CD: Thrice - The Alchemy Index Vol. I & II: Air & Ea
Elk deel uit deze vierdelige reeks wordt gekenmerkt door een eigen muzikale stijl. Op deel I bleef de band nog het meest trouw aan hun roots met schreeuwerig post-hardcore gitaargeweld. Op deel nummer twee, het water-album, waren het vooral experimentele soundscapes en ambient-achtige gitaarnummers. Deze uitgave, die de delen over lucht en aarde bevatten, wordt het allereerst luchtig gehouden met wat sfeervolle, uitgesponnen gitaartracks. Op deel IV pakken de heren de akoestische gitaar ter hand en laten ze horen dat ze ook met folk en country overweg kunnen.
Opener 'Broken Lungs' doet in de verte nog een beetje denken aan het oude materiaal, maar Thrice richt zich niet langer alleen op de puntige emocore waarmee het met The Artist in Ambulance zoveel succes had. Het tempo gaat op het sterke 'The Sky is Falling' wat omhoog, maar verder ligt het tempo op het eerste deel van dit album grotendeels nogal laag. De nummer zijn af en toe te langdradig om lang in het geheugen te liggen, en hoe kunstzinnig en experimenteel het af en toe ook is, dit deel is toch de zwakste van de vier.
Met de vierde cd keert de band terug naar de aarde. Een piano wordt aangeschoven en de mannen nemen de akoestische gitaar ter hand. Met name op het laatste deel van The Alchemy Index laat zanger Dustin Kensrue meteen zien dat hij gewoon een goede songwriter is. Nu is het hoogtepunt met het kabbelende 'Moving Mountains' misschien snel voorbij, ook het rokerige 'Digging my Own Grave' mag er beslist zijn. Met het mooie tweestemmige 'Child of Dust' sluit Thrice haar ambitieuze project op gepaste wijze af.
Met name door de overkoepelende thema’s en de vier verschillende stijlen waarin The Alchemy Index is opgenomen valt deze cd moeilijk los te zien van de eerdere uitgave die deel I en II bevatte. Dit album is minder sterk, en vooral de eerste nummers zullen snel gaan vervelen. Het is een mooi project en voor de purist is het vast interessant dat Dustin Kensrue ook op deze twee cd’s zich er aan houdt het laatste nummer in sonnetvorm te schrijven. Muzikaal, ambitieus en sfeervol, dat zeker. Alleen niet overal even pakkend zoals we van Thrice gewend zijn.
Label: Vagrant Records Datum: April 2008 Waardering: