Splinter Cell: Double Agent

\'I told him the news when we came out of Iceland. He didn\'t take it well. Nobody would.\'

Na een missie in IJsland te hebben uitgevoerd, word je door deze tekst in het leven van een dubbel agent gegooid. Sam Fisher krijgt hier van zijn baas Irving Lambert te horen dat zijn dochter is omgekomen bij een auto-ongeluk. Sam zal nooit meer dezelfde zijn. Door deze gebeurtenis maakt Sam een drastische beslissing. Hij zal undercover gaan werken bij een organisatie die zich het John Browns Army (JBA) noemt. Hiervoor moet hij wel eerst het vertrouwen winnen van één van de leden, deze zit echter in de gevangenis en Sam moet hem helpen ontsnappen. Om dit voor elkaar te krijgen laat Sam zich ook opsluiten, niemand weet van zijn bestaan als dubbel agent af dus hij wordt even slecht behandeld als ieder ander. Maar het plan werkt en Sam wordt inderdaad lid van de JBA.

Nu je (undercover) werkt bij deze terroristische organisatie zal je ook opdrachten voor ze moeten uitvoeren. Natuurlijk ben je ook nog steeds in dienst van de NSA en zal je ze tijdens JBA-missies ook opdrachten voor hen moeten vervullen. Deze opdrachten kunnen variëren van het in leven laten van \'onschuldige\' bewakers in de gevangenis tot het uploaden van een virus op een computer van het JBA. Er zijn echter ook momenten in het spel waarbij het JBA wil dat je iets doet, maar de NSA juist wil dat je dat niet doet. Denk hierbij aan het neerschieten van een onschuldige piloot. Bij de aankondiging van Double Agent werden deze keuzes als een enorm belangrijk gameplay-element neergezet. Deze keuzes zul je zo af en toe ook wel tegen komen, maar helaas niet vaak.

Naast nieuwe gadgets en outfits zijn er ook nog andere vernieuwingen in Double Agent terug te vinden. Allereerst is er de \'trust\'-meter. Deze meter laat zien hoe het met het vertrouwen van de JBA én de NSA tegenover Sam gesteld is. Als je een opdracht uitvoert voor een van deze partijen zal hun vertrouwen in jou stijgen, maar zal het vertrouwen van de andere partij mogelijk afnemen. Als een van deze vertrouwensmeters op nul komt te staan is het game-over, dus zul je een balans in je acties en missies moeten vinden.
Een andere verandering ten opzichte van de vorige delen is dat er nu geen meters meer zijn die aangeven hoeveel licht er op dat moment is of hoeveel geluid Sam maakt. Ditmaal is er een lichtje op Sam geplakt dat groen, geel of rood kan weergeven afhankelijk van hoe zichtbaar je bent. Bij groen ben je niet zichtbaar, en is er niks aan de hand. Bij geel ben je zichtbaar en zal je extra moeten opletten. Bij rood ben je ontdekt en zal je je (tijdelijk) moeten schuilhouden.

Waar je in de vorige delen meestal het donker had om je in schuil te houden, is dit in Double Agent regelmatig niet meer het geval. Zo zal je veel missies in het licht of sneeuw moeten uitvoeren, zodat je dus vrijwel altijd ontdekt kan worden. Hoewel het positief is dat Ubisoft wat vernieuwing in de Splinter Cell-games probeert te stoppen, haalt dit toch een van de kerngameplay-elementen uit SC en dat is jammer.

De graphics op de 360 zien er prima uit. De levels zijn groot en zijn nu echt omgevingen geworden. Mede doordat het nu meer in het licht wordt gespeeld, zie je veel meer detail dan in de vorige delen. De AI tegenstanders zijn nog steeds niet de meest snuggere, maar ze gaan er mee door. Ook heb je natuurlijk weer keuzes hoe je de AI benadert. Je kan ze ontwijken, neerschieten of heb je even geduld en wacht je totdat hij gaat slapen, je hem door het ijs kan trekken of hem van een reling af kan gooien.