Transformers: Dark of the Moon

Gespeeld op de: PS3
Ook beschikbaar voor: Xbox 360, Wii, iPad, Nintendo DS

The Transformers zijn terug in een nieuw deel. Niet geheel onverrassend staat er weer een episch duel klaar tussen de Autobots en de Decepticons. Een nieuwe game gebaseerd op een film, want de filmversie kwam tegelijkertijd uit. Vorige versies van de Transformers-reeks werden nooit echt goed ontvangen en het is nog maar de vraag of deze variant dat recht kan trekken. Sowieso zijn games gebaseerd op films nooit echt toppertjes, op enkele uitzonderingen na. Kan Transformers: Dark of the Moon het wel?

Gamers die opgegroeid zijn in de jaren 80 kennen The Transformers-serie uiteraard. Gamers van een jongere generatie zullen vooral de films kennen. Beide groepen hebben echter dezelfde band met Transformers. De droom om een eigen Transformer te bezitten die kan veranderen in alles wat jij wil. Een robot die kan transformeren naar een auto en weer terug naar een robot. Maar Transformers kunnen ook veranderen in koelkasten, gitaren, grasmaaiers en consoles, zou dat het eerste zijn dat een Transformer tegenkomt. Dat is wat Transformers zo interessant maakt. En juist die band zorgt ervoor dat gamers games kopen met Transformers erin, want het is helaas niet mogelijk om een echte te bezitten. Dus is een game de beste mogelijke variant erop. Helaas zal deze game voor velen toch tegenvallen, omdat het ontbreekt aan vrijheid en variatie.

Transformers: Dark of the Moon is namelijk lineair, heel erg lineair. Alle missies zijn samen te vatten tot één geheel; je krijgt steeds een andere transformer met zijn eigen krachten, rijdt/vliegt/rolt naar een locatie toe, komt onderweg honderden vijanden tegen die allemaal op elkaar lijken en vecht uiteindelijk tegen een eindbaas. De weg naar je objective toe is zelfs lineair. Je hebt geen mogelijkheid om een andere route te kiezen of een andere Transformer. Je krijgt een Transformer toegewezen en gaat dan op pad. En dat is juist jammer. Het is namelijk veel leuker om een Transformer te kiezen - of nog beter, te creeëren - en met hem op pad te gaan en hem te verbeteren naargelang de game vordert. Het enige voordeel aan dit systeem is dat je kan spelen met enkele grootheden uit de serie/films. 

Even terug naar het verhaal, het beetje dat aanwezig is tenminste. De game begint met Bumblebee die te horen krijgt dat er mogelijk nog Decepticons op aarde aanwezig zijn. Men dacht altijd dat ze compleet verdwenen waren. Jij mag als Bumblebee op pad om dat uit te zoeken. Deze missie geldt vooral als tutorial om de besturing onder de knie te krijgen. Al snel krijg je door dat Optimus Prime gelijk had en er inderdaad nog Decepticons op aarde zijn. Je vecht je een weg door het level om uiteindelijk de eindbaas tegen te komen. Na enkele schoten ligt hij voor pampus en is je eerste missie een feit. Hetgeen dat gelijk opvalt is de besturing van je Transformer. Je hebt namelijk drie verschillende modi om jezelf te vervoeren; de eerste is je robotmodus: je beweegt je langzaam maar hebt meer wapens en vooral sterkere wapens. Ook kan je in deze modus enkele powers gebruiken, zoals Stealth, Energy Blast of Super Kogels. De tweede modus is de 'hoovermodus': Hierbij ga je terug naar je automodus met enkele verschillen. Wapens steken uit aan alle kanten en je kan je voertuig laten hooveren. Je kan alle kanten op bewegen, ook al raken je wielen de grond aan. Deze kunnen kennelijk zover draaien als jij maar wil. Dit is de minst interessante modus maar wel de modus die je het vaakst zal gebruiken. Je bent namelijk wat sneller, meer agile en je tegenstanders zullen dat vaak niet zijn. Hierdoor kan je rondjes om ze draaien zonder dat ze jou raken. Als laatste heb je de automodus waarbij je eruitziet als een auto en ook alleen maar kan rijden. Geen wapens, wel een turboboost.

Gedurende het verhaal zal je met verschillende robots kunnen vechten. Transformers zoals Bumblebee zijn van de partij maar ook Optimus Prime, Ironhide, Ratchet en Mirage. Halverwege het spel zal je ook mogen vechten als een Decepticon, wat een heel andere kant aan het verhaal geeft. Al maakt dit het verhaal er niet beter op. De Transformers zien er herkenbaar uit maar de graphics van de game zijn bewonderenswaardig slecht. Men kan niet veel verwachten van een game gebaseerd op een film - kijk maar naar andere filmgames - maar Transformers ziet er op sommige momenten zelfs slecht uit. Als je als productiemaatschappij dezelfde tijd hebt als de voorganger maar een korter verhaal, dan verwacht je als gamer meer op andere fronten. Betere graphics, betere gameplay, meer keuzes. Niets van dit hebben de makers kunnen realiseren.

Daarnaast biedt de game weinig uitdaging. Doodgaan is praktisch onmogelijk omdat je health herstelt als je je schuil houdt achter een object. Gelukkig voor ons zijn er tal van objecten en begint het herstellen al na 1.4 seconden (ruwe schatting). Het enige extra dat de game biedt is de diversiteit aan Transformers en dat betekent op sommige momenten ook nieuwe gameplay. Zo speel je één missie als Starscream, een vliegtuig-Transformer. Met Starscream krijg je enkele missies waarbij je vrijuit rond kan vliegen en moet vechten tegen andere vliegtuigen en dat zijn de betere missies. De actie is hier duidelijk sneller, je hebt geen plek om te schuilen en het vliegen is goed onder de knie te krijgen. Helaas blijft het maar bij één missie en mag je al snel weer terug naar aarde om saai rond te rijden in dode, lineaire omgevingen. 

Conclusie
Het moge duidelijk zijn dat Transformers: Dark of the Moon weinig biedt. De missies zijn geestdodend saai en lineair. Je kan nergens keuzes maken en moet precies doen wat iemand jou opdraagt. Daarnaast zijn de graphics niet om over naar huis te schrijven. Sommige momenten zijn wel authentiek waarbij ik terug mocht denken aan mijn PlayStation 2. En dat is prima als dat je doel was, maar als ik de graphics ga vergelijken met een console uit 2000, dan doe je iets fout. Het enige lichtpuntje in deze game zijn de verschillende Transformers waar je mee mag spelen en de enkele vliegmissie die je mag uitvoeren met Starscream. De game biedt daarnaast weinig verhaal, weinig uitdaging en doet zijn naam als filmgame eer aan.