CD: Lucky Jim - All The King's Horses

Lucky Jim is behoudens de titel van een standaardwerk in de Engelse literatuur (Kingsley Amis, weetuwel?), ook de naam van een band afkomstig van hetzelfde eiland. Ze klinken echter niet helemaal Brits. Meer een kruising tussen Americana en Britpop. Gedegen gearrangeerde liedjes.


Hun voorgaande cd, Our Troubles End Tonight, werd al redelijk enthousiast onthaald door critici. De nieuwe cd, All The King's Horses, zou dezelfde kenmerken bezitten (natuurlijk gearrangeerde gehandwerkte liedjes), 'but this time it's in technicolour'. Wat ik wel een aardig beeld vind.

Ik geef toe, dat er op zich weinig aan te merken is op All The King's Horses. Alle muziek komt degelijk en vloeiend over, erg compact, geen geforceerde escapades. Arrangeren is inderdaad hun sterke punt, maar tegelijkertijd ook wel een risico. Voor wie van het genre houdt geweldig, maar voor wie zich er minder in kan vinden ontbeert de cd wel verrassing en afwisseling. Dat maakt het wel een cd die je of goed, of saai vindt. Weinig ruimte voor een tussenweg.

De stem van voorman Gordon Grahame overtuigt slechts ten dele. Niet altijd even vol, soms een trillertje dat net niet hoort bij de zorgvuldige compacte arrangementen. Op een track zoals 'Ash' lijkt Grahame erg veel op Ryan Adams (ook het arrangement had zo van zijn hand kunnen zijn), maar waar Ryan Adams wegkomt met een gebrek aan vocale kunde door lef en het feit dat dit past in zijn (ongepolijste) stijl van muziek, misstaat het marginaal voor perfecte Lucky Jim. Niet superstorend, maar details in de overigens zo rimpelloze productie.

Misschien dat wat ruigere arrangementen op sommige nummers daarom beter zouden werken. Een ander voorbeeld. 'Dear brother' had zomaar ingezongen kunnen zijn door J.W. Roy, Knegsels/IJburgs eigen raspvijlen geschaafde stem. Ook het toetsenarrangement (Wurlitzer piano?) doet daar overigens aan denken. Maar Lucky Jim rockt daar gewoon net te weinig voor. Misschien moet Lucky Jim maar eens kiezen: we denken Americana of we denken Pop. De combinatie is niet altijd even geslaagd op deze cd. Het is een beetje lauw.

Daarom weet ik het niet helemaal met All The King's Horses. Mooie muziek, met zorg gemaakt. Maar het mist een beetje de kloten. Geen synoniem daarvoor te vinden. Sympathisanten van bijvoorbeeld Ryan Adams of zelfs Paul Weller zouden eens een luisterbeurt kunnen wijden aan dit album, maar het net-niet oordeel ligt daarbij wel op de loer.


Label: Red Ink Releasedatum: 27 oktober 2006
Waardering:


Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!