Nieuws
'Kinderen zijn niet leuk'

Ten eerste: Kinderen hebben geen humor. Kinderhumor is gewoon van een belabberd, zielig en betreurenswaardig niveau. En toch word je geacht mee te lachen.
Ten tweede: Ze zijn vervelend in de supermarkt. Iedereen die wel eens winkelt, heeft geen verdere uitleg nodig.
Ten derde: Kinderen zijn egocentrisch, ze beschouwen zichzelf als het middelpunt van het universum. Hebben sommige volwassenen overigens ook last van.
Punt vier: Kinderen kosten je een rib uit het lijf. Kleren waar ze om de haverklap uitgroeien en die ook nog eens van een duur merk moeten zijn, een fiets, een brommer en eigen computer. Het Nederlandse Nationaal Instituut voor Budgetvoorlichting rekende ooit uit dat één kind ongeveer 18% van het netto-inkomen kost, twee kinderen 26% en drie 33%.
Nummer vijf: Vriendschappen gaan vaak ten onder als er kinderen zijn gekomen. Alles draait om de pasgeboren koter(s).
Ten zesde: Kinderen nemen je identiteit af. Het leven draait om hen.
Punt zeven: Kinderen zijn niet enkel puur, eerlijk en onschuldig, maar ook wreed, berekenend en soms kwaadaardig.
Ten achtste: Kinderen zijn slecht voor dieren. Kinderen gooien met stokken naar honden, aaien goudvissen, smakken een konijn op de grond en leggen een katje in de poppenwieg.
Nummer negen: Ze verpesten het interieur. Je dure bankstel wordt door hen vakkundig ten gronde gericht.
En tenslotte punt tien: Kinderen smijten zo je goed bedoelde opvoeding overboord. Ze gaan aan de zuip, drugs, komen met een verkeerde vriend(in) thuis of belanden op het politiebureau.
Bovendien heeft een onderzoek uitgewezen dat mensen zonder kinderen gelukkiger zijn dan mensen met kinderen. Tenminste, zo lang die kinderen thuis wonen.

'Kosten je een rib uit het lijf'
Maja, dat ligt ook weer meer aan de ouders dan aan die tyfuskinderen zelf natuurlijk....
Domme quote dus.
Just blame yourself once and move on.
-From Belgium
Mijn moeder werkt in een bejaardetehuis en de oudjes zonder kinderen krijgen vaak veel meer bezoek...
Mijn ervaring is dat de waslijst aan redenen waarom iemand geen kinderen wil voornamelijk verstandelijke redenen zijn. De voornaamste reden waarom mensen wel kinderen willen is een bepaald gevoel. En daar begint het onbegrip, mensen die dat gevoel niet kennen snappen waarschijnlijk echt niet hoe heftig en allesomvattend dat gevoel is. En andersom is het met dat gevoel lastig voor te stellen dat je gelukkig kunt zijn zonder kinderen.
Maar waarom moet er toch altijd zo hard geoordeeld (veroordeeld) worden? Persoonlijk kan ik me weinig voorstellen bij een leven zonder kinderen. Kinderen houden je nederig, ze leren je (opnieuw) met een andere blik naar de wereld en naar jezelf te kijken. Ze wijzen je vaak genadeloos op je eigen onvolmaaktheid. Ze leren je dat het allemaal niet zo perfect MOET zijn. Kinderen zijn op elke leeftijd soms rete-irritant, maar meestal gewoon leuk/interessant/schattig. Een leven met alleen maar perfecte volwassen lijkt mij nogal voorspelbaar en "leeg" (niet het juiste woord). Ik vind mensen zonder kinderen vaak nogal overtuigd van hun volwassen superieuriteit. En die verre reizen? Die maakte ik ook, voordat ik kinderen kreeg, en over een paar jaar gaan we dat vast weer terug oppakken. Mijn kinderen hebben me geleerd dat er niks mis is met (bijvoorbeeld) een strandvakantie in Frankrijk. Maar wie daar anders over denkt, is zijn goed recht, zijn leven, zijn keus.
Wat ik nog wel wil zeggen: niet steeds zo zeuren over die kutkinders hoor! Diezelfde kutkinders staan wel straks aan jouw ziekenhuisbed of helpen je met je eten als je dat zelf niet meer kunt. En betalen daarmee tegen die tijd jouw sociale voorzieningen. Diezelfde kutkinders waar ik 20 jaar lang met liefde zoveel geld en energie in gestoken heb. foto
poeh hé, lang verhaal geworden foto
And they all fall down..
P.S: waar zeur ik over kutkinderen? Ik heb meerdere malen aangegeven dat ik gek ben op kinderen. Ik wil ze alleen zelf niet.
Die opmerking over zeuren over kutkinderen was niet speciaal aan jou gericht hoor. foto Ik hoor in dit soort discussie's (vergoeding schoolboeken/kinderbijslag/enz.) alleen zo vaak roepen dat ik hen eigenlijk op m'n blote knietjes zou moeten bedanken voor het feit dat ZIJ anders wel de kind-gerelateerde vergoedingen die ik dan toevallig ontvang betaald hebben. Kijk, dan denk ik dus: niet zo zeuren ja! Ik draag ook belasting af voor dingen waar ik nooit gebruik van maak; zo is onze verzorgingsstaat nou eenmaal opgezet. En zoals ik al zei, het zijn wél die dure kutkinders die straks, enz... foto
And they all fall down..
Zelf vind ik het bijvoorbeeld heus niet zo'n ramp om mee te betalen aan scholen e.d. (daar heb ik tenslotte zelf ook gebruik van gemaakt), maar wél als er dan fokkers gaan gillen dat ik geen recht heb op zorg omdat ik geen kindertjes voor het vaderland heb gebaard. Ja kijk, als we zó gaan beginnen... foto Solidariteit moet natuurlijk wel van twee kanten komen, maar daar zullen de meeste ouders het wel mee eens zijn foto (en als ze het er niet mee eens zijn, kan ik alleen maar hopen dat ze hun domheid niet overdragen op hun kroost foto )
maar ik ben het er , voor een deel ,wel mee eens
(behalve die laatste zin dan)
Kijk dit is even http://nl.youtube.com/watch?v=fDBkhw1MqFU, hun humor is het niveau nul maar je kan wel degelijk lachen om de stunts die ze elke dag weer uithalen!
Ten tweede: Ze zijn vervelend in de supermarkt. Iedereen die wel eens winkelt, heeft geen verdere uitleg nodig.
Laat ze thuis?
Ten derde: Kinderen zijn egocentrisch, ze beschouwen zichzelf als het middelpunt van het universum. Hebben sommige volwassenen overigens ook last van.
Daarom moet je dat ze ook af leren, net als je een hond afleert om in huis te schijten.
Punt vier: Kinderen kosten je een rib uit het lijf. Kleren waar ze om de haverklap uitgroeien en die ook nog eens van een duur merk moeten zijn, een fiets, een brommer en eigen computer. Het Nederlandse Nationaal Instituut voor Budgetvoorlichting rekende ooit uit dat één kind ongeveer 18% van het netto-inkomen kost, twee kinderen 26% en drie 33%.
Roken is ook niet goedkoop? Kinderen zijn daarin tegen een stuk gezonder.
Nummer vijf: Vriendschappen gaan vaak ten onder als er kinderen zijn gekomen. Alles draait om de pasgeboren koter(s).
Wel leuk als je vrienden ook kinderen hebben, kunnen ze samen spelen! net als de ouders foto
Ten zesde: Kinderen nemen je identiteit af. Het leven draait om hen.
Volgens mij is dat het domste argument aangezien je nou een voorbeeld functie krijgt, je identiteit neemt alleen maar toe, je vertegenwoordigt jezelf in je kind.
Punt zeven: Kinderen zijn niet enkel puur, eerlijk en onschuldig, maar ook wreed, berekenend en soms kwaadaardig.
Net als alle levende organismes?
Ten achtste: Kinderen zijn slecht voor dieren. Kinderen gooien met stokken naar honden, aaien goudvissen, smakken een konijn op de grond en leggen een katje in de poppenwieg.
Refereert weer naar schijtende honden, afleren!
Nummer negen: Ze verpesten het interieur. Je dure bankstel wordt door hen vakkundig ten gronde gericht.
Neem geen duur bankstel, of leer het af! ( schijtende honden !)
En tenslotte punt tien: Kinderen smijten zo je goed bedoelde opvoeding overboord. Ze gaan aan de zuip, drugs, komen met een verkeerde vriend(in) thuis of belanden op het politiebureau.
Zo vader, zo zoon.
<b>Bring it on!!! foto
Nu even mijn hond uitlaten.
fotofoto </b>
Over punt 2 kan ik alleen maar dit zeggen foto
Ten tweede: Ze zijn vervelend in de supermarkt. Iedereen die wel eens winkelt, heeft geen verdere uitleg nodig
Trace nummers
Ten Elfde kinderen ontnemen je vrijheid te gaan en staan waar je wilt.
Ten Twaalfde kinderen verzieken je nachtrust (ook als je eens wilt uitslapen)
Ik had deze punten ook eens op geschreven toen ik probeerde te begrijpen waarom mensen ervoor kiezen kinderen te krijgen.
Na lang denken kon ik twee mogelijke redenen bedenken.
Voortzetten van je bloedlijn (al zie ik niet direct wat daar nu het voordeel van is)
Of eventueel het hebben van familie als je een ouwe knar bent. (maar dat is ook geen garantie)
Ik zou later graag vrijwilligerswerk in Afrika o.i.d. gaan doen, maar dat word erg lastig als ik een koter moet meesleuren door de jungle. De enige andere optie is zo'n kind een paar maanden achterlaten bij opa en oma (als die daar überhaupt zin in hebben), maar een kind neem je niet om zo één a twee keer per jaar eens te knuffelen voordat je weer op het vliegtuig stapt.
Fulltime schrijven lijkt me ook geweldig, maar daar heb ik dan wel rust en stilte voor nodig: twee dingen die in een huis met kleine kinderen of rebelse pubers zeer zeldzaam zijn. Aangenomen dat je nog energie over hebt om een letter op papier te zetten... En ik ben echt niet van plan mijn schrijverscarriere uit te stellen tot de kinders het huis uit zijn: schrijven is mijn leven, en ik ga mijn leven niet 18+ jaar uitstellen met het risico dat ik in die tijd onder een bus kom.
11, Ze maken herie
12, Ze stinken
13, Je kunt er nog ruzie mee krijgen ook.
Ik wist als kind al dat ik nooit vader zou worden. Dat was wat lastig met relatie's maar ik ben toch iemand tegengekomen die er net zo over denkt.
Anderen zouden het als een gemis zien maar wij zien het als een verrijking dat we kinderloos zijn. Nu stoot ik natuurlijk weer mensen voor de kop die wel kinderen willen maar om wat voor reden dan ook het niet wil lukken. Dat moet dan maar.
Kindervrij: heeft geen kinderen en wil ze ook niet.
Simpel, toch? foto
Door de jungle sjouwen met een kind lijkt me ook lastig, maar dat wil je misschien niet je hele leven doen? Eerst door de jungle sjouwen en daarna alsnog een kind krijgen kan ook altijd nog?
Schrijven met jonge kinderen, idd ook lastig denk ik. Maar na de eerste paar jaar komt de basisschool in zicht en net als voor alle andere werkende ouders bestaat er ook nog zoiets als kinderopvang. Maar goed, op ieder moment van de dag bij een vlaag van inspiratie alles laten vallen en je op je schrijfsels storten lijkt me toch wat moeilijker idd.
Heb ik je al overtuigd? foto
And they all fall down..
Ik ben bij zo'n vlaag van inspiratie in staat om alles te laten vallen. Alles. Ik hoor en zie dan echt niets meer. Tijdens mijn stage was ik tijdens de pauze bezig met mijn verhaal, tot ik opeens iemand heel hard aan mijn schouder voelde sjorren. Het brandalarm was luid aan het loeien en ik had het niet eens door fotofoto
Maar als ik blij ben met mijn leven, en van alles wil doen waarbij kinderen een (te) groot obstakel zijn met als enig positief gevoel van mijn kant: "mja, ze zijn wel schattig als ze slapen", waarom zou ik dan? Mijn ouders wilden allebei al bijna hun hele leven lang kinderen, en het liefst hadden ze er na mijn zusje nog meer gehad. Zijn zijn gelukkig. Een oudoom en tante van me zijn kindervrij: ze willen geen kinderen en zijn allebei onder het mes gegaan om extra zeker te zijn dat die er ook niet komen. Ze zijn nu 70 en 72 en óók gelukkig. Kinderen verrijken sommige levens, en maken andere levens een nachtmerrie. Wat ze nooit doen, is een leven perfect maken: als je dromen hebt, zul je die toch echt zelf moeten vervullen. Ook als die droom een leuk gezinnetje is: kinderen voedden zichzelf niet op. foto
Verder kan ik het met dat laatste alleen maar heel erg eens zijn! foto
And they all fall down..
En verder: als de kindervrijen dan aub op zouden willen houden zo misprijzend en onverdraagzaam te oordelen/veroordelen over onze kinderen dan zal ik ophouden met denken dat jullie kindervrijen egoistische, gevoelloze materialisten zijn. foto
And they all fall down..
Om te kunnen reageren moet je zijn ingelogd op FOK.nl. Als je nog geen account hebt kun je gratis een FOK!account aanmaken