Film: Season of the Witch
Beste vrienden Behmen (Nicolas Cage) en Felson (Ron Perlman) zijn ridders op de kruistochten. Talloze veldslagen hebben ze gewonnen in de naam van God. Tot het moment dat Behmen in het zoveelste nederzettinkje een vrouw zijn zwaard door het ranke lijf jaagt. Hij beseft zich dat hij al die jaren niets meer is geweest dan een ordinaire moordmachine. Felson en hij deserteren dan ook acuut en ze belanden uiteindelijk in een stadje waar de pest rücksichtslos heeft toegeslagen. Een meisje (Claire Foy) dat ervan wordt verdacht een heks te zijn, krijgt de schuld van deze epidemie. De plaatselijke geestelijken zien maar één mogelijkheid om aan de rampspoed een eind te maken: het meisje zal naar een verafgelegen klooster gebracht moeten worden om daar een uniek ritueel te ondergaan. Hij weet niet of ze wel of geen heks is, maar omdat hij wil dat ze een eerlijk proces krijgt, accepteert Behmen de opdracht haar daar gekooid en wel heen te brengen. Met hulp van Felson, een sjacheraar die de route kent (Stephen Graham), een misdienaar die ridder wil worden (Robert Sheenan), een ridder die zijn gezin heeft verloren aan de pest (Ulrich Thomsen) en een priester (Stephen Campbell Moore), begint Behmen aan een helse tocht vol gevaren.
Soms nemen acteurs een klus aan voor het geld. Zo zei de legendarische Oscarwinnaar Michael Caine over zijn deelname aan Jaws: The Revenge (het vierde (!) deel van de serie) ooit: “I have never seen it, but by all accounts it is terrible. However, I have seen the house that it built, and it’s terrific.” Dat Cage en Perlman aan de actie-fantasyfilm Season of the Witch meedoen heeft naar alle waarschijnlijkheid echter niet zozeer met geld, maar met lol te maken. De twee gerespecteerde acteurs mogen riddertje spelen en lijken zich prima te vermaken met hun zwaarden en paarden. Verder klooit Cage maar wat aan terwijl Perlman nog pogingen doet tot een zekere speelsheid, maar dat er geen enkele artistieke of creatieve uitdaging inzit, kan ook hij niet verhullen. Hun karakters (net als alle andere personages trouwens) zijn namelijk net zo eendimensionaal als de tocht door een onherbergzaam gebied voorspelbaar is. Er zijn onderweg bijvoorbeeld woeste wolven in een donker bos, een krakkemikkige hangbrug over een diep ravijn en een zoektocht naar iemand waarbij de groep zich opsplitst en de gevolgen zich laten raden.
In tegenstelling tot zo'n beetje de hele groep die haar begeleidt, is Foy nog behoorlijk aardig gecast. Ze heeft een oogopslag waardoor je als kijker ook niet altijd weet wat je van haar moet denken en zorgt daarmee ten minste nog voor een beetje spanning, iets waar het de film danig aan ontbreekt, omdat meeleven met de karakters er niet echt in zit. Ook minder geslaagd zijn de droogkloterige pogingen tot humor die net zo voor de hand liggen als het verhaal en vaak doodslaan omdat de film zichzelf te serieus neemt. Maar deze soms wat ongelukkige grappen vallen in het niet bij de ronduit potsierlijke apotheose. Gezien deze werkelijk lachwekkende climax met dito speciale effecten had regisseur Dominic Sena (van onder meer Gone in Sixty Seconds, ook met Cage) van Season of the Witch beter een parodie op een heksenfilm kunnen maken in plaats van deze ongeïnspireerde nonsens.
