Call of Duty 2: Big Red One
Mijn verwachtingen van deze game waren grafisch gezien niet zo hoog. Dit spel was immers een mindere versie van de Call of Duty 2 die op de Xbox 360 en PC uitkomt. Het viel mij echter behoorlijk mee. Je teamgenoten zijn goed geanimeerd, ze zijn erg levendig tijdens de cut-scenes. Ook de maps en textures zijn goed, en de explosies in het spel zijn verbluffend. Ik gooide met veel plezier granaten rond om gewoon de leuke explosies te zien die vanuit de bunkers kwamen. De geluidseffecten zijn prima, het zorgt samen met de aardige graphics voor een goede sfeer.
<\/center>Online
Als je uitgekeken bent op de meeslepende singleplayer is er nog de multiplayer. Je kan in verschillende game-modi met maximaal 16 spelers elkaar het leven ouderwets zuur maken. Zo is er de deathmatch, team deathmatch, capture the flag en domination. Helaas zijn deze gamemodes helemaal niet vernieuwend. Verder had ik veel last van lags en framedrops tijdens drukke vuurgevechten. Zo was ik zelf dus al snel uitgekeken op deze vrij zwakke online mogelijkheid.
<\/center>Teamgenoten en AI
Een grote domper voor mij was de intelligentie van je teamgenoten. Op de een of andere manier presteren je teammaten het altijd om in de weg te lopen. Vooral als je op een trap loopt of in een nauwe loopgraaf hebben je buddy\\\'s nogal de neiging om je te blokkeren. Als je vijanden dan granaten gaan gooien kan je geen kant meer uit omdat je teamgenoten ook niet snappen dat zo\\\'n ding ontploft. Verder zijn je teamgenoten erg afhankelijk van je. Ze schieten zo af en toe nog wel eens een vijand neer, maar het gros van de doden moet jij als speler op je geweten hebben. Je teamgenoten zijn dus gewoon leeghoofden, die naar mijn mening alleen het verhaal wat aan pappen.
