowel zang- als gitaartechnisch. Eerder zijn al vergelijkingen met Joni Mitchell en Colbie Caillat gemaakt, af en toe is er een fragiliteit te vinden zoals je die wel eens hoort bij Dolly Parton. Enkele bezoekers besluiten erbij te gaan zitten: als kinderen in de leeskring kijken zij op naar het podium en lijken zij een sprookje in zich op te nemen.
Veel nummers die zij speelt zijn afkomstig van haar recente album waar vele zoetsappige liefdesliederen op staan. Wie geen zoetekauw is, zal deze set wellicht een grote taart met veel glazuur vinden. Nummers als Unlove Song en Young Love zijn ballads die de je op de CD al weten te raken. De spanning loopt verder op wanneer Coby in haar eentje kwetsbaar deze nummers live zingt.
Gelukkig is er ook wat ruimte voor luchtige nummers. Zoals beloofd speelt ze When I Was Young, welke ze met de nodige humoristische mimiek opvoert. Het publiek lacht mee wanneer ze het kind in de zangeres zien opleven. Ook mag haar single A Song About Me natuurlijk niet ontbreken.
Ze sluit de avond af met een a capella-nummer. De gitaar wordt weggelegd en in alle puurheid zingt zij haar versie van Alanis Morissettes Forgive Me, Love. Het oogt erg kaal, maar meer is er niet nodig. Van begin tot eind weet Coby Grant de aandacht vast te houden en de mensen met haar levensverhaal te boeien. We kunnen er alleen maar nieuwsgierig naar zijn hoe ze haar Europese avonturen de volgende keer aan ons vertelt.
(klik op de foto's voor grotere versies)
