Peuterjuf niet christelijk genoeg: ontslag.
Ontslag omdat je -op papier- niet aantoonbaar over de gewenste dosis christelijkheid zou beschikken. Het overkwam Petry van der Weerd uit Zwolle.
Na een streng-christelijke opvoeding bij haar adoptieouders in Kampen, wist de jonge vrouw een baantje bij kinderdagverblijf De kleine Reus in Zwolle te bemachtigen. Een baan die haar op het lijf geschreven was. Over haar werk en inzet is nooit enige twijfel geweest. Het echtpaar en tevens bazen van het verblijf wilden een kinderopvang gestoeld op christelijke leest en hadden in Petry een -tot voor kort- ideale werknemer.
Alles liep op het kinderdagverblijf zoals het echtpaar dat wenste: peuters werden fijn geïndoctrineerd met christelijke liedjes die ze samen met de juf zongen, tijdens het eten van de bammetjes werd er voorgelezen uit de kinderbijbel en 's ochtends werden de oren van de kindertjes geterroriseerd met de klanken van Elly en Rikkert. Niets aan de hand, zou je zo denken.
Maar dingen veranderden toen Petry tot het inzicht kwam dat ze geen kerk nodig had om evengoed een goed christen te kunnen zijn. Een voorwaarde voor haar baan was echter dat ze een 'meelevend christen in een eigen christelijke gemeente' moest zijn. En aan die voorwaarde werd niet meer voldaan.
"Ik heb echt gezocht in Zwolle, maar ik vond niets wat bij me paste.", verteld Petry. "Je ontwikkelt je als mens en ik kwam tot de conclusie dat ik geen kerk nodig had om een goed christen te zijn."
Helaas werd dit niet geaccepteerd door haar bazen. Een kerk vinden of opkrassen, luidde de christelijke boodschap.
Vreemd genoeg heeft het College voor de Rechten van de Mens geoordeeld dat het ontslag van Petry terecht is. Het echtpaar motiveerde het ontslag als volgt bij het college: "Christelijke aspecten van het werk moeten oprecht en doorleefd zijn. Niet in een vorm van aangeleerd gedrag, maar als vorm van zijn. Een christen moet het geloof voeden om het gezond te houden, zoals een lichaam. Regelmatige kerkgang en jezelf laten aanscherpen door prediking voorziet in deze noodzakelijke voeding", een gedachtegang waar het college blijkbaar helemaal in mee ging.
En daar zal ze het mee moeten doen. Een hoger beroep is niet mogelijk.
Petry had nog kunnen liegen en zeggen dat ze buiten de stadsgrenzen een kerk gevonden heeft die wat beter bij haar opvattingen aansluit, maar dat was haar eer te na. "Beter hier met een opgeheven hoofd aan tafel, dan schijnheilig in de kerk", vertelt de principiële jongedame.
