Genesis Special Deel 2: 1983 - 1998
De tweede Genesis boxset zag begin oktober in Europa het licht. Hierin bevindt zich de periode van 1983-1998. De bordeauxrode box herbergt de vier studioalbums die tussen die jaren uitkwamen.
Genesis
Ook wel bekend onder de noemer 'The Shapes' of het 'Mama'-album. Die track 'Mama' is dan ook het grote meesterwerk en centrale punt van de plaat. De hypnotiserende drumcomputer, keyboard- en bassoundscapes trekken vanaf de eerste seconde een duistere muur om de luisteraar heen en bouwen die vervolgens luchtdicht af zodat de macabere sfeer als in een donkere cel blijft hangen. En dat gemene lachje, briljant! De inspiratie hiervoor was de zojuist verschenen single 'The Message' van Grand Master Flash. Opvolger 'That's All' beukt een zijmuurtje eruit om een lichtere sfeer te creëeren. Maar met 'Home By The Sea' en 'Second Home By The Sea' is de schemering alweer ingezet. Prachtige melancholieke klankborden zorgen voor strak kippenvel. Singles 'Illegal Alien' en 'Taking It All Too Hard' zijn lichter te verteren en zorgen voor een mooie balans op de plaat. De extra dvd bevat video's van 'Mama', 'That's All', Home By The Sea/Second Home By The Sea' en 'Illegal Alien'. De moeite waard is ook de repetitie van de 'Mama'-tour die door Jim Yukich (bekend van de videoclips van Genesis tussen 1983-1992) is gefilmd. Een uur lang vanuit één camerastandpunt gefilmd en met vrij belabberd geluid (zeker als je het met de remasters vergelijkt), maar het zet wel een uniek beeld neer. De begeleidende docu van een kwartier verhaalt voornamelijk over de track 'Mama' en de opnametaferelen van het selftitled album.
Waardering:
Invisible Touch
Het best verkopende album van Genesis kwam in 1986 uit, met daarop vijf "top 5" singles in de VS. De meest in het oog springende daarvan was 'Land of Confusion', met de geniale begeleidende videoclip. Hierin zijn de bandleden, naar aanleiding van de show Spitting Image, te zien als karikaturen. De clip zet de wedloop tussen de VS en de voormalige USSR tekenend neer en maakt beide leiders van de wereldmachten tot op het bot belachelijk. Titeltrack 'Invisible Touch' en 'Land of Confusion' namen een prominente plaats in in de popmuziek van dat jaar. 'In Too Deep' zou een voorbode van het geluid van Phil Collins solo worden, But Seriously in the making. 'Tonight Tonight Tonight' en het uitgesponnen 'Domino' grijpen echter terug naar de progrock uit de jaren zeventig. Meeslepende kunstwerkjes van respectievelijk ongeveer negen en tien minuten lang.De toegevoegde dvd herbergt naast vijf video's van de eerste vijf tracks van het album de amusante documentaire 'The Visible Touch', waarin de ins en outs van de albumtour aan bod komen. De foute jaren tachtig-kapsels en -bloesjes zijn ook te zien in 'Behind The Scenes – Land of Confusion'. Hierin wordt eerst op droge wijze de hele clip doorgenomen en worden later de opnamen van het "Reagan in bed"-fragment getoond. De Old Grey Whistle Test – Rock Around The Clock uit 1986 is weinig enerverend en bevat naast een vrij saai interview nog het Tony Banks-nummer 'This Is Love'.
Waardering:
We Can't Dance
Vijf lange jaren zouden voorbij gaan voordat Genesis met het volgende studioalbum op de proppen zou komen. Het zou wel de nummer 1-positie in Engeland bereiken en succesvolle singles afleveren: 'I Can't Dance' met zijn extreem vette openingsriff en het sarcastische 'Jesus He Knows Me' dat met zijn grappige videoclip nogal veel aandacht vergaarde op de muziekzenders. Ook het aanzwellende 'No Son Of Mine', waarin ook weer zo'n dijk van een gitaarriff en een zeediepe bas zit, oogstte succes. Het geluid van de band dreef nog steeds mee met de popmuziek al zat er af en toe nog wel een vleugje oude glorie in verscholen ('Dreaming While You Sleep' bijvoorbeeld). Tracks als 'Never A Time', 'Tell Me Why', 'Since I Lost You' en 'Hold On My Heart' kregen een behoorlijk zoetsappig tintje mee. Commercieel sloeg het wederom aan want de plaat ging miljoenen keren over de toonbank.Naast de inmiddels bekende video's op de dvd, bevat de dvd van We Can't Dance de drie kwartier durende docu 'No Admittance'. Hierin wordt Genesis gevolgd gedurende de opnames van het album. Volgens de voice-over de eerste maal dat de band iemand anders dan de producer in de studio toelaat. Zo wordt onder andere het onstaan van 'No Son Of Mine' toegelicht. Een nummer dat ontstond na wat gefröbel met een geluidje afkomstig van Rutherford dat door Banks weer werd omgetoverd tot 'The Elephant': het karakteristieke "getoeter" dat je door het nummer heen hoort. Ook van de rest van de plaat wordt een tipje van de sluier opgelicht en sommige solo-producties komen aan bod. Het tempo van de docu ligt vrij laag waardoor het enigzins doorbijten is.
Waardering:
...Calling All Stations...
Het laatste studioalbum van Genesis, waarop de band een ontheemd geluid laat horen. In 1996 had Collins zich, na een 25-jarige staat van dienst bij de band, gestort op zijn solocarrière. Zijn pijlen waren gericht op filmmuziek, jazzensembles en eigen materiaal. And Then There Were Two...Rutherford en Banks bleven niet alleen zangerloos achter, maar verloren ook hun livecompanen Thompson en Stuermer. Stuermer ging op tournee met Collins en Thompson's interesse naar een vaste positie als drummer werd afgewezen, waardoor hij de eer aan zichzelf hield. Paul Carrack van Rutherford's andere band, Mike and the Mechanics, werd benaderd. Een nieuwe stem werd echter gevonden in de vorm van Ray Wilson, voormalig zanger van Stiltskin, u weet wel, van de hitsingle 'Inside'. In 1998 verscheen het eindproduct van deze samenwerking. En hoeveel het oude vertrouwde duo ook zijn best doet om als Genesis te klinken, het blijft bij een illusie. Wilson's stem is in zekere zin in overeensteming met de oudere stijl van muziek maken, maar het lijkt niet meer op Genesis en de vonken slaan niet meer over in vuur, hoe doorleefd de stem van Wilson ook klinkt. ...Calling All Stations... kent met onder andere de titeltrack, 'The Dividing Line' en 'Uncertain Weather' nog zeker wat progrockinvloeden maar leunt tevens meer richting duistere ballades. Zeker geen slechte plaat, maar eigenlijk ook geen Genesis.
De extra dvd valt terug op de bekende video's, maar vooral op het optreden voor de Poolse televisie (iets dat dan ook voortdurend in beeld staat). Met een heerlijk uitgerekte versie van 'The Dividing Line'.
Waardering:
De amicale desintegratie van de band zorgde ervoor dat de leden elkaar nog regelmatig zagen, nummers speelden of opnamen maakten voor ondermeer Turn It On Again: The Hits. Ook de creatie van het Archives werk bracht de voormalige leden weer bij elkaar. Vanaf toen was het voor velen speculeren en hopen op een reünie. En uiteindelijk, bijna 40 jaar na het oprichten van Genesis kwam de band weer samen. Het originele plan was om Peter Gabriel en Steve Hackett ook weer te betrekken bij deze hereniging, maar uiteindelijk bleef het bij de...And Then There Were Three...
Bonus discs
Dit is waar het in eerste instantie eigenlijk allemaal om begon voor de drie weer bijeengekomen Genesisleden: een mogelijkheid om B-kantjes en extra's samen te voegen tot een gestructureerd geheel. Tracks die vroeger door ruimtegebrek van albums geschrapt waren of nummers die alleen als B-kant dienden. De echte fans hebben ze wel ergens, maar nergens gebundeld als officiële uitgave. Met het verzamelen van dit materiaal groeide het idee om het gehele studio-oeuvre vanaf 1970 opnieuw uit te brengen, inclusief het extra materiaal, dvd's, geremasterde kwaliteit, SACD, DTS en Dolby. The whole nine yards.De extra schijven worden vergezeld van een boekwerkje waarin alle aanwezige albums in de box kort besproken worden. Drie B-kantjes van Invisible Touch ('Do The Neurotic', 'Feeding The Fire' en 'I'd Rather Be You') en ...Calling All Stations... ('Anything Now', 'Sign Your Life Away' en 'Run Out Of Time') en twee van We Can't Dance ('On The Shoreline', 'Hearts Of Fire') versieren deze uitgave. Van 'Mama' dus geen extra materiaal helaas. De leden hebben ervoor gekozen om enkele tracks niet aan de box toe te voegen, simpelweg omdat ze er een hekel aan hadden gekregen. De dvd bevat naast deze songs ook nog een liveregistratie van Knebworth uit 1993, waar een interessante selectie aan ouder materiaal wordt gepresenteerd. Daarnaast bevat de dvd nog een akoestische set op het MMF ter ere van hun manager Tony Smith. 'Invisible Touch', 'Follow You Follow Me', 'I Can't Dance' en 'Turn It On Again'. Een memorabele toevoeging aan de toch al zo prachtige boxset.
Waardering:
