Nachtrust á €350,-
Eigenlijk heb ik het gemakkelijk. Als chronisch patiënt – diabeet – maak ik me niet druk over dat eigen risico. In maart heb ik alweer voldoende insuline, naalden en teststrips gehaald om in rap tempo die €350,- er doorheen te jagen. Daarna kan ik – indien nodig - kosteloos aan de chemo.
Nu blijft €350,- altijd €350,-. Alleen heb ik weinig keuze. Als ik de aanschaf van insuline uitstel, sterven in februari mijn voeten af en ben ik eind maart de pijp uit. Prettig gegeven: ergens in juni krijg ik nog een paar honderd euro 'tegemoetkoming chronisch zieken en gehandicapten'. Het is dus nog redelijk te plannen. Mijn zorgverzekeraar is vreselijk traag in het versturen van de rekeningen, dus die komen zo'n beetje gelijk met die toeslag binnen.
Nu zie ik wel een béétje het nut van zo'n maatregel. Ooit had je het probleem dat mensen voor iedere scheet al in de wachtkamer zaten. De kosten voor de zorg liepen gruwelijk uit de klauwen en dan is dát wel het eerste waar je op wilt bezuinigen. Een paar tientjes om naar het gerommel in je onderbuik te laten luisteren of een vinger in je reet te krijgen is nogal wat. Zeker als je geen flikker mankeert. Ik neem aan dat die lui inmiddels alleen de buurvrouw nog lastig vallen met verhalen over hun haperende of juist spetterende stoelgang.
Maar vorig jaar zagen we al de eerste minder gewenste effecten. Mensen bleek minder vaak gebruik te maken van een doorverwijzing naar de psycholoog of fysiotherapeut. Nu zul je ook dáár best wel wat aanstellers tussen hebben gehad, maar wat zijn de gevolgen voor patiënten die noodzakelijke zorg weigeren? Een échte psychiatrische aandoening verdwijnt echt niet door gewoon wat vaker een rondje met de hond te lopen. Bij een verslaving blijft behandeling de beste weg. En voor een verrotte rug kun je niet op YouTube een paar geinige oefeningetjes opzoeken. Volgens mij glijden deze mensen alleen maar nóg verder af in nog grotere problemen, waarvoor de behandeling uiteindelijk alleen maar veel duurder wordt.
Inmiddels blijkt ook het advies voor het maken van röntgenfoto’s of het laten doen van laboratoriumonderzoek niet meer te worden opgevolgd. Laat me dat even in de juiste context plaatsen.
Een huisarts onderzoekt een patiënt. Een huisarts heeft er commercieel gezien baat bij om een behandeling zelf uit te voeren. En toch is die huisarts dan zo ongerust dat hij de patiënt doorverwijst voor onderzoek. De patiënt is vervolgens zo bang voor de kosten, dat er maar van af wordt gezien. Infecties, misvormingen of breuken aan ledematen of gewrichten, besmettelijke ziektes of zelfs kwaadaardig knobbeltjes blijven dan dus buiten beeld.
Tenminste. Wel buiten beeld. Ze zullen alleen niet door goddelijke interventie verdwijnen, omdat een kabinet dit zo heeft geregeld. Financieel is het natuurlijk absolute winst als een kankerpatiënt vroegtijdig de pijp uit gaat en voorafgaand aan dat vroegtijdig overlijden amper geld heeft gekost aan 'kostbare' bloedtestjes en chemotherapie.
Ik vraag me alleen of of je nog kunt slapen als dat veelvuldig het gevolg van jouw beleid is.
Derhalve is op schuldgevoel proberen te werken bij een beleidsmaker, bestuurder of politicus vrij zinloos.
De professionele benaming voor dit type stoornis is psychopathie btw.
MCB radio 747KHz Middengolf
Op een ministerie komt eigenlijk altijd per definitie een minister te zitten, die er de ballen verstand van heeft. Topambtenaren fluisteren de minister het 'gangbare' beleid in. Dit wordt vervolgens aangevuld met eisen van het kabinet. Beleidsmedewerkers gaan dat dan weer vertalen naar de praktijk. En ambtenaren die nooit zijn gehoord, mogen dit op de werkvloer uitvoeren.
Maar die beleidsmedewerkers en ambtenaren doen dit net zo vlot onder de VVD, PvdA, PVV, SP, 50+ als onder de PvdD. En dat vind ik dan altijd vreemd. Ik zou mijn werk nooit kunnen doen, als ik om de paar jaar een compleet nieuw beleid zou moeten verdedigen als "De Weg".
In die zin zou je wensen dat er op zo'n ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport ofwel een minister met ballen kwam te zitten, die er een paar bewezen onkundige topambtenaren uitgooit. Of meer topambtenaren met ballen, die hun minister overtuigen dat de eerder ingeslagen weg ofwel tijd nodig heeft om nuttig te worden, of echt waanzin was.
De afgelopen 20 jaar krijg je in Nederland de burgers alleen nog op de been voor Zwarte Piet, terugkerende pedofielen en schietende juweliers. Voor de afbraak en inperking van de zorg krijg je nog amper 50 man op het Malieveld.
Niet dat er geen maatregelen nodig zijn. Maar niemand die nog een beetje invloed uit wil oefenen op de wijze waarop. Een politicus luistert niet naar zeikende internethelden. Wel naar 10.000+ man op de stoep van het Binnenhof.
Heb jaren geleden samen met 250.000 mensen gedemonstreerd. De reactie van de verantwoordelijke minister was: 'maar er zijn ook 250.000 mensen die het het wel beleid eens zijn, maar die waren hier niet.' Een glas, een plas, en alles bleef zoals het was.
[ Bericht gewijzigd door Nemephis op donderdag 3 juli 2014 @ 12:19 ]
Aan de ene kant is populisme een smerig ding binnen de politiek. Aan de andere kant zou je dan als burger juist daardoor meer invloed moeten kunnen uitoefenen. Met moderne media én massaal fysiek protest kun je ze prima aan het twijfelen brengen of ze over een paar jaar nog wel dezelfde positie hebben.
Of wat creatiever. En dan geef ik graag toe dat ik dat lef ook niet heb. Massaal nooit de eigen bijdrage betalen en iedere cliënt van een zorginstelling laten weigeren te vertrekken? Ik ben benieuwd wat dat voor effect zou hebben
MCB radio 747KHz Middengolf
Nu is het even de vraag of dit voor iedereen het geval is. Ik denk dat Nederland (gelukkig) nog heel wat mensen kent voor wie 350 euro wel is te hebben. Als die gewoon te zuinig zijn voor een scan of een keertje bloedprikken, vind ik het ook wel weer gezeur.
Maar voor minima is iedere extra te betalen euro natuurlijk ook meteen een euro in de min. Als je budget na de vaste lasten net genoeg over laat om te eten, is een potje pillen meteen minder eten. Ook voor een chronisch zieke is dat dan een stevig probleem: die kan niet tot juni wachten.
Ik heb overigens onlangs nog een beleidsstuk over armoedebeleid gelezen. Daarin werd gewoon keihard gesteld dat er geen armlastige bejaarden of gehandicapten bestonden. Ofwel: daar hoeven we dus niks aan te doen.
Dan wordt je echt wel een beetje verdrietig
[ Bericht gewijzigd door pleomousie op vrijdag 4 juli 2014 @ 20:12 ]
Dat heeft helaas wel tot gevolg dat de premies weer met 30 euro omhoog moeten.
En die ethische vraagstukken zijn inderdaad lastig te beantwoorden. Ik kan over één ding wel mijn mening geven: hoe lang iemands leven verlengd wordt is aan die persoon en eventueel zijn naasten en niemand anders. Het zelfbeschikkingsrecht moet voorop staan. Het mag niet slechts een geldkwestie zijn. Medische zorg mag nimmer geweigerd worden om economische redenen.
Natuurlijk heeft dat gevolgen: onze maatschappij en onze economie dienen ernaar ingericht te zijn dat het zelfbeschikkingsrecht voorop staat. De staat (als vertegenwoordiger van de maatschappij) dient en de burger leeft (dit is natuurlijk slechts een enkel aspect - de staat staat niet alleen maar ten dienste van de burger, de burger moet daar uiteindelijk zelf natuurlijk ook wat voor doen - maar dat hoort ook bij het zelfbeschikkingsrecht). Het is niet alleen maar de collectieve verantwoordelijkheid van ons individuen als onderdeel van de maatschappij of onze indiviuele verantwoordelijkheid als burger - het moet een balans tussen die twee zijn.
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Het zelfbeschikkingsrecht gaat boven alles. En ja dat heeft een prijs. Dat wil niet zeggen dat we ons niet met ons allen niet bewust moeten worden van die prijs, alleen dat de maatschappij (en de overheid als haar vertegenwoordiger) ons niet dingen mag opleggen die tegen ons geweten ingaan.
Moeten we als maatschappij iets met elkaar afspreken? Ja datgene wat ik hier direct boven meldde. Doen we dat niet dan worden de zwakkeren in onze maatschappij de slaven van de rest. Dit gaat voor mij echter veel verder dan alleen de gezondheidszorg. We hebben wetten. Daar moeten we ons aan houden. Maar die wetten dienen op een dusdanige wijze geformuleerd te zijn dat ze mensen vrij maken en onze grondrechten en vrijheden garanderen, zonder dat deze die van anderen met de voeten treden.
Boven dat alles staat het zelfbeschikkingsrecht. Dat recht komt net als elk ander grondrecht met een verantwoordelijkheid: het recht is universeel (en geldt dus voor iedereen). Je hebt het recht en je kunt erover beschikken. Je kunt gebruik maken van dat recht, maar zodra het ten koste gaat van dat van anderen of zodra je daarbij de wet overtreedt, zul je de gevolgen van je daden dienen te accepteren en te dragen.
Om te kunnen reageren moet je zijn ingelogd op FOK.nl. Als je nog geen account hebt kun je gratis een FOK!account aanmaken