Ancient Wars: Sparta

\"Oy mate, ya seen Leonidas? That wanker s\'posed a be talkin\' ta smitty, but he ain\'t round nowhere!\" \"Nah, he said he\'d be \'round the hoplites, but maybe Xerxes gottim killed or sum\'thing!\" \"Cheers mate, I\'ll keep me eyes open for\'m.\"
Deze dialoog zou niet misstaan in een BBC-serie over het oude Griekenland en de (dankzij de film 300 welbekende) slag bij Thermopylae die vanwege een erg beperkt budget moest werken met de lokale bevolking van het Britse boerendorpje waar de opnames plaatsvonden, in plaats van met professionele acteurs. Echter, in een spel dat een historisch correcte setting neer wil zetten en daar hard aan werkt, valt typische Britse voice-acting wat uit de toon. Maar is er meer mis met Ancient Wars: Sparta dan de voice-acting?

Ancient Wars: Sparta is een RTS zoals we hem allemaal al gespeeld hebben. Verzamel eten, hout en goud, zorg dat er genoeg eten op voorraad is voor je leger, bouw je leger uit dankzij bijbehorende gebouwen, onderzoek nieuwe technologieën, en vernietig je vijand. Duidelijk, to the point, en zonder al te veel poespas: zo mag een RTS af en toe zijn, zeker tussen \"rushers-paradise zonder diepgang\"-C&C3 en \"ultieme controle en diepgang voor mensen met een ultra-pc\"-Supreme Commander. Ook het Klassieke thema waar dit spel zich van bedient leent zich uitstekend voor RTS-games met een (diepgaand) verhaal, waarbij het voornemen van de developers om een historisch correct verhaal neer te zetten zeker te loven is. Beelden van gigantische veldslagen en een leger van 300 man die daadwerkelijk duizenden Perzen afslachten vormen een droombeeld van verwachting, maar of Ancient Wars: Sparta hier aan voldoet?

Het korte antwoord is: nee. Ancient Wars: Sparta mag dan op een herkenbare en plezierige manier doorsnee zijn in het opbouwen van een basis en het verzamelen van resources, een hoop dingen zijn zoals je ze niet graag wil zien. Een voorbeeld hiervan is het verzamelen van resources. Hout heb je nodig om te bouwen en wordt verzameld door je werkers, voedsel wordt gemaakt op boerderijen of door te jagen, en moet snel genoeg gaan om je leger op sterkte te houden: als je voedsel op is, is je leger nutteloos. Goud wordt gewonnen in mijnen, en hier komt het probleem: het gaat ontzettend sloom. Sommige gebouwen hebben meer dan 1000 goud nodig, waar je ongeveer twee minuten over doet. Ook je units kosten gemiddeld tussen de 500 en de 800 goud, wat er uiteindelijk op neerkomt dat je ontzettend lang bezig bent met het bouwen van je basis en het oppotten van goud om meer units te kunnen bouwen: onnodig langdradig en vervelend. Ook het micromanagen van je units om ze op paarden te zetten (je kan zelf kiezen welke unit op een loslopend of getraind paard plaatsneemt), terwijl het paard ondertussen uit het zicht is verdwenen omdat je de juiste unit niet kon vinden, is erg omslachtig. Tel daarbij de verschrikkelijke voice-acting en de ingame filmpjes die ontzettend lelijk gecomprimeerd zijn (maar echt heel, heel lelijk), en je begrijpt dat waar dit spel erg leuk en uitdagend kon zijn, het nu alleen maar langdradig en frustrerend is.