Zij overleden in 2024

7. Eugenie Herlaar

Eugènie Herlaar werd geboren op 10 november 1939 in Willemstad, Curaçao. Op achtjarige leeftijd verhuisde ze met haar familie naar Nederland. Al op jonge leeftijd toonde ze interesse in de media; als kind nam ze deel aan het kinderuurtje van de Curaçaose Radio Omroep en stond ze graag op het toneel. Tijdens haar middelbare schooltijd was ze actief bij de jeugdomroep van de AVRO.

Carrière in de media
Na haar opleiding vervulde Herlaar diverse functies binnen de media. Ze werkte als omroepster bij Radio Nederland Wereldomroep, waar ze nieuws voorlas en reportages maakte. In de jaren zestig was het ongebruikelijk voor vrouwen om het nieuws te presenteren; een proef bij de BBC had uitgewezen dat het publiek vrouwen als nieuwslezers niet accepteerde. In 1965 schreef Herlaar in een ‘dolle bui’ een brief aan de hoofdredactie van het NOS Journaal, waarin ze vroeg waarom er geen vrouwenstem te horen was. Dit leidde tot een uitnodiging voor een test, waarna ze werd aangenomen. Aanvankelijk werkte ze achter de schermen en sprak ze commentaarteksten in, maar al snel werd ze verslaggever en nieuwslezer, waarmee ze de eerste vrouwelijke presentator van het NOS Journaal werd.

Erkenning en onderscheidingen
Herlaar werd geprezen om haar ‘fluwelen stem’ en ontving meerdere onderscheidingen. In 1998 werd ze benoemd tot lid in de Orde van Oranje-Nassau en in 2008 werd ze ridder in dezelfde orde. Daarnaast ontving ze in 1966 een prijs van de Nederlandse Vereniging voor Slechthorenden.

Overlijden
Op 14 augustus 2024 overleed Eugènie Herlaar op 84-jarige leeftijd in Alkmaar, na een kortdurend ziekbed. Haar familie maakte haar overlijden bekend en benadrukte haar grote bijdrage aan de Nederlandse journalistiek.