Interview Relative Awareness

Onlangs verscheen The Illusion of Control, het eerste album van de progressieve metalband Relative Awareness. Dekatophetspek sprak met de muzikale duizendpoot Jelle Hamstra wat resulteerde in het volgende interview.

Jelle Hamstra

FOK!: Laten we maar meteen met de welbekende deur in huis vallen. Uit wie bestaat Relative Awareness?
Jelle Hamstra: Ik ben het enige vaste bandlid, de rest die met het debuut hebben meegedaan zijn sessiekrachten.

Relative Awareness is niet je eerste band toch?
Nou Relative Awareness is ook niet echt een band, maar meer een project. Maar inderdaad, ik heb al in verschillende bands gezeten. Ook echt uiteenlopend qua stijl. Dat gaat van power metal tot death metal tot doom metal en alles daar tussen in. Ik hou nou eenmaal van veel verschillende stijlen metal. En ook is het niet verkeerd om eens uit je comfort zone te stappen. Dus heb ik veel verschillende dingen gedaan zowel als drummer, als gitarist en als bassist. Veel van geleerd. Die ervaring neem je altijd weer mee. Ik merkte dat zeker bij het schrijven van de nummers van Relative Awareness. Daar kwam de ervaring wel van pas.

Hoe kwam je eigenlijk op het idee voor dit project?
Eigenlijk was het altijd al een soort wens van me om eens een "solo" plaat te maken. Een dikke twee jaar geleden begon ik daar steeds meer over na te denken. Ik had een conceptverhaal bedacht en had op een gegeven moment zoiets van: 'nu moet ik het ook gewoon doen'. Dit was begin 2012. Het was pas oktober 2012 voordat ik ben begonnen met het schrijven van nummers. Omdat ik het verhaal min of meer al in mijn hoofd had uitgewerkt, wist ik ook al ongeveer wat ik muzikaal gezien wilde gaan doen. Nu ben ik dan ineens twee jaar verder en is de plaat klaar en ook al een poosje uit. Ik ben er zeker trots op en ook blij dat het gelukt is. Iets wat je al zolang in je hoofd hebt zitten uit kunnen werken tot een conceptplaat, dat vind ik wel bijzonder. En dat met de medewerking van verschillende mensen, want zonder hen had ik het niet gekund en had het niet zo geklonken zoals het nu klinkt.

Kun je wat meer vertellen over dat concept? Afgaande op de plaat is het behoorlijk zware kost.
Het is wel wat inderdaad. Ik zal proberen er wat in het kort over te vertellen. Het concept gaat over een persoon die alles voor elkaar heeft in zijn leven. Er zijn al wel wat zaken gaande en die uiten zich steeds meer naar mate de plaat vordert. Op een gegeven moment verliest hij de controle over zijn leven en heeft hij dus problemen; zowel in zijn persoonlijke leven als in zijn werk en dergelijke, met alle gevolgen van dien. Dus wat de titel van de plaat zegt, is ook letterlijk wat er gebeurt in het verhaal, kort gezegd. Dus als je wilt weten hoe het allemaal afloopt, zul je de teksten door moeten lezen haha. Maar ik denk dat je zo wel een beeld krijgt van wat er ongeveer gaande is in het verhaal.

Op je eerste album werk je samen met Janneke Smids, Jean Luc Nealon, Ferdinand Wanders en Siegfried Kramer. Muzikanten die allen ook al heel wat jaartjes meelopen in de muziekscene. Hoe kwam je met hun in contact voor dit project?
Eigenlijk heel simpel: het zijn goeie vrienden van me en met sommigen speel ik ook nog samen in een aantal bands. Eigenlijk met allen behalve Jean Luc Nealon. Het was ook helemaal niet lastig om ze ze zover te krijgen om mij te helpen bij dit avontuur. Toen ik vertelde waar ik mee bezig was, waren ze allemaal vrij direct bereid om mij te helpen met dit hele project. Jean Luc Nealon heeft in principe het meeste werk verricht want die heeft de plaat niet alleen van baspartijen voorzien, maar heeft de plaat ook gemixt en gemasterd. Ook Tom de Wit heeft me geholpen, hij is verantwoordelijk voor de teksten die hij in overleg met mij geschreven heeft. Dus hij is niet te horen op de plaat maar heeft mij goed geholpen om mijn idee om te zetten tot teksten. Iets wat mij zelf nooit gelukt zou zijn.

Is dit project ook live uitvoerbaar? Of is het specifiek een studio-project?
In dit geval blijft het een studio project. Dit live uitvoeren zal heel moeilijk gaan want lang niet iedereen heeft tijd om dit erbij te gaan doen. Je moet niet onderschatten hoeveel tijd er in gaat zitten om dit materiaal onder de knie te krijgen. Niet dat het ontzettend moeilijk is om te spelen, maar iedereen tegelijkertijd in een oefenruimte krijgen, is dan nog wel een opgave. Plus je zal thuis je partijen ook nog moeten gaan instuderen. Zoiets kost veel tijd. Het was voor mij aan het begin dan ook direct duidelijk dat dit heel moeilijk zou worden en dus heb ik daar verder geen tijd aan besteed. Het kan zijn, dat is natuurlijk nog maar te bezien, dat ik het bij de volgende plaat wel ga doen. Dat is iets waar ik wel steeds meer over nadenk. Ook omdat ik misschien met andere muzikanten ga werken voor de volgende plaat. Maar dat staat allemaal nog niet echt vast.

Stel dat je aan iemand die je muziek nog niet kent (in dit geval de lezers van FOK!) zou willen uitleggen hoe je project klinkt, hoe zou je het dan zelf omschrijven?
Dat is een goeie vraag en eerlijk gezegd vind ik dat lastig om echt in woorden uit te drukken maar laat ik het eens proberen: het is een mengelmoes van stijlen. Je moet dan denken aan prog rock, prog metal, death metal, thrash metal zo nu en dan met pakkende melodieën, grunts en cleane zangpartijen. Het is niet zo dat het alle kanten opvliegt qua stijlen maar aangezien ik nogal door veel muziek beïnvloed ben, is dit ongeveer wat je verwachten kan. Maar om het voor jezelf uit te maken zul je het toch echt even moeten beluisteren.

Ik heb het album beluisterd en moest zo nu en dan denken aan bands als Opeth, Meshuggah en zelfs aan het oudere werk van Dream Theater. Toeval of inspiratiebronnen?
Nee geen toeval, zeker inspiratiebronnen. Je bent niet de eerste die me dit vertelt en dat vind ik ook zeker niet verkeerd om te horen. Want het klopt gewoon. Ik vind dat ook niet erg. Je schrijft en speelt wat je zelf graag wilt horen en waar je naar luistert. Origineel zijn is niet makkelijk meer tegenwoordig, maar ook dat is iets waar ik me niet druk over maak. Ik probeer er wel een eigen draai aan te geven maar de invloeden zul je altijd weer terug horen.

Zowat elke muzikant wordt toch gevormd door de muziek waar hij of zij van houdt en veel naar luistert?
Mijn ervaring is wel zo, ik denk dat je er daarom ook goed aan doet om naar zo veel mogelijk verschillende stijlen muziek te gaan luisteren. Niet alleen maar metal. Ik kan bijvoorbeeld erg genieten van een band als Queen. Ook daar haal ik persoonlijk weer inspiratie uit. Een artiest als José González kan ik erg van genieten. Ook 80s popmuziek kan ik prima naar luisteren. Bands die ik onlangs steeds meer ben gaan waarderen, zijn bijvoorbeeld Genesis en Emerson, Lake & Palmer. Maar ook bands als Deep Purple, Mr Big, Van Halen en Whitesnake zijn prima bands. Daarentegen ben ik ook groot liefhebber van Cannibal Corpse, Opeth, Iced Earth, Between The Buried And Me, My Dying Bride. Dus ja, je wordt zeker wel gevormd door de muziek waar je naar luistert.

Toekomstplannen?
Wat Relative Awareness betreft ben ik inmiddels begonnen met het schrijven van nieuw materiaal voor een volgende plaat. Er zijn nog geen concrete nummers klaar maar het begint nu toch wel wat vorm te krijgen. Hoe, wie, wat en wanneer weet ik allemaal nog niet. Ik neem rustig de tijd en zie wel waar het schip strandt. Maar dat er nog een plaat komt, is wel zeker. En ik denk dat er daarna nog wel meer volgen. Daarnaast heb ik nog mijn reguliere bands, dus ik vermaak me de komende tijd nog wel even.

Relative Awareness

The Illusion of Control van Relative Awareness is uitgebracht bij Layered Reality Productions. Voor meer informatie over de band kun je ook op de Facebook-pagina van Relative Awareness terecht.