Star Wars Episode III: Revenge of the Sith
Je tegenstanders in SW zijn voornamelijk verschillende soorten droids. Op soms een eindbaas hier en daar na, ben je gewoon sloper aan het spelen van voortbewegend ijzer. Hoewel, voortbewegend, de droids gaan het liefst op een plek staan en je vanaf daar beschieten. Het is jammer dat alle soorten droids op een zelfde manier kapot gaan. Na twintig stuks van dit schroot te hebben gesloopt is het wel opvallend dat het spel totaal geen \\\'damage\\\' kent: het is kapot of niet-kapot. Dat is jammer, want, zoals je in de films misschien wel eens hebt gezien, half-kapotte droids kunnen nog wel eens leuke situaties opleveren. De developers besloten dat dit kapot of niet kapot-systeem toch handiger was omdat er zoveel droids tegelijkertijd zijn. Feitelijk is de story mode ook gewoon: loop door die en die gang en kill alle droids. Daarom is Star Wars Episode III: Revenge of the Sith ook eigenlijk een hack & slash met een Star Wars-frontje.
De AI van de \\\'gewone\\\' tegenstanders is allesbehalve goed te noemen. De robotten zijn er, gaan jouw richting op staan en beginnen maar eens met vuren. Het maakt niet uit of je naar ze toe komt, ze blijven simpelweg staan en schieten. Soms gebeurt dit laatste niet eens, want ik heb wel vaker meegemaakt dat ik op minder dan een meter van een droid stond die vervolgens niks uithaalde, maar kaarsrecht bleef staan. Echter, als je bij een van de \\\'echte\\\' gevechten aankomt, bijvoorbeeld tegen Count Dookoo, dan staat je een wat sterkere tegenstander te wachten, niet absurd moeilijk, maar deze blokkeert tenminste aanvallen en anticipeert op jou.
Ook lijkt het of men even vergeten was om ook de AI van je medespeler(s) te scripten. Als je met zijn tweeën bent, staat de computer als een zoutzak wat aanvallen te blokkeren en jouw om hulp te roepen. Zelf aanvallen gebeurt ook zeer zelden. Ach... het leven van een Jedi gaat niet over rozen zullen we het maar op houden.