Ratchet & Clank: Tools of Destruction
Ratchet & Clank: Tools of Destruction begint vrij langzaam. Het openingslevel lijkt dan ook vooral bedoeld om de mensen die nieuw zijn in de franchise kennis te laten maken met de verschillende personages die uit de vorige games terug zijn gekomen. Ratchet, Clank en natuurlijk Captain Qwark en hun karaktertrekjes worden zo netjes geïntroduceerd. Ook veteranen van de games zullen van dit level kunnen genieten, aangezien het een heerlijk moment van herkenning is. De eerste levels worden ook voornamelijk gebruikt om de basis van het verhaal neer te leggen. Deze levels zijn erg beperkend in de vrijheid die je als speler hebt, en zullen niet iedereen aanspreken. Maar zoals het gezegde gaat, de aanhouder wint, want zodra de fundering van het verhaal gelegd is wordt je losgelaten in een universum waarbij je vrij bent om te gaan en staan waar je wilt.
Zelfs als je besluit om de levels achter elkaar te spelen zonder op jacht te gaan naar
de vele collectibles die deze game rijk is, heb je een gevoel van vrijheid. Dit komt voornamelijk doordat de levels erg open zijn opgebouwd. Ook is het gros van de levels opgebouwd met een hub-structuur. Je landt in het level, je loopt vervolgens naar een centraal \"plein\" en daar vandaan kun je diverse gangen betreden. Deze gangen leiden ook weer terug naar het centrale plein, waardoor je nooit echt hoeft te backtracken.
Het hart van de Ratchet & Clank-games ligt echter in de wapens. Je krijgt toegang tot een bizarre hoeveelheid wapens, die je vrij eenvoudig kunt selecteren met behulp van een Quick Select scherm. Dit scherm verschijnt wanneer je driehoekje ingedrukt houdt. Aangezien je uit 24 wapens kunt kiezen in Quick Select, heeft Insomniac de wapens verdeeld over drie pagina\'s. Dit werkt verrassend snel in intuïtief.
De wapens zelf variëren van serieus dodelijk tot dodelijk grappig. De Combustor uit de oude Ratchet-games is weer terug, net als de Fusion Grenade (\"nothing ruins your enemy\'s day more than a thermo-nuclear grenade\"). Maar Insomniac heeft ook enkele nieuwe wapens toegevoegd aan het toch al indrukwekkende arsenaal van Ratchet. Zo krijg je de beschikking over een Tornado-launcher. Deze vuurt mini-tornado\'s af die je vijanden oppakt en meeneemt. Vooral de reactie van je vijanden als ze meegesleurd worden door de wervelwind is erg leuk om te zien, en dit soort kleine animaties maken de game af. Ook nieuw is de Mag-net: een magnetisch net dat de vijanden immobiliseert en tegelijk schade toedeelt. Het leukste van de wapens is dat ze allemaal min of meer even nuttig zijn, waardoor je ze allemaal waarschijnlijk wel minstens één keer zult gebruiken.
Ratchet kan dit keer ook een beroep doen op \"devices\". Deze devices zijn alleen te koop bij een devices-verkooppunt. Zo kun je gas-granaten kopen die de vijanden onderling op elkaar laten schieten. Een ander device is een kleine robot genaam Mr Zurkon, die je vijanden onder vuur neemt met z\'n laser-gun en sarcastische humor. Meest favoriete device blijft echter de Groovitron. Deze bal gaat in de lucht zweven, vult de omgeving met disco-verlichting en speelt heerlijk foute disco-muziek af. Hierdoor laten je vijanden alles vallen waar ze mee bezig zijn en gaan ze dansen. De combinatie van de hilarische aanblik van dansende robots en de grote verscheidenheid van verschillende disco-tracks zorgt ervoor dat je een Groovitron direct gebruikt zodra je een nieuwe vijand tegenkomt, alleen maar om te zien wat zijn dansje is.
Alle wapens en devices in de wereld zijn nutteloos als de gameplay brak is. En in deze afdeling zit het verschrikkelijk goed met Ratchet & Clank: Tools of Destruction. De game speelt soepel weg en nergens ga je dood doordat de controls of camera je tegenwerken. Als je dan wel doodgaat, blijken de grotere vijanden soms ineens niet meer te bestaan, terwijl de kleinere wel terug zijn. Of dit een bug of design-keuze is, is mij niet bekend, maar het maakt de game wel makkelijker dan noodzakelijk is. De verschillende boss-fights die de game kent zijn groots, en leunen voornamelijk op het shooter-aspect van de game. In deze gevallen is het voornamelijk de klassieke \"leer het aanvalspatroon, ontwijk de aanvallen en leeg je wapens op de boss\"-gameplay. En als je dan de munitie-teller van je laatste wapen snel richting naar 0 ziet bewegen, is het redelijk spannend om te zien wat er als eerste op is: zijn healthbar of jouw munitie.
De gameplay in de meeste levels is een perfectionering van de oorspronkelijke Ratchet & Clank, en de twee Arena-levels die je tegenkomt doen nog het meeste terugdenken aan het Gladiator-deel. Hoewel deze laatste niet bepaald als het sterkste deel gezien wordt, zijn deze Arena-battles een welkome afwisseling van het tempo dat de overige levels hebben.
Je speelt niet alleen als Ratchet, je neemt ook de rol van Clank zo nu en dan op je. Terwijl dat in eerdere games een klein beetje als een kunstgreep voelde, is het nu daadwerkelijk een aanvulling op de gameplay. Deze levels bestaan meer uit (simpele) puzzels en helpen het verhaal ook vooruit.
