Being Flynn
Nick Flynn (Paul Dano) is een schrijver die in zijn leven al een behoorlijke portie ellende heeft meegemaakt. Zo pleegde zijn moeder Jody (Julianne Moore) op jonge leeftijd zelfmoord en heeft hij zijn vader Jonathan (Robert De Niro) al achttien jaar niet meer gezien. Nick heeft net zijn leven een beetje op orde als opeens zijn vader aan de telefoon hangt met een hulpverzoek.
Nick helpt hem, maar net zo snel als hij opeens in zijn leven opdook, is Jonathan ook weer verdwenen, een gekwetste en teleurgestelde zoon achterlatend. Nick heeft last van een writersblock en neemt een baantje in een daklozenopvangcentrum. Door de gesprekken die hij heeft met de dak- en thuislozen ontdekt hij weer een doel in zijn leven. Maar dan staat opeens zijn vader voor zijn neus, op zoek naar een slaapplaats. Nick kan hem niet luchten of zien, maar wil hem ook niet aan zijn lot overlaten. Nick moet echter de keuze maken of hij zijn vader weer in zijn leven toe wil laten of niet.
Robert De Niro als taxichauffeur is een gegeven waarbij een filmliefhebber instemmend zal knikken. Maar waar De Niro als Travis Bickle de straten nog wilde ontdoen van zwervers en ander straattuig, maakt hij in Being Flynn zelf deel uit van de zelfkant van de maatschappij. Jonathan Flynn is niet meer dan een zuipende, narcistische, homofobe racist die denkt dat hij, samen met Mark Twain en J.D. Salinger, tot de top van de Amerikaanse schrijvers behoort. Het enige dat hij echter doet is het schrijven van brieven aan zijn van hem vervreemde zoon. Als vader en zoon Flynn elkaar na lange tijd weer ontmoeten heeft zoon Nick dan ook al een aardige collectie brieven verzameld.
Het is een verademing om De Niro weer eens in een sterke bijrol te zien. Regisseur Paul Weitz, die eerder naam maakte met onder meer About A Boy, maakt in de film gebruik van zowel Jonathan als Nick als voice-over. Dit zorgt ervoor dat de film nog net wat meer diepgang krijgt en het aanvoelt alsof het verhaal vanuit meerdere oogpunten wordt bekeken. Weitz weet het leven van een dakloze, met het drank en drugsgebruik en alle daarbij behorende ellende, op zeer realistische wijze in beeld te brengen en zet zo een prachtig sombere dramafilm neer. Ook Paul Dano, die we eerder zagen schitteren in onder meer Little Miss Sunshine en There Will Be Blood, is erg sterk op dreef en weet zeker te overtuigen als een zoon die dezelfde kant dreigt op te gaan als de door hem zo gehate vader. De bijrol van Julianne Moore mag dan kort zijn, maar in die korte tijd laat ze wel zien dat ze nog steeds tot de betere actrices van Hollywood behoort.
Being Flynn is een meeslepende en zeker confronterende dramafilm die een mooie weerspiegeling van de maatschappij geeft. Na het bekijken van deze rolprent zul je vast niet fluitend de filmzaal verlaten, maar eerder nog eens peinzend nadenken over alle ellende om ons heen en hoe goed we het eigenlijk wel niet hebben, omdat we elke avond een warm huis hebben waar we terechtkunnen, in plaats van de onzekerheid van een nacht onder de sterrenhemel. Mocht je eerder hebben 'genoten' van tranentrekkers als Christiane F. - Wir Kinder Vom Bahnhof Zoo, Trainspotting en Requiem for a Dream, dan mag je deze ook zeker niet missen. Het is narigheid troef, maar dan wel op magistrale wijze in beeld gebracht.
